Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |             izby.~- Hanka, a daj no jeść! - krzyknął na synową w
 2     1, 2 |         gadziny...~Skończył wrychle jeść i wstał, bych się nieco
 3     1, 2 |           roboty, spracowany - to i jeść tłusto dała, i często gęsto
 4     1, 2 |             od progu wołał:~- Żono, jeść, bom głodny kiej wilk -
 5     1, 3 |            doić krowy.~- Rychło daj jeść, bo trza mi jechać...~-
 6     1, 5 |        Jagustynka, przywołana, żeby jeść uwarzyła i krów dojrzała.~
 7     1, 5 |            i zaraz do was przylece. Jeść wam się nie chce?...~- Pojadłyśmy
 8     1, 5 |             to mi dadzą ten kąt abo jeść, kiej sie u nich nie przelewa...
 9     1, 7 |             Nie chce mi się całkiem jeść, matulu.~- Szymek, wygrzewasz
10     1, 7 |          wsadzą do kryminału, dadzą jeść, w cieple się wysiedzi,
11     1, 10|              ale zabaczy często dać jeść nie dziwota ... dzieci tyla...
12     1, 10|            wycug! Do sądu trza iść! Jeść mieli wam dawać i opał,
13     1, 11|         nagrzewaj.~- Głównie tłusto jeść dawać, a krzepę miał będzie...~-
14     1, 11|        Muzyka przycichła, grajkowie jeść poszli na drugą stronę,
15     1, 12|             nie przeszkadza ludziom jeść! Byłem na odwieczerzy u
16     1, 12|               i podjadłby nieco, bo jeść mu się chce...~- Leż spokojnie
17     1, 12|  przerażających i słuchał.~A czasem jeść probował albo szeptał cicho,
18     2, 13|             bych chałupy pilnowała, jeść uwarzyła i dziecisków strzegła.
19     2, 13|           dłużej, krowę sprzedadzą, jeść nie ma co, a on siedzi,
20     2, 14|            nie potrza wam przecież, jeść macie, szmaty macie, czegóż
21     2, 14|        opłatek.~- Zaśbym tam śmiała jeść!~Wzięła go przez zapaskę
22     2, 15|       Tartak stanął, poszli wszyscy jeść do młynicy. Antek zaś, że
23     2, 15|        Pietruś ino jakiś rozpalony, jeść nie je i matyjasi cięgiem...~-
24     2, 16|        masłem były, nie godziło się jeść dnia tego.~Jedli długo i
25     2, 17|             zbierał, do dom zwoził; jeść dawał, lekował i może jeszcze
26     2, 18|             zwyczajem przed ogniem, jeść nie chciał, a gdy skończyli,
27     2, 19|   tęsknością duszę przejmuje, że ni jeść, ni spać, ni robić nic,
28     2, 19|         kolacji siadali, nie poszła jeść, jeno zaczęła wełniaki ze
29     2, 20|             a jątrzył cięgiem, mało jeść dawał, podszczuwał, że nocami
30     3, 26|       pilnujcie... narządzę wama co jeść... a może mleka uwarzyć?~-
31     3, 26|          wielkopostna, to z mlekiem jeść mi się nie godzi... wrzątku
32     3, 27|           albo i ździebko mleka, bo jeść nie mógł, że mu się to wszystko
33     3, 27|          całował, ale gdy mu podano jeść, nie jadł: strudzony był
34     3, 27|            Nie dawaj mu już dzisiaj jeść, niech się oczyści.~- Akuratnie
35     3, 28|      handluj głodem i ciesz się, że jeść kiedyś będziesz!...~- Braknie
36     3, 28| przypilnujecie, bo wieprzka bijemy. Jeść się wama nie chce?~- Jeść!...
37     3, 28|           Jeść się wama nie chce?~- Jeść!... juści ździebko... bo
38     3, 28|             przeciek nie ugryzie... jeść nie ma kto uwarzyć, pole
39     3, 28|         pierzynę Żydowi sprzedać, a jeść trza kupić...~- Prawda,
40     3, 29|          złote obiecywałam od orki, jeść bym dała i ni jednego nie
41     3, 29|          jeśli każesz... to do waju jeść przyjdę... dzieci ci za
42     3, 29|           niedzieli nie godziło się jeść ciepłej warzy, więc głodowali
43     3, 30|           gdyż Rocho czekał, dzieci jeść skamlały, a Jagna raz po
44     3, 30|         miejsca, że uciekła z izby, jeść nie skończywszy, stara zaś
45     3, 30|            psy, Witek? Wyniesłam im jeść, wołam i ni jednego!~- Prawda,
46     3, 32|           obmierzłości, nie podając jeść, choć wiedziała, że o to
47     3, 34|            na wiór wysechł...~- Dyć jeść nic nie chce, nawet mleka
48     3, 34|          pożywi, tam pies nie ma co jeść... Niech one zdechną, niech
49     3, 36|     dwojaków. Mateuszowi przyniesła jeść Nastka, wyrobnikom żaś Hanka
50     4, 40|          Jakże, toć w końcu już nic jeść nie mogłem.~- Powiadali
51     4, 40|     gospodyni, da! Mają to krowy co jeść?~- Bogać ta mają, do cna
52     4, 41|          kochane zapiskają: babulu, jeść! a nie ma czym zatkać głodnych
53     4, 43|    nieruchoma i smutna, nie chciała jeść i zdechła ku wielkiemu strapieniu
54     4, 47|           progu do kolacji nie mógł jeść, a jeno nadsłuchiwał od
55     4, 48|           oczami.~W domu nie chciał jeść śniadania, wyrzekając na