Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           będzie. - A przeciech my niczego niewinowate! -narzekała
 2     1, 3 |      chrząka?... Oglądnąłem za się niczego nie widno, cicho całkiem.
 3     1, 4 |           ni pomyślenia nie ma, ni niczego nie wymiarkuje sama, ino
 4     1, 11|           do dom, stary dzisiaj do niczego głowy nie miał, Józia już
 5     1, 12|           przyjmować, ale matka do niczego się jej tknąć nie dała.~-
 6     2, 13|         przepomnieli oboje jeszcze niczego, nie przeboli krzywdy ni
 7     2, 13| oczymgnieniu nie żałowała krowy ni niczego. Spoglądała ino pilnie,
 8     2, 15|       stara.~- Bogać ta młoda, ale niczego jeszcze, a jakże, tyla że
 9     2, 16|        przełknąć, choć jej Jagusia niczego nie żałowała i szczerym
10     2, 17|            półjawy, w którym rozum niczego nie rozeznaje, a ino sama
11     2, 17|           chodził za nią cięgiem i niczego się tknąć nie pozwalał.~-
12     2, 19|            może chcieć?~- Czego, a niczego, tak se chodzi ino po wsiach,
13     2, 21|         nie wahała się już ni bała niczego!~Wyjrzała jeszcze na dwór,
14     2, 22|            psocili.~Nie ulękła się niczego Pani Niebieska, nie! Przyodziała
15     2, 23|             nie mogąc się uchwycić niczego, zsuwały się bezsilnie w
16     2, 24|     opowiadała wszystko, nie tając niczego, wystraszona tylko zmianą,
17     2, 25|             Jagnę do domu przyjął, niczego jej nie wymawiał, ale miał
18     2, 25|           jak jeden! Nie bójta się niczego, ludzie, nie bójta, nasze
19     3, 27|         zaś, tak, by nie miarkując niczego samu się wygadał, długo
20     3, 28|     Krewniakiem przyznają, któremu niczego nie potrza albo i z pełną
21     3, 29|              O Jezu mój, Jezu! Bez niczego ostałam z tymi sierotami...
22     3, 29|          do handlarzy krzycząc, iż niczego im nie potrza i nic nie
23     3, 30|            wzięli!- zaczął.~- I... niczego chwała Bogu nie wziął...
24     3, 30|      Patrzała w słońce, nie widząc niczego, topole, co rzędami pochylały
25     3, 31|           że młynarzowy byk już do niczego. Ucieszy się Antek z takiego
26     3, 31|           że ile wiadomo, z komory niczego nie wynieśli, czy zaś co
27     3, 33|         jaka która jest, ale tutaj niczego złożyć nie poredzę: same
28     3, 33|   przycichała i nie przepuszczając niczego, żgała ją powoluśku naśmiechliwymi
29     3, 33|          wójtem nie zadzierali, bo niczego nie wskórają.~Nowe z tego
30     3, 33|         tracić gromadzkie. Dyć jej niczego nie żałuje i zwozi z miasta,
31     3, 33|          żeby im uciekł! Tak przez niczego nie puszczą! Wiecie, przyszedłem
32     3, 35|        Juści, wójt trąba, głowy do niczego nie ma i wyprawia takie
33     3, 36|           stoić, ale nie nalazłszy niczego pod ręką, zapomniał o wszystkim
34     4, 37|   przewiady.~- Konia jeno zmacha i niczego się nie przewie... juści -
35     4, 37|           pana... nie uszanują już niczego, ni wieku, ni urzędu, ni
36     4, 38|     Szeptali dokoła, jeno co Jaguś niczego nie słyszała wodząc za nim
37     4, 38|           takie cudeńka prawił, że niczego nie rozumiała.~Patrzyła
38     4, 39|      świecie, kłótnią jeszcze nikt niczego nie zbudował. No, mówię,
39     4, 39|           nie zbudował. No, mówię, niczego, kromie grzechu i obrazy
40     4, 39|           ściągając je z drążka.~- Niczego tknąć nie pozwolę! Weźmiecie
41     4, 39|       kruszynę. I nie bojajcie się niczego, pomagał wam będę we wszystkim.
42     4, 40|            to zaraz padała ciężko, niczego nie miarkując.~Zeźliła się
43     4, 41|         spod szopy, zarówno był do niczego. Długo koło niego majstrował
44     4, 41|        jedno w kółko, że nie mogąc niczego przewąchać podniósł się
45     4, 42|          najgorsze dziadaki, przez niczego, jaże strach pomyśleć. ~-
46     4, 44|        wieś.~Wójt nie wypatrzywszy niczego postawił przy ludziach jednego
47     4, 44|        siedział, jakby nie słysząc niczego, szeptał cosik z pisarzem,
48     4, 44|       prawo za nami! nie bójta się niczego! - krzyknął zuchwale Antek.~
49     4, 45|        tylko ty nie mieszaj się do niczego.~- U nas nawet mówić nie
50     4, 45|         wrosnął w ziemię, to i tak niczego nie wystoisz - szydziła.~-
51     4, 45|          ślepie, nie domyślała się niczego; co ją tam zresztą obchodziło;
52     4, 45|       Jasio tak prawi naucznie, że niczego nie poredzę wyrozumieć!~-
53     4, 47|          pożałuje.~- Nie wiecie to niczego o Rochu?~- Nic a nic - odwrócił
54     4, 48|        tobą, kiedyś taki głupi, że niczego nie rozumiesz, ale ci zapowiadam:
55     4, 49|      zawołał:~- Nie mieszam się do niczego, róbcie, co chcecie, ja