Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |       znowu bezwiednie przebiegać czerwone litery brewiarza i poruszać
 2     1, 2 |  przewieszonych, wisiały kożuchy, czerwone pasiaste wełniaki, białe
 3     1, 3 |      bielonymi ścianami, opuściły czerwone zapaski z głów na ramiona
 4     1, 4 |           płoty i drzewa migające czerwone zapaski na drodze.~Słońce
 5     1, 4 |            że raz w raz niby maki czerwone, niby georginie żółte, co
 6     1, 4 |     przepalone szybki przesiewały czerwone przedzachodnie światło tak
 7     1, 4 |           niektóre, przyodziane w czerwone wełniaki i chusty, że widziały
 8     1, 5 |      żerdkach i jako te maki były czerwone, że aż się w oczach ćmiło,
 9     1, 5 |     drżące w zielone atłasy, to w czerwone aksamity i aż się jej ćmiło
10     1, 6 |          ówdzie majaczyły we mgle czerwone wełniaki kobiet i kupy wyciętych
11     1, 10|          te wągliki, a kuł żelazo czerwone mocno, aż huczało, i deszcz
12     1, 10|        oczy i te usta pełne i tak czerwone, a tak bliskie, że ich tchnienie
13     1, 11|     słońcu grały pasiaste portki, czerwone spencerki, pęki wstęg u
14     1, 11|    zachodziło, wisiało nad lasami czerwone, ogromne i zalewało całą
15     1, 12|        rwał się i rozsypywał niby czerwone paciorki, że chciał je zgarniać,
16     1, 12|           sykiem migotały w progu czerwone dzioby i chwiały się białe,
17     1, 12|          a młoducha niby to sukno czerwone.~- Jutro powiecie...~- Probant
18     1, 12|    pryskały od domu niby te ognie czerwone w noc ciemną, niby grzmoty
19     2, 13|   ołowianego nieba wyłupywało się czerwone, ogromne słońce i spadało
20     2, 14|        przez wybite szyby buchały czerwone światła i krwawiły śniegi,
21     2, 16|          brwie czarne, i te wargi czerwone, słodkie, łakome! Próżno
22     2, 16|          słońce padało za bory, a czerwone zorze rozlewały się po niebie
23     2, 16|           czepcach pookręcanych w czerwone chusty.~Nadciągali z rzadka,
24     2, 16|      kapoty mieli białe, kamizele czerwone wstęgi u koszul zielone
25     2, 17|       wieją szaty błękitne, szaty czerwone, spojrzenia miłosierne,
26     2, 19|          przepaściste, a te wargi czerwone, ciągnące!~A skrzypice wycinały
27     2, 21|       nieco i szły wolno, kiej te czerwone kłęby ledwie widne w kurzawie,
28     2, 22|           łeb kiej ceber i ślepie czerwone!~- Przywidziało ci się! -
29     3, 26|          jęły się rozżarzać zorze czerwone.~Mgły się zakolebały z nagła,
30     3, 26|           się za rowem, gdzie już czerwone rzęsy stokrotek otwierały
31     3, 28|   skręcały po stole, kiej te węże czerwone a tłuste, i co trochu rozwieszała
32     3, 29|          aż mieniło się w oczach, czerwone były, żółte, fiołkowe, i
33     3, 30|           w ogniu, płomienie kiej czerwone krze wybuchały z ciemności.~-
34     3, 31|         się pogięte gęsie szyje i czerwone, syczące dzioby, a całe
35     3, 31|            nagusieńkie i kiej rak czerwone, matce do rąk podała.~-
36     3, 31|          i kobiety, co jak liszki czerwone gmerały się wśród pól ogromnych,
37     3, 31|  dobrodziej ekonomuje.~Słońce już czerwone i pełne nad bory się zwieszało,
38     3, 32|        ślepą twarz.~Policzki miał czerwone i spaśne, oczy bielmem zasnute,
39     3, 32|          Wzdrygnęła się oblizując czerwone wargi, a przeciągając się
40     3, 32|           jarzące i Jasiowe wargi czerwone stawały w pamięci, i Jasiowy
41     3, 33|       Słońce wschodziło pogodnie; czerwone i ogromne, z wolna wtaczało
42     3, 33|  powietrzu i spadały co trocha na czerwone dachy plebanii kiej ta chmura
43     3, 36|         migotały pasiaste portki, czerwone wełniaki niby makowe kwiaty
44     4, 37|           szarości wzeszło słońce czerwone i ogromne, wyniesło się
45     4, 37|      rozognione słońce i zapaliło czerwone ognie w rosach i kałużach.~-
46     4, 40|           wschodzie rozpalały się czerwone zorze jako te łuny dalekie.~-
47     4, 40|   organiścina, całkiem czarna i w czerwone i zielone kraty.~- La mnie.
48     4, 40|         oczy i lśniące zęby, i te czerwone nabrane wargi, tchnące tak
49     4, 41| nieustannie raz, dwa, raz, dwa, i czerwone żelazo bite ze wszystkiej
50     4, 45| roziskrzone? czemu jej tak latały czerwone wargi, a biło od niej taką
51     4, 47|          schyłkowi, a izbę zalały czerwone zorze zachodu, wstrząsnęła
52     4, 48|      trzewikach, zaścibniętych na czerwone sznurowadła; twarz miała
53     4, 48|       twarzach, obojgu śmiały się czerwone wargi, a dusze kieby w czas