Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |       niejednemu i uwierzyć było trudno w to wszystko... Ale chciwie
 2     1, 5 |    szeroka była, a pomieścić się trudno wszystkim było, że jaki
 3     1, 5 |       się czynił, że i wytrzymać trudno było bo ci tu kurasek piszczy,
 4     1, 5 |           aże oczów oderwać było trudno: bursztyny żółte, jakoby
 5     1, 5 |      ocyganiał cię!~- I uwierzyć trudno. - I rozkładała ciągle chustkę
 6     1, 5 |        samemu stawiać sobie było trudno, a nie dziwota, kościelnym
 7     1, 6 |  pokracznie, że go i wymiarkować trudno...~Natrzepała, co ino mogła,
 8     1, 7 |         co i psa na dwór wygonić trudno, a tu niejeden ściółkę miał
 9     1, 7 |       psiego ogona, że i ożogiem trudno cię odegnać...~- Żebyście
10     1, 8 | poglądali na mać niespokojnie.~- Trudno dom na boskiej Opatrzności
11     1, 11|     dzisiaj wesele... aż wierzyć trudno:~- Markotno ci, córko, co? -
12     1, 11|      przeciw tobie, że powtórzyć trudno.~- Antek przeciw mnie? Ocyganili
13     1, 11|      inne różności, że spamiętać trudno, a tak wszystko utrafione
14     1, 11|         narodu się zwaliło, że i trudno przejść przez izbę, po sieniach
15     1, 12|  potaczał i mówił tak prędko, że trudno było rozebrać.~- Nogeś pono
16     2, 14|       głęboko, że i wypowiedzieć trudno.~Nie mówił tylko, gdzie
17     2, 14|     młócić bez kożucha i rękawic trudno - powiedział Stacho.~- A
18     2, 14|         nie jest, ale i szpitala trudno im było w chałupie zakładać,
19     2, 16|      sielna, ale i taki mróz, że trudno w saniach wysiedzieć! Daj,
20     2, 16|     skoczną nutę, że ustoić było trudno, to się kręcili, przedeptywali,
21     2, 18|        wiesz to?~- Psu wytrzymać trudno na takiej wiejbie, a dziedzicowi
22     2, 18|     wieje, tak ciepie, że ustoić trudno...~- Puść komin, w nocy
23     2, 18|     teraz i tego słowa rzec było trudno i ciężko, pożądali się nawzajem,
24     2, 19|  szynkwasem, mrok zalegał kąty i trudno było zrazu rozeznać. W jednym
25     2, 19|          nie chciała patrzeć!... Trudno wołu wodzić, kiej nie chce
26     2, 19|    drudzy.~- Bo już mi ścierpieć trudno, tak mię tu w piersiach
27     2, 20|          chałupie wytrzymać było trudno, miałać przecież duszę wielce
28     2, 20|         nie smakowało, usiedzieć trudno było na miejscu i robotą
29     2, 20|         młodziaka, bo łakomszy i trudno mu po cudzych chałupach
30     2, 20|        darowałbym, choć ciężko i trudno - ale jeśli on i co innego
31     2, 21|               mówił spokojnie.~- Trudno to będzie, dwór ma długie
32     2, 24|           to śniegiem mokrym, że trudno się było wychylić za chałupę,
33     2, 24|         zaś brały przymrozki, że trudno się było utrzymać na olodowaciałych
34     2, 25|         i przed którym ognać się trudno, juści! Przejrzałem cię
35     3, 26|        plucha od samego rana, iż trudno było nosa wyścibić na dwór.
36     3, 27|         mądrala, taki bogacz, że trudno znaleźć drugiego, a teraz
37     3, 28|          jej nieco żal gorzałki, trudno, skoro musiała, jak to było
38     3, 28|       źle, a u komorników to już trudno wypowiedzieć... Ni komu
39     3, 29|          tak wiało, że na nogach trudno było ustoić i wiater roznosił
40     3, 30|     żadnej nie przepuści... to i trudno dziewki dotrzymać do roku.
41     3, 30|        takie światy, że uwierzyć trudno.~- Są, Jaguś, są! - szeptał
42     3, 33|          bez grosza, przyjąłbym, trudno, dopust Boży, ale tak, powiedzą,
43     3, 33|         nasłuchując uważnie, ale trudno było wymiarkować choćby
44     3, 33|          po sadach sypiali, gdyż trudno było w chałupach wytrzymać.~
45     3, 34|         gadali wszyscy razem, że trudno się było połapać. ~- ...
46     4, 38|          spadną z ambony! Juści, trudno chłopakowi wzbronić, kiej
47     4, 39|        nią nie równać w urodzie, trudno. Alem mu ślubna i matka
48     4, 40|     końcu rzekł:~- Jaże uwierzyć trudno, żeś to wszystkiemu sama
49     4, 43|           Żal mi juści było, ale trudno, w przypołudnie przychodzi
50     4, 44|    jakiej zamyślacie, nie dadzą. Trudno, głową muru nie przebodzie.
51     4, 44|          teraz ciężkie i o grosz trudno! To jeno chciałem rzec.~
52     4, 44|      cicho:~- Przegralim dzisia, trudno, naród jeszcze nie wezwyczajony
53     4, 45|      Wynosi się nad drugie, jaże trudno ścierpieć!~- I przystraja
54     4, 49|    Karczma była jakby nabita, że trudno już było palec wrazić, i