Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           jest, i niemrawa, która znów kłótnica, która do chłopskich
 2     1, 3 |           ziarna siewnego; którzy znów zasię wykręcali ku lasom
 3     1, 4 | niejednemu łzy pociekły, a któren znów zasie spuszczał oczy i kajał
 4     1, 5 |      wypęczniała ździebko; któren znów przysposabiał stare, poślepłe
 5     1, 5 |   ucieszyć ślicznościami.~A potem znów szły kramy, co się aż lśniły
 6     1, 5 |           do dołu czapkami.~Gdzie znów szewcy tworzyli całą ulicę
 7     1, 5 | spiętrzały się na kupach, a gdzie znów na hakach wisiały całe wieprzki
 8     1, 5 |      poobwijanych w szmatki; inna znów zasię ziemniaki, to gąsków
 9     1, 7 |         miał jeszcze w lesie, kto znów drew nie zwiózł, a insze,
10     1, 7 |       żerdkę z płotu wyciąga, kto znów po kłonice sięga, a inszy
11     1, 8 |       wstępował zajrzeć, a któren znów, by się przy tej okazji
12     1, 8 |       proponował Boryna.~Przepili znów kolejką.~- Kiejście tacy,
13     1, 11|          weselnicy, już nam czas!~Znów się zabawimy,~Jutro powrócimy~
14     2, 13|       całą zimę starczy - zagadał znów stary wychuchując szybkę,
15     2, 13|      papierosy kurzy i duma! albo znów gania po świecie, jak ten
16     2, 13|           Do dworów pójdę - mówił znów spokojnie - o służbie się
17     2, 16|            pod brogi pełne; gdzie znów, ale nieczęsto, zajączek
18     2, 16|           się zamedytował, któren znów co miętszy, a kobiety zwłaszcza,
19     2, 17|        chwilami prószył, a czasem znów mocny wiatr powiewał, targał
20     2, 17|    rozglądał się po izbie, któren znów to jakie słowo rzucił, drugi
21     2, 18|      zapalając lampę i bierąc się znów do przędzenia, nie odpowiadała
22     2, 19|         psa! Słyszysz? - krzyknął znów stary, gotowy na wszystko,
23     2, 20|         szyję i boczkiem, czająco znów godził w księże buty.~-
24     2, 20|           we wsi siedział.~Czasem znów list przyszedł od którego
25     2, 25|           zaglądał do obór, gdzie znów ziemniaki pokazały się przemrożone,
26     2, 25|      drudzy, kto był z kijem, kto znów groźnie potrząchał widłami,
27     2, 25|        zaczęły się rozlewać, ktoś znów krzykał na cały bór, aż
28     3, 26|        oprzędzone mgłami, a gdzie znów, na wyżach, jakieś pola
29     3, 26|        źdźbła traw młodych, gdzie znów patrzyły żółte oczy kaczeńców,
30     3, 26|         okien na niebiesko.~A tam znów, w szerokim, starym sadzie
31     3, 28|        wieprzak czy co?- złość go znów ponosiła.~- Ojcowy, to jakby
32     3, 28|          i ruszał w pole.~Czasami znów Józka wpadała z krzykiem,
33     3, 29|     bobrującymi po rowach, a kajś znów krowy wynosiły rogate łby
34     3, 29|           uwalone w błocie; gdzie znów stado gołębi białych nad
35     3, 32|         za ratunkiem, nie wiedząc znów, co myśleć, co poczynać...~-
36     3, 32|          potem obchodzić, a gdzie znów stojały samotnie dzikie
37     3, 32|  przywarły po bruzdach, organista znów jął beczeć, kowal zawtórował,
38     3, 32|          kuntentnościach, śpiewem znów gruchali rozgłośnym, jaże
39     3, 33|         wesoło zagadywał, a gdzie znów babom tak trefnie przysolił,
40     3, 33| zaglądających.~- Macieju! - rzekł znów Kłąb wstrząsając nim zdziebko.~
41     3, 35|        jakimiś liściami, na które znów nawalił zsiadłego mleka
42     3, 35|    potrzebna niźli buty - wtrącił znów Grzela.~Na to sołtys wsunął
43     3, 36|       nowe wspominki popychały go znów gdzieś naprzód; motał się
44     4, 38|        grubachne postronki. Gdzie znów kupczyli chlebem a kukiełkami.
45     4, 38| mieszkania, i co trochę jawił się znów w kręgu światła; czasem
46     4, 40|     obaczysz! Józka - zakrzyczała znów w drugiej stronie podwórza -
47     4, 40|         te sine błyskawice, gdzie znów czerwieniały kobiece przyodziewy
48     4, 43|          Pod Twoją obronę", gdzie znów powynoszono na przyźby obrazy
49     4, 45|        kąpiące się w stawie, kajś znów śmiechy się zatrzęsły, to
50     4, 45|          dogadywały zawistnie, bo znów od jakiegoś czasu, niech
51     4, 46|       było jeszcze wysoko, gdzieś znów zbierały się rajcujące cicho