Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        trafiło.~- A tak i bydlątka żal, co się zmarnuje.~- Gospodyni
 2     1, 2 |        pobożnie na jej intencję, i żal go jeszcze większy dusił,
 3     1, 5 |          choć mu ta pieniędzy było żal, bo miarkował, że dwór mu
 4     1, 11|         odrzekła, stłumiła w sobie żal, jaki nagle ją przewiercił,
 5     2, 13|          nie mogła tego przenieść, żal ją przejął szrogi i tak
 6     2, 16|         kancelarii! Juści, staremu żal puścić pierzyny na taki
 7     2, 16|           więcej, płacz go chycił, żal i to poczucie winy, że aż
 8     2, 17|             wracać, a jej tak było żal wychodzić stąd, że prawie
 9     2, 20|           tak wzdychała, aż mu się żal robiło i serce zdziebko
10     2, 20|      zaczęła:~- Jaguś, a to mi cię żal okrutnie kieby rodzonej?
11     2, 20|           wiosnę drugiego, kiej ci żal za boćkami!~- A nie obłaskawię,
12     2, 22|            się wielce Jastrząb, bo żal mu było doma odbieżyć i
13     2, 25|           się zjadliwy kiej trutka żal do niego, iż to wszystko,
14     2, 25|            i nigdy nie wypowiadany żal, że on nie jest tym, jakiego
15     2, 25|       umiłowała - dziki, szarpiący żal zawodu i rozczarowania.
16     2, 25|    przysuwając się doń biedrem, bo żal jakiś ściskał jej duszę
17     2, 25|      Głęboka, ciężka skrucha i ten żal serdeczny, i ten strach
18     3, 28|          tak wracając do domu, ale żal się jej zrobiło wydatku
19     3, 28|    świniaka, i choć było jej nieco żal gorzałki, trudno, skoro
20     3, 28|       Juści, czas był taki, że psa żal by na świat gonić, wiejba,
21     3, 28|          Więc chocia serce ściskał żal, jęła rychtować na talerzach
22     3, 29|      nasuniętych na czoło zapasek, żal się taił i leżała troska
23     3, 29|            Kruczek, nasz... juści, żal mu szkody... czujący piesek... -
24     3, 30|           głowę do jej kolan... to żal ją ścisnął za serce i same
25     3, 30|           końcu i mówić nie mogła, żal ją dusił, łzy zalewały,
26     3, 32|           ją cosik ścisnęło, jakby żal cichy.~- Na księdza go odwożę,
27     3, 32|         łzy piekące wzbierają, jak żal za gardziel dusi, mrokiem
28     3, 32|            dom, ale nie poredziła: żal jej było ostawiać procesję,
29     3, 32|            zaczynało im być siebie żal, że byłyby zagwarzyły przyjaźnie,
30     3, 33|          co chwila chwytał ją taki żal za Mateuszem, że z rykiem
31     3, 33|           już cały tydzień nosiła, żal teraz ogarnął: nie myślała,
32     3, 33|  Markotność ich rozbierała. Juści, żal było takiej ziemi, bo to
33     3, 35|    wymizerowaną, że zrobiło mu się żal.~- Jaguś! - szepnął dobrotliwie,
34     3, 35|         modre, przepłakane oczy, a żal, tkliwość i gniew nim miotały -
35     4, 37|     biadoliła Magda.~- A mnie jeno żal, co Antek nie zdążył do
36     4, 37|  powiedział do Hanki:~- Jeśli komu żal Macieja, to mnie z pewnością
37     4, 38| wypowiedzieć nie sposób, ni to był żal, ni to tęsknica, ni to kochanie,
38     4, 39|    ostawiając jeno nieopowiedziany żal, jakiś zgoła nieczłowiekowy
39     4, 39|         jakiś zgoła nieczłowiekowy żal, że chciała bić głową o
40     4, 39|        wieś, co?~- Może i tego wam żal, pies ta was wyrozumie!
41     4, 41|           serce, zaczynało jej być żal.~- A cóż mi to nowego powiesz?
42     4, 41|         dnia cię czekałem! - Nagły żal nim zatrząsł.~- Jezu kochany!
43     4, 41|       Postanawiał, ale było mu jej żal, nieopowiedzianie żal.~-
44     4, 41|          jej żal, nieopowiedzianie żal.~- Niech se jeno człowiek
45     4, 43|         zaprowadzić do kancelarii! Żal mi juści było, ale trudno,
46     4, 44|            głos.~- Niech sam leci, żal mu przetrząsnąć kałduna -
47     4, 47|      postoi.~- Mała szkoda, krótki żal! Sprobujcie mleć gdzie indziej.~
48     4, 47|            Widzę, co ci markotno i żal - wtrącił ostrożnie Antek.~-
49     4, 48|           niewinność i ogarniał go żal, i wstawała w nim cicha
50     4, 49|            takiego przyjaciela nie żal i po dziesięć...~I tak te
51     4, 49|       trzeć suche ślepie.~- A mnie żal wójtowej! Biedna kobieta,