Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |            trza było tyle kłaść na jednego konia! - ozwał się jakiś
 2     1, 9 |      kazali, robiłem... juści, nie jednego burka zakatrupiłem... nie
 3     1, 10|            Bajesz i tyle. Drudzy i jednego zagona nie mają, a siedzą,
 4     1, 10|           kiej we febrze... ale ni jednego słowa nie rzekł, Hanka zaś
 5     1, 11|          rębaczów rozpędzić.~- Ani jednego chojaka ściąć nie pozwolić!~-
 6     1, 12|            pilnie.~- Kłębów wóz, w jednego konia i drabinami, pewnie
 7     1, 12|              zabolało, ale noga od jednego razu nie puściła... więc
 8     2, 13|        ziemniakami ze solą, grosza jednego nie ma, a on robić nie chce!
 9     2, 15|           wynosił - wyrwało mu się jednego razu na robocie, aż Bartek
10     2, 17|      wczoraj, nie było jeszcze ani jednego kwiatuszka, a przez noc
11     2, 18|         Pietrusia zrobiłem wózik i jednego cudaka...~- Przynieś go,
12     2, 18|         się na Lipce zawziął i ani jednego chłopa nie zawoła do rąbania,
13     2, 18|            się zaprzysiągł, że ani jednego Lipczaka do roboty nie weźmie!
14     2, 20|         się on tknąć nikomu, tylko jednego Witka słucha.~Zawołali chłopaka,
15     2, 20|       siedzieli wieczorami w domu.~Jednego wieczora, jakoś już pod
16     2, 21|          gałęzie, przycinała je do jednego wymiaru układając w rozpostartą
17     2, 22|      sposobną, kiej gospodarz razu jednego schylił się, by mu pęta
18     2, 24|           ani jednej przewiny, ani jednego zła, a jeno biła w niego
19     2, 25|             rzucił na ziemię i bez jednego słowa poleciał, a ona padła
20     2, 25|  uciekających i bicie w dziesięciu jednego, gdy borowy opędził się
21     2, 25|             że prawie nie było ani jednego, który by cało wyszedł,
22     3, 26|           się na cały naród, że ni jednego komornika ze wsi do roboty
23     3, 27|          nie przemówiwszy ni słowa jednego.~Już mu i Rocho przywoził
24     3, 28|             szepnął łagodniej.~- I jednego kulasa przez mus nie dostaniecie.~-
25     3, 28|        pełno, Florka chora, grosza jednego w zapasie nie ma i pomocy
26     3, 29|           orki, jeść bym dała i ni jednego nie namówiłam. Każden swoje
27     3, 29|         brakujące ręce?...~Nad moc jednego człowieka się trudził pomagając
28     3, 29|           prawdziwy.~- Mogło co do jednego wydusić, jak te gąski Płoszkowej.~-
29     3, 30|            przetrzymały... i co do jednego wykupiły... W Lipcach ciasno,
30     3, 30|      wszyćkie - nic w zapłacie: ni jednego słowa łaski, ni jednego
31     3, 30|            jednego słowa łaski, ni jednego słowa pociechy!~- Jezu,
32     3, 30|      Wyniesłam im jeść, wołam i ni jednego!~- Prawda, dyć i w oborze
33     3, 31|            po cztery dni odrobku z jednego. Przy sadzeniu ziemniaków
34     3, 33|            aby je zmoczyć. Brakuje jednego! Szukam! Jakby pod ziemię
35     3, 33|         tego gnoju nie wybierze ni jednego bala.~- Bójcie się Boga!~-
36     3, 34|            nasi ich wykupili co do jednego, że zaś w Górkach było inaczej,
37     3, 35|     marnacji przez bór?... jeszcze jednego nie odsiedziały i nowe biedy
38     3, 35|         twojego, moje wszyćko, ani jednego zagonu ci nie dam, ani łyżki
39     3, 35|               Zastrzelisz, pludro, jednego, to cię drudzy kijami zatłuką
40     4, 37|             bo krowa nietęga... Od jednego razu pokryje... Pewnie,
41     4, 37|            strapieni, uciekała bez jednego słowa.~Juści, co w chałupie
42     4, 38|           Bych was wytracili co do jednego kiej psy wściekłe...~Przejechali
43     4, 38|         Zaśby ta pobił, Mateusz ta jednego tknął, że mu nie odrzekł
44     4, 38|             nie przepuszczając ani jednego, zaś temu ślepemu z psem
45     4, 41|            żeby się tak zawziąć na jednego głupiego chłopa. I za co?
46     4, 41|             nie przepuszczając ani jednego słowa, dopiero kiej w końcu
47     4, 42|         Jezu, kiedy to dasz choćby jednego - pomyślał.~Wachnik Józef
48     4, 44|     niczego postawił przy ludziach jednego ze sołtysów, a sam wszedł
49     4, 44|          strasząc czym innym, a do jednego niewoląc, że w mig się o
50     4, 44|     wszyscy trzej przyniewalali do jednego: aby nie słuchać naczelnika
51     4, 45|           złożyć i wymiarkować ani jednego słowa.~- Wracała z boru,
52     4, 45|       pastwisko i Jasio skoczył na jednego, stary zakrzyczał:~- Zleź
53     4, 45| najśliczniejszy i nie straciła ani jednego słowa, kiwnęła się raz i
54     4, 48|    przemówili więcej do siebie, ni jednego słowa, tylko niekiedy krzyżowały
55     4, 49|         grzechów, nie darowała ani jednego, wypominając, co ją ťtylko