Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |   patrzała, więc się przeżegnał i ruszył.~A już z wasąga, zbierając
 2     1, 3 |          chojkę - przyda się.~Wóz ruszył i już był w opłotkach, gdy
 3     1, 3 |           otrzepał się ze słomy i ruszył prosto do Mordki, tam gdzie
 4     1, 3 |          i skóra mi ścierpła, tom ruszył lepszym krokiem jakże, abo
 5     1, 4 |          i przychodź do kościoła.~Ruszył, ile mógł, rychło, bo kulał
 6     1, 4 | skołtunioną głowę i wolno, godnie ruszył do kościoła, jak gospodarz
 7     1, 5 |         dwóch, gospodarskiego nie ruszył i o inwentarz dbał więcej
 8     1, 5 |           kupię... - i aż w dyrdy ruszył, bo dojrzał twarz Jagny
 9     1, 6 |          potężnie podparł, aż koń ruszył z kopyta i zatrzymał się
10     1, 6 |         rękę.~Zamilkli nagle, wóz ruszył, a oni szli koło siebie
11     1, 12|      Jaśkowa chciała bronić syna. Ruszył też pierwszy do stołów,
12     2, 13|           Antek z miejsca się nie ruszył, skamieniał zgoła, jeno
13     2, 16|            pracowity, cudzego nie ruszył, a z biednym to gotów się
14     2, 18|            ale wyrwał się i żwawo ruszył z chałupy.~Na ziemię, sypał
15     2, 22|        swojej ziemie, i spiesznie ruszył do wsi...~Nikt go nie witał,
16     2, 24|    podwórze, a nikt się nawet nie ruszył z miejsca, baby zaś jęły
17     2, 24|           zapamiętałość, że ostro ruszył z powrotem do wsi.~Kościół
18     2, 25|        żaden gospodarz by się nie ruszył.~Stojali więc cierzpliwie
19     2, 25|       nawet za gromadą...~A naród ruszył żwawo za Boryną, jadącym
20     2, 25|      ucieczki przyniewolił, a sam ruszył ku Borynie, któren w kupie
21     3, 28|  rozcierania ziemniaków la świń i ruszył żwawo na dwór.~Wszyscy też
22     3, 29|           poszli ku młynowi; wójt ruszył za nimi odszczekując się
23     3, 30|          jednym, ogromnym głosem, ruszył procesją za proboszczem,
24     3, 34|      przystanę na dłużej.~I żwawo ruszył do Borynów.~Juści, co Hanka
25     3, 34|     skrzypki pod pachę i miedzami ruszył ku borom.~Rocho zaś potem
26     3, 34|        śmignął konie i już kłusem ruszył.~- Ścierwy te wisusy, żeby
27     3, 35|   molestowania, z miejsca się nie ruszył i zaprzestał odpowiadać.~
28     3, 35|      chodźmy w imię Boże!~Przodem ruszył, a za nim chłopy wywalili
29     3, 36|         długo papierosa u Jagusi, ruszył na ostatku i jeszcze się
30     3, 36|                powiedział znowu i ruszył raźnie kole szopy opłotkami
31     3, 36|        dokoła, dopiero kiej znowu ruszył posiewać ociężałą już i
32     4, 37|            wyciągnął jakąś nutę i ruszył ku drzwiom za krzyżem.~A
33     4, 38|     dziedziców, naród przecknął i ruszył wraz z procesją.~Zadzwoniły
34     4, 40|     słońca spał będę! - i ani się ruszył.~Dzieci też jęły się mazać,
35     4, 40|        zabrał Pietrusia na ręce i ruszył do przełazu.~- Obaczę pola
36     4, 40|        stad.~Podniósł Pietrusia i ruszył bokiem topolowej przepuszczając
37     4, 40|      poleciała do nich, zaś Antek ruszył w podwórze przepatrując
38     4, 41|            wóz wsparł ramieniem i ruszył.~Utrafił ją w słabiznę,
39     4, 41|           ten osieł: chcesz, bych ruszył naprzód, to ciągaj go za
40     4, 41|           pójdzie, lecz po chwili ruszył ku domowi.~Szedł jednak
41     4, 42|         się ździebko poweselić!~I ruszył z Nastusią do karczmy, a
42     4, 42|            że dopiero o zmierzchu ruszył do wsi szykować się na jutro.~
43     4, 42|   przeżegnał się, konia śmignął i ruszył, a pobok szli odprowadzający.~
44     4, 44|       papiery, wsiadł do powozu i ruszył.~Kłaniali mu się pokornie,
45     4, 45|           jeszcze za blisko, więc ruszył z nimi trzymając się kole
46     4, 45|        Antek wytchnąwszy galancie ruszył raźno ku lasom niedalekim,
47     4, 45|          bo mi się tak spodobało.~Ruszył ostro ku Lipcom, błogi chłód
48     4, 45|           z politowaniem i wartko ruszył ku domowi miarkując sobie
49     4, 45|     żarliwością, lecz skoro Jasio ruszył się z domu, i ona śpieszyła
50     4, 46|       oddał książeczki drugiemu i ruszył na drugą stronę domu.~-
51     4, 46|           domowi przeżegnał się i ruszył da przełazu pod bróg.~-
52     4, 46|       ślepiami, dorwał się koni i ruszył z kopyta tak ostro, jaże
53     4, 47|    najemnikiem.~Zaś na pierwszego ruszył organista, wywiódłszy do