Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |   spokojniejsza nieco.~-Juści, że pora, a przybierz się pięknie,
 2     1, 11|      Pijcie do mnie, Macieju, nie pora teraz uradzać! Po pijanemu
 3     2, 15|       uważam. Gdzieście to latową porą bywali, żem was we wsi nie
 4     2, 16|         drogę zastępowały.~Latową porą musiało to być, bo bór był
 5     2, 17|      przełazach; starszym przódzi pora, starszym! - mówiła nie
 6     2, 19|        familii, la których zimową porą całkiem brakowało we wsi
 7     2, 20|         odbyły, ale z rzadka, nie pora jeszcze była, wiele bowiem
 8     2, 20|      wieczory, że to czasu zimową porą nikomu nie brakowało.~Tym
 9     2, 23|        zdumionym oczom: wiośnianą porą albo kwiatem, duszą człowieczą
10     2, 24|           przemglony, że choć już pora była na dużą jasność, a
11     3, 28|        nie obroni, przyjdzie taka pora, co już nie zdzierży więcej
12     3, 29|          na niejedną przychodziła pora rodów, jak to na zwiesnę
13     3, 29|          Szła już bowiem ostatnia pora, bych się zabierać do porządków
14     3, 31|        panience fryzki wyszywa.~- Pora na zabawę, jakby w chałupie
15     3, 31|         nimi nie zastanawiał, nie pora była na deliberowanie, świt
16     3, 31|         Obaczycie, przyjdzie taka pora! - wołał promieniejąc, a
17     3, 31|      bieda idzie...~- I na to już pora przychodzi, panie Rzepecki:
18     3, 31|     oktawę, trzeciego maja.~- Nie pora dzisiaj, szkoda czasu, bo
19     3, 32|          ksiądz się spamiętał, że pora, i dał znak.~Ruszyli do
20     3, 33|           bucz, a ratuj się, póki pora. Jak cię twój bez to kochanie
21     3, 34|           się w obejściach, że to pora była osypywania ziemniaków,
22     3, 34|      spokojni. Jak powiadomią, że pora, pojadę z wami po Antka.
23     3, 34|       Jagustynka.~- Cichocie, nie pora na prześmiechy! - zgromiła
24     3, 35|       przeżegnał się i zawołał:~- Pora już! chodźmy w imię Boże!~
25     3, 35|       karcącymi spojrzeniami: nie pora była na rajcowanie, każden
26     3, 36|     bijącą mu w oczy.~- Dnieje... pora... - zamamrotał wreszcie,
27     3, 36|      roboty czekają na niego...~- Pora wstawać, pora... - powtarzał,
28     3, 36|          niego...~- Pora wstawać, pora... - powtarzał, żegnając
29     3, 36|           drzewom poschniętym, że pora im przecknąć z drętwicy
30     3, 36|     przecknąć z drętwicy zimowej, pora nabrane chlusty wypuścić
31     3, 36|       chlusty wypuścić ze siebie, pora zaszumieć z wichrami weselną
32     3, 36|         wesoło:~- Prawda, piesku, pora siać...~Ale w mig i o tym
33     3, 36|        jednym miejscu.~- Juści... pora siać... - powiedział znowu
34     4, 37|      wójtowa.~- Poniechajcie! Nie pora na takie wypominki! - wyrzekła
35     4, 37|         swojemu Jagustynka.~- Nie pora na przekpinki - skarciła
36     4, 37|           przedzwaniał... A teraz pora na mnie!...~Podniósł się
37     4, 38|       dźwigać z przyźby.~- Żniwna pora, to pilno wam do roboty -
38     4, 39|            Wygoń ją, póki jeszcze pora, abyś potem nie pożałowała!
39     4, 39|            kiej wraca, największa pora! - mówiła chłodno, jakby
40     4, 40|  wsiąkając w zróżowione świtania.~Pora już była wstawać, po wsi
41     4, 40|          nią z góry:~- Psiachmać! Pora jeszcze, do słońca spał
42     4, 40|        prosząco:~- Pódzi, Jantoś, pora spać... Utrudziłeś się dzisia
43     4, 41|           sobie pogadamy! Śliczna pora! Za jakie trzy tygodnie
44     4, 41|           patrzy?~- Ale na ciebie pora. Już tam Hanka pierzynę
45     4, 42|           nogi.~- Dzień kiej wół, pora na robotę - szepnął przeciągając
46     4, 42|         ale ją odepchnął.~- Hale, pora tera na jamory, juści! -
47     4, 44|            Ja tu po urzędzie, nie pora na przekpinki.~- Wójcie,
48     4, 45|       przeniosą?~- Hale, póki nie pora, to co ta bede im zabierała
49     4, 46|         dla sprawy... A przyjdzie pora, że jawi się ich tysiące,
50     4, 47|         co drugiego.~- Pewnie, że pora by ci się żenić.~- Właśnie
51     4, 47|           jakoby cudzym głosem:~- Pora już na mnie, pora.~I padła
52     4, 47|       głosem:~- Pora już na mnie, pora.~I padła wznak.~W izbie
53     4, 48|         nie idzie, nie...~Ale nie pora była na dłuższe wywody,
54     4, 49| rozczerwienionej twarzy.~- Juści! Pora! Naród mocen jest karać
55     4, 49|      przypinał się do roboty, nie pora była deliberować nad taką