Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            konie stojące z wozem w opłotkach, bo tam je zostawił Antek,
 2     1, 3 |             Wóz ruszył i już był w opłotkach, gdy Witek mignął pod jabłoniami.~-
 3     1, 7 |          było słychać już gdzieś w opłotkach.~- I pies stworzenie boskie,
 4     1, 8 |         chat i psy naszczekiwały w opłotkach, jak zwyczajnie przed kolacją.~-
 5     1, 10|         których się dość zebrało w opłotkach i w ganku, żeby to Hance
 6     1, 11|         izbę, po sieniach stali, w opłotkach nawet. Nie bele jakie to
 7     2, 13|            wrzaski się podniesły w opłotkach, krzyczeli a bili się śniegułkami,
 8     2, 16|     drogach ludzi, przed domami, w opłotkach, a wskroś ośnieżonych sadów
 9     2, 17|           to gromadami wystawali w opłotkach poredzając, to odwiedzali
10     2, 20|           to jej zapaskę znalazł w opłotkach, musiała wychodzić do Antka.~
11     2, 22| doszczekiwać zajadle i skowyczeć w opłotkach, aż któryś Kłębiak na dwór
12     2, 24|        narodu, że kupy już stały w opłotkach, pełno było w podwórzu,
13     2, 24|            wrzask i pisk w wąskich opłotkach, boć wszyscy się naraz cisnęli,
14     2, 24|           wolna rozciekając się po opłotkach i chałupach. Kozłowa jedna
15     2, 24|      oknach i przed drzwiami, to w opłotkach wyzierały rozciekawione
16     2, 25|       błocie.~Naród zaś postawał w opłotkach i mrużąc od blasków oczy
17     2, 25|            po drogach, wystawali w opłotkach, to nad stawem, i szepty
18     2, 25|         pokaże.~Przed domem zaś, w opłotkach, a nawet na drodze zbierało
19     2, 25|          kowal przywarł gdziesik w opłotkach, przebrał się do chałupy,
20     3, 26|            w sadach rozrosłych a w opłotkach.~Agata wlekła się z trudem,
21     3, 27|     sąsiedzkich ugwarzań ni tego w opłotkach wystawania la obmowy.~Mało
22     3, 27|            przed ludźmi uredzają w opłotkach. ~Powiedziała ciszej, z
23     3, 27|    nieszpory, zbierali się jeno po opłotkach, po drogach stowarzyszali,
24     3, 27|      zaczęły coś głośno szczekać w opłotkach, aż znowu wyjrzała podszczuwając
25     3, 28|     właśnie przykucnął od pluchy w opłotkach i kurzył papierosa.~I wraz
26     3, 28|       Jakieś kobiety przystawały w opłotkach i kilkoro dzieci wieszało
27     3, 29|         przed sołtysową chałupą, w opłotkach, czerwieniła się kupa kobiet
28     3, 29|           aż ciasno się uczyniło w opłotkach, i wywalili się na drogę,
29     3, 29|            tam kajś w poniektórych opłotkach pyskowały co najzawziętsze,
30     3, 29|        staremu. Stanął na straży w opłotkach, a ona wsunęła się na palcach
31     3, 31|        Hanka unosząc głowę, gdyż w opłotkach rozległy się głosy.~Wracali
32     3, 31|     wszystkie okna, do późna też w opłotkach i po drogach wrzały przyciszone
33     3, 33|           wszędy przed progami a w opłotkach doili pośpiesznie krowy
34     3, 33|            długo się tuliła kajś w opłotkach.~- Co ja teraz pocznę, sierota?
35     3, 33|           Co wieczór zęby suszy po opłotkach, co wieczór innej basuje,
36     3, 33|           krzykali se tę nowinę, w opłotkach stawali gadać o niej, a
37     3, 33|           noc i źrebak gonił się w opłotkach z Łapą, a chłopaki rajcowały
38     3, 34|       Witek jeno ostał na straży w opłotkach, bo chmara dzieci cisnęła
39     3, 34|        opustoszały, jeno niekajś w opłotkach bawiły się dzieci, psy wylegały
40     3, 35|     zawołał spostrzegając stójkę w opłotkach.~- Dla "Anny Maćwiejówny
41     4, 37|        nawet Łapa wył i szczekał w opłotkach, tylko jeden Pietrek, co
42     4, 39|           i sady, to dojąc krowy w opłotkach raiły z przechodzącymi.
43     4, 40|           że słyszy czyjeś kroki w opłotkach, to na drodze, to nawet
44     4, 40|    podwiniętym pod skrzydło, zaś w opłotkach bieliły się pokulone stadka
45     4, 41|         Przyśpiewki trzęsły się po opłotkach, kajś zakrzyczały przepłoszone
46     4, 41|          nogi. Psy już docierały w opłotkach, na ganku rozległy się ciężkie
47     4, 42|         pilnie nasłuchując, gdyż w opłotkach jakby ktosik chodził z cichym
48     4, 42|      popuszczajta.~Rozminęła się w opłotkach z Mateuszem, któren, dojrzawszy
49     4, 43|            i spostrzegłszy Józkę w opłotkach powstał na nią srogo, że
50     4, 43|            a Jędrzych doił krowy w opłotkach, zabrała się więc żwawo
51     4, 45|         gospodynie zebrawszy się w opłotkach Płoszkowej.~- Antek dba
52     4, 47|            niej rychło wytrzęsę.~W opłotkach przed chałupą czekała na
53     4, 47|             wrzeszczała po różnych opłotkach, kaj jeno posłyszała, że
54     4, 49|         pospólnie, że pełno było w opłotkach, przed chałupami, a zwłaszcza
55     4, 49|     dojrzawszy, że w organistowych opłotkach zbiera się coraz więcej