Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          mogiłami ku kaplicy, co stała wpośród pożółkłych brzóz
 2     1, 2 |         podniosła się na progu i stała bezradna, strwożona.~- Zmarnowali
 3     1, 2 |       której niezgorsza miseczka stała obok.~- Gdzie Witek pasł
 4     1, 3 |    wsypał to klaczy do żłobu, bo stała w gródce, osobno:~- Żrej,
 5     1, 3 |          i zajrzał do źróbki, co stała przy ścianie samej i już
 6     1, 3 |         nie była, bo mu jak żywa stała w oczach...~- Dzieucha kiej
 7     1, 4 |    szafranowym kilimie.~Plebania stała na prost kościoła, przedzielona
 8     1, 4 |         wzrokiem Dominikowej, co stała w podle niego z Jagusią -
 9     1, 4 |         ta złotówka...~A karczma stała na końcu wsi, za plebanią,
10     1, 5 | czapnikach natknął się na Jagnę.~Stała w czapce granatowej na głowie,
11     1, 5 |         mu Jaguś cięgiem w myśli stała, ale nim doszedł, spotkał
12     1, 7 |          ten głupi.~Ciemność się stała, że chocia oko wykol - a
13     1, 11|          po nieboszczkach... Nie stała o nie, nie stała dzisiaj
14     1, 11|             Nie stała o nie, nie stała dzisiaj o nic... Leciałaby
15     1, 11|         leciała jej z rąk, a ona stała długo, bezmyślnie zapatrzona
16     1, 11|     myślę, że się Antkom krzywda stała i dzieciom, to i kara przyjść
17     2, 13|          zamarła w przerażeniu i stała bez ruchu; jeszcze go takim
18     2, 13|   obejrzał się na chałupę. Hanka stała pod ścianą i zanosiła się
19     2, 14|       przez okno, to przed domem stała i rozpalonymi oczami wodziła
20     2, 14|       mroźnym powietrzu.~A Hanka stała wciąż, niepomna na czas
21     2, 16|      wzruszonym głosem:~-Jako to stała się nam nowina, Panna porodziła
22     2, 17|         się sierotom krzywda nie stała, jechać muszę, ale co postanowicie,
23     2, 18|         Wyjrzała w podwórze, noc stała za progiem nieprzeniknionymi
24     2, 19|        spuszczał oczów z Jagusi, stała właśnie przy szynkwasie,
25     2, 20|        tygodnie odwilgi, że woda stała po rowach, a gdzieniegdzie
26     2, 20|         obronę Jaśka, boć wielce stała o niego; głupawy on juści
27     2, 21|         ogromny, wyniosły; sosna stała przy sośnie nieprzeliczoną
28     2, 22|        to słowo, a poszłaby, jak stała, w tę noc, w ten mróz, w
29     2, 22|         bo mi się wielka krzywda stała.~Głupi, nie pomiarkował,
30     2, 22|   schodzi do niej z ołtarza, jak stała, w koronie złotej, w onym
31     2, 24|      staw ku młynowi, reszta zaś stała bezradnie jak to stado owiec,
32     2, 24|       kiej pleśnią obrosłe, woda stała w bruzdach i zatapiała niziny
33     2, 25|      bystre, zatapiała opłotki i stała grząskimi sadzawkami w obejściach,
34     2, 25|          jeno czuła okropnie, że stała się jej krzywda, stała się
35     2, 25|        że stała się jej krzywda, stała się jej taka straszna niesprawiedliwość;
36     2, 25|        Krzywda się nam wszystkim stała, krzywda równa, jakiej ni
37     3, 27|        tam były majątki?... tyle stała o nie akuratnie, co o łońskie
38     3, 27|        Kłębowa do Agaty, iż wieś stała się podobna do grobu otwartego;
39     3, 29|            Tymczasem noc się już stała zupełna; wskroś rozkolebanych
40     3, 29|      przenosiny.~Chałupa Sikorów stała tuż przy dróżce, na skręcie
41     3, 30|      biły z pożaru, a wieś wciąż stała, jakby ten żywy mur w ziemię
42     3, 31|       się o sprzęty i to, że jak stała, buchnęła się na łóżko.~-
43     3, 33|        młyn nie turkotał, kuźnia stała zamknięta i drogi do cna
44     4, 37|        Częstochowskiej, pod ławą stała balia z wodą, bych przechładzać
45     4, 41|     łajdus i luter, to niewielka stała się szkoda! Ale sądy ci
46     4, 41|            I taka krzywda mi się stała, to i ty powstajesz na mnie
47     4, 41|          dawniej! Jak zawdy!~Noc stała rozgwiażdżona, księżyc wisiał
48     4, 45|          zajadle młócić.~- Bryka stała pod figurą, zaś on rozmawiał
49     4, 45|      upłynęło i Zdrowaś, drabina stała pod dzwonnicą, Jambroż przydzwaniał,
50     4, 45|   gałęziami, zwisłymi od jabłek; stała z przywartymi powiekami,
51     4, 45|           kaj siedzieli, kręgiem stała gęsta ściana żyta przepleciona
52     4, 47|      całkiem przytomna, skrzynka stała przy niej na ławie, wyjmowała
53     4, 49|  alkierzu, a kiej wyrwali drzwi, stała przytulona do ściany i nie