Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |     płaczliwie.~A potem siadła na progu obory, wsadziła chłopakowi
 2     1, 2 |      nawet Hanka podniosła się na progu i stała bezradna, strwożona.~-
 3     1, 2 |         sam rucha.~Postawił go na progu obory, nakręcił, i ptak
 4     1, 2 |     wszedł, bat rzucił w kąt i od progu wołał:~- Żono, jeść, bom
 5     1, 3 |           w kołtuny, i klęknął na progu stajni odmawiać pacierze.~
 6     1, 3 |    pokazywał...~Witek siedział na progu obory i podrapywał się zajadle,
 7     1, 4 |         ino do sieni i ostał przy progu, bo nijak nie śmiał wejść
 8     1, 7 |     dziewczynami.~A Kuba siadł na progu z miską na kolanach i jadł,
 9     1, 10| baraszkowania, Hanka siedziała na progu i karmiła chłopaka, a latała
10     1, 11|        już ona państwa młodych na progu witała obrazem i tym świętym
11     1, 12| rozeznawszy psa i aż przysiadł na progu z radości. - Głodnyś, chudziaku,
12     1, 12|         gęsi, z sykiem migotały w progu czerwone dzioby i chwiały
13     1, 12|   przysiadł zaraz, nieledwie przy progu, a łakomymi oczyma wodził
14     1, 12|        wybiegał naprzód, siadał w progu stajni i skowyczał. Podszedłem,
15     1, 12|     skórze i obficie krwawiła.~Na progu czerwieniły się plamy krwi
16     1, 12|       wyostrzył... nogę ułożył na progu... i dziabnął w samo jabłko...
17     2, 13|        spytał Jankla stojącego na progu.~- Do sądu. Sprawa z dworem
18     2, 15|         Antek cofnął się prawie z progu izdebki i poszedł na młyn
19     2, 15|    przysunął się bliżej, prawie w progu stanął, a blady jak trup
20     2, 18|       zziajany Witek i krzyknął z progu:~- Dziedzic już przejechał!~-
21     2, 18|        śniegiem człowiek stanął w progu, pochwalił Boga, otrzepywał
22     2, 18|         ale już cieniem mignął na progu i przepadł w nocy. Nie było
23     2, 22|         jeno a niebo.~Siedział na progu kiej zmartwiały, a na odwieczerzu,
24     2, 22|          ludzie i bieda siadła na progu.~A on chorzał ciężko, ciało
25     2, 22|           już śmierć siedziała na progu, a diabli przez moc dobywali
26     3, 26|           Kłębowa ukazując się na progu z pełną zapaską piszczących
27     3, 26|          Kłębowa zaś przysiadła w progu i oganiając oczyma gąsięta,
28     3, 28|       Jaguś wpadła stając naraz w progu kiej wryta.~- Dziwujesz
29     3, 29|    zajadle, a kiej go odegnali, w progu usiadł i przeraźliwie zawył.~-
30     3, 29|         ostał przy rumowiskach, w progu ano siedział opatrując bok
31     3, 29|      oczyma po kupiących się przy progu i w sieniach.~- Gdzie to
32     3, 31|        siedzi. Wychodziłem, to na progu papierosa kurzył i wróble
33     3, 31|     poszedł. Jagusia siedziała na progu obory dając pić po palcu
34     3, 31|      krzykiem. To Hanka stanęła w progu.~- Pietrek, a kaj te Cygany
35     3, 32|       jeno w portkach siedział na progu owijając onucami nogi, a
36     3, 32|        szmaty, koszyk wyplatał na progu i pogwizdywał srokom, łażącym
37     3, 32|    obrządki, do chałupy poszła.~W progu natknęła się na Hankę: zajrzały
38     3, 33|         zaś siedział jak zawdy na progu, papierosa kurzył i pogwizdywał
39     3, 33|        nie ozwał, siadł znowuj na progu, zakurzył papierosa i jak
40     3, 33|           Kłąb fajkę zapalił i na progu przysiadł.~- Kto jeno o
41     3, 34|     rudery.~Pan Jacek siedział na progu, jak zawdy, papierosa palił,
42     3, 35|         już wysiedzieć, stawała w progu, to wychodziła aż na drogę,
43     3, 35|           na kamieniach, ktosik w progu przygrywał na fleciku, a
44     3, 36|           pytała siadając zaraz w progu, by dać piersi najmłodszemu.~-
45     4, 40|         jaki? Przyszedł i zaraz z progu pyta: kaj Hanka? Powiedziałam
46     4, 41|        tartak!~Antek przysiadł na progu skręcając sobie papierosa.~
47     4, 41|           zmartwieli ujrzawszy na progu strażników.~Antek nie mógł
48     4, 44|       zjawił się i wójt. Stanął w progu czerwony jak burak i spocony,
49     4, 44|      wyszedł naczelnik i stanął w progu, przycichli na jego widok,
50     4, 46|        chałupy, matka siedziała w progu z kądzielą, a przy niej
51     4, 46|          krzyknęła Hanka stając w progu i uderzyła w płacz.~- Cicho!
52     4, 47|        zamartwił, że zasiadłszy w progu do kolacji nie mógł jeść,