Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            ją wspominam wieczorem w dobry sposób, nie przygodziłoby
 2     1, 3 |        wołaj.~-- Dobryście, tatulu, dobry.~- Hale, córuchno, hale!
 3     1, 3 |            Milczeli znowu z pacierz dobry.~- A wy to nie poślecie
 4     1, 3 |         podnosił z nizinnych łąk.~- Dobry czas na miądlenie. Zlezę
 5     1, 4 |                Bóg ci zapłać, Kuba, dobry z ciebie człowiek i pobożny,
 6     1, 4 |            Panienka Częstochowska...Dobry z ciebie pan, dobry!...
 7     1, 4 | Częstochowska...Dobry z ciebie pan, dobry!... Boć cała wieś: i parobki,
 8     1, 4 |          dziwno było, że to ten sam dobry pan, co mówił do niego i
 9     1, 4 |       mendel.~- Zawrzyj gębę, pókim dobry! A to ino okazji szuka,
10     1, 5 |           nieboszce, a wielkich jak dobry groch polny!... - rzekł
11     1, 6 |           Mądry ci on, mądry...~- I dobry, że nie znaleźć lepszego... -
12     1, 6 |           jego... jakże?... A chłop dobry i gospodarz nie bele jaki,
13     1, 6 |        Borynowe pieniądze... każden dobry... i wszystkie razem...
14     1, 7 |              ale pobożny człowiek i dobry... ino mu tej obrączki nad
15     1, 9 |     wypłynęły... Pan mój przecie... dobry człowiek... na bary wziąłem
16     1, 10|           przódzi mówił będzie...~Z dobry pacierz ją nauczał, a przez
17     1, 10|                Jakże... córka... on dobry człowiek, ale cięgiem na
18     1, 10|              Zamknij ty gębę, pókim dobry, bo pożałujesz! - krzyczał
19     1, 11|       przysiadła na łóżku... Boryna dobry człowiek, uszanuje i krzywdy
20     1, 11|               Borynę trza uważać... dobry on człowiek... z bele kim
21     1, 11|        taneczników!...~Pochodzili z dobry pacierz, nim skończyli.~
22     1, 11|           kieliszeczku na zdrowie i dobry smak.~Kucharki wraz z drużbami
23     2, 15|          ten rzekł:~- Dobryś mi ty, dobry mi i on, dobry mi każdy,
24     2, 15|        Dobryś mi ty, dobry mi i on, dobry mi każdy, któren rzetelnie
25     2, 15|          przesiadywał wieczorami, a dobry był jak nigdy, cichy, spokojny,
26     2, 16|         Pasyjką, a potem wyniesła z dobry garniec siemienia lnianego
27     2, 16|        został w domu i pilnuje.~- W dobry czas, będzie mleko na całą
28     2, 18|             go Antek jął głaskać.~- Dobry pies, poczciwy, dobry! Skąd
29     2, 18|               Dobry pies, poczciwy, dobry! Skąd to wracasz, Witek?~
30     2, 19|            się im godzić, kiej taki dobry wiatr czują!~- Poczuły też
31     2, 19|      drugich nie wylewa. Jeden jest dobry, a i drugi nie gorszy!~Swaty
32     2, 20|           zakończenie powiedział:~- Dobry człowiek jestem, zgodliwy,
33     2, 20|    wspominał mi coś o tym dziedzic, dobry to człowiek i chciałby to
34     2, 20|   stworzyłaby sobie.~A Rocho, że to dobry był człowiek, wielce się
35     2, 20|             co i my! Sprzężaj macie dobry, parobek się jeno wałkoni,
36     2, 22|       zdrowe i kobietę poczciwą; bo dobry był człowiek, mądry, wyrozumiały,
37     2, 25|           pojechali, ale już i mrok dobry zapadł, a oni nie wrócili
38     3, 26|       brakło i drugich parobków, to dobry pierwszy z brzega, byle
39     3, 27|             wieś, jeśli jeno szło o dobry zarobek; chłop był chciwy
40     3, 28|            na bórg, za odrobek albo dobry precent, a choćby pierzynę
41     3, 29|           lub i pogroza...~Taki zaś dobry był i spółecznie czujący,
42     3, 30|                przykucnęła pobok.~- Dobry jest, co? Utrafiłem, Józia,
43     3, 30|             Jagusi! - i poleciał.~Z dobry pacierz przestojała, nim
44     3, 33|            z Modlicy, kto by dał na dobry procent... znam i drugich...
45     3, 35|        Jaguś... - pokorny już był i dobry. ~- Aleć potem wołałam za
46     3, 35|            baczności.~- Zła sprawa! Dobry człowiek, pobożny, ale przez
47     3, 36|           się ociągał, że dopiero w dobry pacierz poszedł.~Po chwili
48     4, 37|           wyrzekł potem do Hanki. - Dobry to był człowiek i prawy
49     4, 38|           Co mi ta pieniądze, takiś dobry... takiś... - szeptała rozpłomieniona.~-
50     4, 40|        wołać.~- A kaj to drugi taki dobry i pamiętliwy, kaj?~Aż w
51     4, 41|            taki dziwnie był la niej dobry, że skoro mu opowiedziała,
52     4, 42|       głupio robi! Juści, żeby miał dobry rozum, to by ci może pomagał,
53     4, 42|         kurczątek w koszyku i snadź dobry zrobiła początek, bo prawie
54     4, 45|     poglądając nań łzawie.~- Będzie dobry urodzaj, żyto już spadło -
55     4, 47|             stęskniony do swoich.~- Dobry był chłop, ale zawzięty.