Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |             szczekał, to wypadał w opłotki i gnał dzieci na drogę,
 2     1, 2 |            krowę rzężącą, to przez opłotki na drogę i nasłuchiwała.~
 3     1, 2 |          drogi w szerokie i długie opłotki, bo wójtowa osada leżała
 4     1, 2 |        swoich wrotach i wchodził w opłotki, gdy się obejrzał na jej
 5     1, 3 |            tyłu za portki i gnał w opłotki.~- Jezu, zabili mę, zabili
 6     1, 9 |          to się chyłkiem wysunął w opłotki - i tyla go już dnia tego
 7     1, 9 |        izbie, to po obejściu, to w opłotki szedł lub na drogę i powracał,
 8     1, 11|         gdzie się ino dało, a całe opłotki od drogi do sieni wysypali
 9     1, 11|           wysypała się przed dom w opłotki i na przyzby; noc była zimna,
10     1, 11|           Młódź zaś wysypała się w opłotki, to trzymając się wpół na
11     1, 12|          kiej nawrócili w Borynowe opłotki, druhny zaśpiewały:~A płakała
12     2, 14|           sprzed kościoła w długie opłotki, wiodące między Kłębowym
13     2, 14|             rozmyślała wychodząc w opłotki.~Po Magdzie nie było już
14     2, 14|            by zajrzeć choćby ino w opłotki, by choć oczy nacieszyć,
15     2, 17|       chałupy, bała się wychylić w opłotki; bo; może tam gdzie przyczajony
16     2, 18|            drogi, zawrzały głosami opłotki, gdzieniegdzie brali się
17     2, 18|         wzrokiem przebiegała sad i opłotki. Nawet za szopę pod bróg
18     2, 18|             stary go wyprowadził w opłotki i jak zwyczajnie to robił
19     2, 24|      drżeniem, skręciła w Borynowe opłotki.~Mój Boże, tylachna czasu
20     2, 25|           potoki bystre, zatapiała opłotki i stała grząskimi sadzawkami
21     2, 25|            Zaroiły się wnet drogi, opłotki, obejścia, zawrzały naraz
22     3, 26|    przeglądając ciekawie obejścia, opłotki, wywarte sienie i okna.
23     3, 26|          siłach chyłkiem ruszyła w opłotki Kłębowego domu, stojącego
24     3, 26|        matkami na czele, ruszyły w opłotki.~- Niech się zabawią, gap
25     3, 27|            galanty.~Zajrzała aż za opłotki na drogę czarniawą, rosami
26     3, 29|       wójtem, skręcił w najbliższe opłotki, a stamtąd jął się ostrożnie
27     3, 29|         jakaś szkoda, że wszystkie opłotki zaroiły się kobietami, a
28     3, 29|           się od ludzi: ściągali w opłotki gałęzie i drzewa przez wichurę
29     3, 29|       żołnierka skręcała właśnie w opłotki, jakby uciekając przed Żydowicą,
30     3, 29|          pilnie wysypując szerokie opłotki, aż do drogi, piaskiem,
31     3, 30|             Pustką zarówno stojały opłotki, jak i. sienie powywierane,
32     3, 30|            tam po mnie! - wyszła w opłotki spoglądając tęsknie na pola.~-
33     3, 30|     zachwycą.~Nie odrzekła, gdyż w opłotki skręcał z drogi pan Jacek,
34     3, 30|          milkły gwary i pustoszały opłotki, naród rozchodził się po
35     3, 31|            Cyganichę zmierzającą w opłotki, poszczuła ją psem. Łapa
36     3, 32|      akuratnie prosto na przywarte opłotki Borynowe. Wywalił wrótnie
37     3, 34|        cicha przygwizdywał.~A całe opłotki od drogi wysadzone były
38     3, 34|            na płotach, a wszystkie opłotki, drogi, chałupy i obejścia
39     3, 35|         Jagna odprowadzała Hankę w opłotki, przyłączył się do niej,
40     3, 36|     akuratnie kosiarze wchodzili w opłotki.~- Kole kapuśnisków położylim
41     3, 36|           chwila biegła wyglądać w opłotki.~Ani śladu Antka, natknęła
42     4, 37|     odrzekła, Hanka zaś wyniesła w opłotki żarcie la prosiąt i wyglądała
43     4, 37|       odprowadzeni całą hurmą aż w opłotki.~Po ich odejściu jęli się
44     4, 37|           się pokrótce całą kupą w opłotki. Zmierzchało się już ździebko,
45     4, 38|       żałośniej, gdy wtoczył się w opłotki dziad, prowadzony przez
46     4, 38|         Ale Jasio jeno popatrzył w opłotki, a nie dojrzawszy zamknął
47     4, 39|          wójtową, wchodzącą między opłotki, długo jej cosik prawił
48     4, 39|       wiązać toboły i wynosić je w opłotki.~Hankę zemgliło, jakby ją
49     4, 40| uwidziawszy ją wyszedł naprzeciw w opłotki.~Szła ku niemu coraz wolniej
50     4, 46|      wtoczyła swój spaśny kałdun w opłotki i dalejże rozpowiadać, jak
51     4, 46|        Jagusia cięgiem wyzierała w opłotki, a stara siedząc w izbie
52     4, 49|    wrośnięty w ziemię i powlekło w opłotki.~- Związać ją, wyrwie się