Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |     krzyknął na synową w otwarte okno i poszedł na swoją stronę.~
 2     1, 2 |     coraz to wychylała się przez okno spojrzeć na Antka, który
 3     1, 2 |          jeszcze i przez otwarte okno padała szeroka smuga światła
 4     1, 6 |         tamten ! - wskazał przez okno na światła, ledwie migoczące
 5     1, 6 |           Zapatrzyła się znowu w okno, bo poczerniałe, zwiędłe
 6     1, 8 | Dominikowa odciągnęła Borynę pod okno i zaraz do niego, prosto
 7     1, 9 |     niecierpliwie wyglądał przez okno na ganek, bo tam Hanka iskała
 8     1, 10|          było dobrze widać przez okno całe wnętrze zapchane ludźmi:~-
 9     1, 10|      pacierz ją nauczał, a przez okno patrzył, czy ich na moście
10     1, 11|          bezmyślnie zapatrzona w okno. Kolebała się w niej dusza
11     1, 12|           aż Witek zajrzał przez okno; stary Roch siedział przy
12     2, 13|        pustej zagródki, to przez okno patrzała na ścieżkę zdeptaną,
13     2, 13|        od płaczu, a przez drugie okno wyglądała Weronka.~- Ścierwa,
14     2, 14|      kąta w kąt, wyglądała przez okno, to przed domem stała i
15     2, 14|   niestrudzenie, noc zaglądała w okno miesięczną, mroźną twarzą
16     2, 17|       kominem, a stary patrzał w okno, bo pies szczekał coraz
17     2, 18|       niecierpliwiej spoglądał w okno i nasłuchiwał.~- Gdzie to
18     2, 18|      kądziel, przysiadła się pod okno i przędła spoglądając od
19     2, 19|        wieś już spała, ani jedno okno nie błyskało światłem, ni
20     2, 22|        raz ktoś podnosił oczy na okno i strachem utajonym dygotał.~- ,,
21     2, 24|         niedźwiednikami, bębni w okno i krzyczy: "Gore!"~Jezus
22     2, 24|        do karczmy, dojrzał przez okno, że jest tam sporo ludzi,
23     3, 27|      przymrozek, a przez wywarte okno wraz z wietrzykiem porannym
24     3, 27|       się chyłkiem pod szczytowe okno przywarł pod nim nasłuchiwać,
25     3, 28|      pojechali! - krzyknął przez okno zadyszany Witek.~- Ani chybi
26     3, 30|   Jagustynka wraziła głowę przez okno i zapytała:~- Kaj to psy,
27     3, 30|          rozmowy.~Zajrzała przez okno do izby rozświetlonej: pan
28     3, 31|   patrzał w słońce, co się przez okno kładło na izbę smugą rozdrganą
29     3, 32|            wrzasnęła Józka przez okno.~Hanka odstawiła gar z barszczem
30     3, 33|           że tylko w jednej, kaj okno było przysłonione spódnicą,
31     3, 33|        pusto było, przez otwarte okno zaglądały kiście bzów i
32     3, 33|      szorujących po ścianach i w okno niekiedy zaglądających.~-
33     3, 33|     wiater przysłaniał gałęziami okno wywarte.~Szli czas jakiś
34     3, 34|      Gotów teraz iść słuchać pod okno.~- O sobie jeszcze co takiego
35     3, 35|       dojrzawszy przez szczytowe okno wasąg z chorym pod drzewami,
36     3, 35|           jęła je wyrzucać przez okno do sadu...~- Precz z moich
37     3, 35|       się już gnietli, a i przez okno wtykali głowy.~Jagna już
38     3, 35|     czasy patrzała tęsknie przez okno, zaś Szymek, jak i przódzi,
39     3, 36|        przywyku.~Maciej otworzył okno i wyjrzał na świat, zajrzał
40     4, 38|    ostatnie wywarte i jaśniejące okno.~Jasio poczytał nieco na
41     4, 38|         a nie dojrzawszy zamknął okno, rozebrał się prędko i światło
42     4, 38|       wpatrzona w czarne i nieme okno. Przejął ją chłód i jakby
43     4, 39|           krzyknął przez wywarte okno do izby:~- Magda, miej ta
44     4, 39|        drogi wraziła głowę przez okno i zaczęła wołać do Hanki:~-
45     4, 40|          do środka przez wywarte okno.~- A kajże to Jagna? - latał
46     4, 40|       polśniewał staw lub jakieś okno zagrało w słońcu.~Kajś pod
47     4, 40|          sądzie! - rzuciła przez okno.~- Kiej lepiej wiecie, to
48     4, 42| wyrychtuję ci taką chałupę, że i okno będzie, i komin, i wszyćko,
49     4, 42|         któren, dojrzawszy przez okno, co się w izbie święci,
50     4, 42|          dokoła i zaglądał przez okno wciągając z lubością skisły
51     4, 44|         gdy pisarz zawołał przez okno:~- A pójdź no tu który!~
52     4, 45|          patrzała na niego przez okno, w tamtą noc wiośnianą.~
53     4, 46|         wyściubiając głowę przez okno, ale nim mu rzekli, przyleciał
54     4, 47|  uśmiechnięta i zapatrzona przez okno w niebo głębokie, w pola
55     4, 48|      zeskoczył z łóżka, otworzył okno i przysiadłszy w nim, do