Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |            na głos opowiadały swoje krzywdy i jeszcze głośniej popłakiwały,
 2     1, 3 |            się zmówić, kto wywodzić krzywdy swoje, a jenszy znowuj wyrzekać
 3     1, 3 |            jęła płaczliwie wywodzić krzywdy swoje i żale; jako służyła
 4     1, 4 |          Zamilkli nagle ,bo uczucie krzywdy zalało im serca żalem, gniewem
 5     1, 4 |           wyliczać dobro wszelkie i krzywdy, i żale, i nadzieje, a Antek
 6     1, 5 |         zachodzę, że po prawdzie to krzywdy mi nijakiej u was nie było...
 7     1, 7 |           ma prawo dochodzić swojej krzywdy.~- Złapać takiego i całą
 8     1, 7 |             jako że był litościwy i krzywdy nijakiemu stworzeniu zrobić
 9     1, 7 |     przyjacielem. Ino go szanujta i krzywdy mu nie czyńcie.~I odszedł
10     1, 8 |       ambony, to mi rzekł, że za te krzywdy Pan Jezus mnie wynagrodzi!...
11     1, 8 |          nalazł... już ci ta u mnie krzywdy nijakiej nie będzie... -
12     1, 10|          nie wolno dochodzić swojej krzywdy! Laboga, takie urządzenie
13     1, 10|    wypominać wszystkie swoje żale i krzywdy. Antek tak się zapamiętał
14     1, 11|          dobry człowiek, uszanuje i krzywdy jej nie zrobi... a Jaguś
15     1, 11|             Co będzie, to będzie, a krzywdy nijakiej, póki żyje, zrobić
16     2, 13|       jeszcze niczego, nie przeboli krzywdy ni opamiętali się w zawziętości -
17     2, 13|             wszystko zło, wszystkie krzywdy, jakich doznał, i przepowiadał
18     2, 13|         byle tutaj nie śmierdzieć i krzywdy na oczach nie mieć cięgiem,
19     2, 13|          nie ma, któremu by darował krzywdy... A teraz ino iść przed
20     2, 14|         rozumiała, że go tak pamięć krzywdy rzuca po nocach i spać nie
21     2, 19|       przymieść, gnoju urzucić; oba krzywdy dziewce nie zrobią nijakiej,
22     2, 20|             ale nie krzywdźcie bo z krzywdy każdej pomsta rośnie.~-
23     2, 20|             za własną poniewierkę i krzywdy; nie cierpiała bowiem Jagny
24     2, 21|             przesiaduje, ale swojej krzywdy nie daruję, nie, zapłacę
25     2, 22|             złem się przewiadywał i krzywdy naprawiał, i złości gasił,
26     2, 22|              odganiać a wyklinać za krzywdy, bo bez te śmierć chłopa
27     2, 25|            to fora ze dwora.~Juści, krzywdy nie czynił nikomu, ale też
28     2, 25|          zapamiętale i te wszystkie krzywdy, złoście, jakimi się karmił
29     2, 25|          nie ustępujta, nie darujta krzywdy! Dzisiaj wama wzięli las,
30     2, 25|            mu, to prawi!~- Kazaniem krzywdy nie zapłaci - ktosik dorzucił
31     3, 27|            przypominki bied, głody, krzywdy, Antkowe przeniewierstwa,
32     3, 27| nienawidziła całą mocą za wszystkie krzywdy doznane, a ile razy ją wołał
33     3, 27|         poczuła swoje opuszczenie i krzywdy.~Nie o gront jej szło przecież -
34     3, 27|          cięgiem wzrastało poczucie krzywdy i niesprawiedliwości, to
35     3, 28|        rodzone... zaszłam, nie czas krzywdy pamiętać... No i tam niezgorzej
36     3, 28|            Bogu! ona też człowiek i krzywdy czuje, a za swoje grzechy
37     3, 30|         upominał. Tak rzewliwie owe krzywdy Pańskie na oczy przywodził,
38     3, 30|    poniżeniem i strasznym poczuciem krzywdy! Nie mogła sobie popuścić
39     3, 30|         radoście, że to za lipeckie krzywdy Pan Bóg dziedzica ogniem
40     3, 31|             straty nieodżałowanej i krzywdy. Uspokoiła się dopiero,
41     3, 32|           tak umęczyć, by zapomnieć krzywdy jakiejś i zabić w sobie
42     3, 33|     zawzięty jak wszystkie Płoszki: krzywdy nie przepuści, jeszcze go
43     3, 33|            by móc rozpowiadać swoje krzywdy, a rany okazywać każdemu,
44     3, 33|        sprawiedliwość chodzi, nie o krzywdy Kozłów, a o coś inszego,
45     3, 35|             na kim odbijać za swoje krzywdy. .~Kowal stał na ganku,
46     4, 37|        Dzieci miał dobre i nijakiej krzywdy od nich nie zaznał - wtrąciła
47     4, 38|             pamiętaj im dziadoskiej krzywdy! Bogać ta wiele! któren
48     4, 39|            przecierpiała, że swojej krzywdy nie daruję, pókim żywa!~-
49     4, 39|            wszystkie swoje obrazy i krzywdy, ale zadraśniętego ambitu
50     4, 40|          srogi la ciebie nie będę i krzywdy od mnie nie zaznasz.~Rozpłakała
51     4, 41|          tak w sercu nie pragnie im krzywdy. We złości to i ozór nie
52     4, 47|                Pókim żyw, to ci jej krzywdy nie daruję, tak mi dopomóż,
53     4, 48|               Czego się wydzierasz? Krzywdy ci to chcę, krzywdy?...~- ...
54     4, 48|     wydzierasz? Krzywdy ci to chcę, krzywdy?...~- ...jeszcze kto posłyszy.
55     4, 49|           Jasiem, wójtowa też swoje krzywdy każdemu w uszy kładła, a