Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |    której do lasów wyciągało się długie, splątane nieco przędziwo
 2     1, 1 |          pasły się na ugorach... długie, popielate zagony rdzawiły
 3     1, 1 |             ogniska się paliły i długie, niebieskie warkocze dymów
 4     1, 2 |         się kiwać, podnosić nogi długie i spacerować...~- Bociek,
 5     1, 2 |     skręcił z drogi w szerokie i długie opłotki, bo wójtowa osada
 6     1, 2 |          wam, teraz już wieczory długie...~- Długi pacierz i duża
 7     1, 3 |         i to, a białne, niskie i długie... a ślepie świeciły kiej
 8     1, 3 |         pyłów wisiała nad nimi i długie włókna czepiały się żółtych
 9     1, 4 |           w łąki, gdzie modrzały długie zagony kapusty; skręcili
10     1, 5 |    dowiedział, a i wieczory były długie, i do świtu wyspać się jeszcze
11     1, 9 |      mocniej targał drzewami, że długie warkocze brzóz zamiatały
12     1, 10|        już okna i padały na wodę długie, porwane, drgające odbicia
13     1, 10|      choć ledwie i zdzierżał....~Długie milczenie zaległo izbę,
14     1, 10|          srebrem, drzewa rzucały długie, chwiejne cienie na drogi
15     1, 11|       pod ścianami ławy mocne, a długie stoły. Izba też była wybielona
16     1, 11|        od niej na plecy spływały długie wstążki we wszystkich kolorach
17     1, 11|   ceremonie; aż parobcy uczynili długie powrósło z nieomłóconej
18     1, 11|   pragnącej. Hej!~...Owe mazury, długie kiej miedze, rozłożyste
19     1, 12|        potem jęły wtykać w drzwi długie, obłocone ryje i pokwikiwać.~-
20     2, 13|     zaczęły się wysuwać z mroków długie, świszczące i jakoby kolczaste
21     2, 14|      zawróciła sprzed kościoła w długie opłotki, wiodące między
22     2, 15|          kłaki zielone i zwite w długie kołtuny, waliła z krzykiem
23     2, 15|       się do dnia, bieżyć i dnie długie pracować, aż gnaty trzeszczały
24     2, 15|       zaś po różnych chałupach w długie wieczory zimowe zbierały
25     2, 19|          poświatą, drzewa kładły długie, zgoła niebieskie, przesrebrzone
26     2, 20|        starczyło i na dnie, i na długie wieczory, że to czasu zimową
27     2, 21| wierzchołów.~Ale potem nastawały długie, zgoła martwe cisze, w których
28     2, 21|  Podniesienia, to jakieś krzyki, długie, żałosne, rozdzierały powietrze,
29     2, 21|        Trudno to będzie, dwór ma długie ręce i wszędzie poradzi
30     2, 22|     nabrało, boć i wieczory były długie, roboty nie mieli żadnej.
31     2, 22|             A czasem następowały długie, głębokie milczenia, że
32     2, 22|        za złe nikogo nie minie."~Długie a głębokie milczenie padło
33     2, 23|        oni parli do siebie przez długie tęsknice, przez dnie udręki,
34     2, 23|        dnie udręki, przez szare, długie, puste dnie, aż się odnaleźli
35     2, 23|       się wynurzać jakieś cienie długie i pełzające... posuwały
36     2, 24|         Hanczynej duszy przez te długie dni i noce, od tej minuty
37     2, 25|          nieraz przepłakała całe długie noce, aż poduszka była mokra,
38     3, 27|       Gdzie zaś to był i czas na długie lamenty i wyrzekania, kiej
39     3, 27|           aż się już mierziło to długie czekanie, boć trza go było
40     3, 27|         i on nieraz skrzyczał za długie czekanie, ochotnie biegła
41     3, 30|     borom i drzewa poczęły kłaść długie cienie na drogi i staw,
42     3, 31|        bory uciekał z chichotem.~Długie godziny pracowali bez wytchnienia,
43     3, 32|       patrząc na Jagnę, czeszącą długie, jasne włosy przed lusterkiem,
44     3, 32|     kreminału nie puszczą, że na długie lata tam pozostanie:~- A
45     3, 32|          gorzały w zachodzie, te długie zagony, co wlekły się ku
46     3, 33|       pognała... Że zaś bieda ma długie nogi a ostre pazury, to
47     3, 33|    jazgotliwe śpiewki pastusze i długie, przeciągłe poryki. Zaś
48     3, 34|       jęły się zaciągać białawe, długie smugi; a rozprażone powietrze
49     3, 35| wychodziła aż na drogę, to znowu długie czasy patrzała tęsknie przez
50     4, 37|      zamodlona i zasłuchana w te długie, lamentliwe pieśnie, co
51     4, 37|      groźnie, a potem wlekły się długie, nieskończone, zgoła grobowe
52     4, 38|           zaś potem ciągnęły się długie, jakby oniemiałe z żaru
53     4, 38|     pastwisk, raz po raz buchały długie, tęskliwe ryki, a rogate
54     4, 48|      płomienie, a niekiedy przez długie chwile wrzały gorączkowe,