Tom, Rozdzial

 1     1, 1 | pogrążonych ziemiach, to po bladym niebie błądziły lub zatrzymywały
 2     1, 2 |    wypłacił! Zapłaciłem, jak Bóg w niebie, i jeszczem ponadto z dobrego
 3     1, 4 |        wodę. I poczuł się jakoby w niebie w tych ślicznościach, że
 4     1, 5 |          kiej się tak przetarło na niebie, że ino, ino słońca było
 5     1, 8 |            rana przecierało się na niebie, to zaraz po śniadaniu Antek
 6     1, 8 |         wziąć nie damy, jak Bóg na niebie, nie damy! - wołał Boryna
 7     1, 10|            moście i spoglądając po niebie... Chmury gnały nisko, bure,
 8     1, 11|         drzewa mógł rozeznać...~Na niebie modrym i niskim ani jednej
 9     1, 12|            dniem; słońca szukał po niebie szarym, ostygłym i poprzebijanym
10     2, 13|           noc dogasały i stygły na niebie krwawe zarzewia, aż ludzie
11     2, 16|       cieniuśkie, przejrzyste mgły niebie, jeno że blade było, ostygłe
12     2, 16|    czerwone zorze rozlewały się po niebie krwawymi zatokami, że śniegi
13     2, 17|         gwiezdne pomdlały w mętnym niebie, że ino gdzieniegdzie tryskrał
14     2, 19|             odejdź, bo, jak Bóg na niebie, zakatrupię cię jak psa!
15     2, 20|            ciężkie chmury gnały po niebie stadami, śnieg prószył chwilami.~
16     2, 21|      ledwie te śniegi szarzały, na niebie kłębiły się ogromne chmury
17     2, 23|        kołysały się w cieniach, po niebie błądziły, wyrastały z każdym
18     2, 24|     chmurzyska bure przeganiały po niebie, ale gdzieniegdzie, w przerwach
19     2, 24|           jak te chmury pędzące po niebie.~- Nie daruję! Nie daruję! -
20     2, 25|            znowu któryś dojrzał na niebie, wysoko pod chmurami, sznur
21     2, 25|      pojaśniało nawet zdziebko, po niebie leciały chmurzyska stadami,
22     3, 26|            w martwe siności, że na niebie poczynały gorzeć jakoby
23     3, 26|        wiośniany tlił się w bladym niebie, bił w górę, głośniał, iż
24     3, 27|            wysoko, gdzie na modrym niebie pasły się stada chmur, białym,
25     3, 28|       przewalały się po zmętniałym niebie, a nikaj w wysokościach
26     3, 28|       chmurzyska przewalały się po niebie kiej roztrzęsione snopy,
27     3, 28|       chałupy zginie, to jak Bóg w niebie, do sądu podam i ciebie
28     3, 29|         się również uciekającym po niebie, zawlekanym kieby piaskami
29     3, 29|      zapalone światła, górą zaś na niebie jasnym wyrzynał się blady
30     3, 30|         płynęło po bladym, wysokim niebie, jakby śpiewając wszemu
31     3, 30|     przetaczało się nad bory, a po niebie modrym rozwłóczyły się białe
32     3, 30|   grubachne pnie topoli widniał na niebie złocisty rozlew, świat przygasał.~-
33     3, 32|         przezłocone chmury szły po niebie stadami, a z pól ciepło
34     3, 32|       wszystko i złotym krzyżem na niebie świecił.~Zaś po prawej ręce
35     3, 32|       ziemiami, na zielonkawym zaś niebie rozżarzały się zorze ogniste.
36     3, 33|           Do sądu podam, jak Bóg w niebie, wszyscy słyszeli. Ja ci
37     3, 33|        przódzi, skubiąc bródkę, po niebie wodził oczyma.~- Poczekajta
38     3, 33|            świat otulała, zasie na niebie występowały gwiazdy rosą
39     3, 34|            było po zachodzie, a na niebie jeszcze leżały szerokie
40     3, 34|        słońce zbielało i po jasnym niebie jęły się zaciągać białawe,
41     3, 34|            co czas był piękny i na niebie świeciły złote roztoki,
42     3, 34|          nie poredzą!... jak Bóg w niebie, tak nas znowu za te pogrozy
43     3, 35|           kiej gęsi błąkały się po niebie jasnym, i ciężkie westchnienia
44     3, 36|          trzeci rozglądając się po niebie.~- Skoro człowiek łąkę kosi,
45     4, 38|        złocisty po modrym, czystym niebie, jarząc się coraz barzej
46     4, 41|           do karczmy.~- Jak Bóg na niebie, tak ją zakatrupię. Cóż
47     4, 41|            już był na pociemniałym niebie i gwiazdy jęły się rozjarzać
48     4, 42| rozmrowionych ciemnościach, ale na niebie już się coraz barzej jarzyły
49     4, 43|             ściemniało raptem i na niebie zaroiły się roje błyskawic,
50     4, 43|          grzmoty przewalały się po niebie, szumiała ulewa i jęczały
51     4, 43|     pokazało się słońce, po modrym niebie przeciągały stada białych
52     4, 46|       Księżyc wypłynął i leciał po niebie, jakby ulicą białych chmur
53     4, 49|        wiejny, szumiały drzewa, po niebie, zawalonym drobnymi chmurami,
54     4, 49|    rozglądając się niespokojnie po niebie, przycichli jakoś, szli