Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |          aż się błoto otwierało.~Próżno organiścina pogadywała o
 2     1, 6 |     takiemu Jagny nie dam.~- Nie próżno mówią, żeście we wsi najmądrzejsza...~-
 3     1, 9 |        do późna przesiedział, że próżno z obiadem i wieczerzą nań
 4     1, 9 |          te różańce żałosne... i próżno je chciał powstrzymać...
 5     1, 11|       jedna jakby nic nie jadła, próżno ją Boryna niewolił, wpół
 6     1, 12|          i odwieźli do miasta.~- Próżno pójdziecie, bo do szpitala
 7     2, 13|        odwracali od bydlątka, co próżno się targało na uwięzi, darmo
 8     2, 14|     trafić nie mogła na ścieżkę, próżno przecierała oczy z łez marznących
 9     2, 14|         z łez marznących u rzęs, próżno... Nie odszukała, nie widziała
10     2, 14|    Moiściewy, tyla wszędy narodu próżno siedzi po chałupach i czeka
11     2, 16|          się gdziesik zapodział. Próżno Józka, to Dominikowa szukały
12     2, 16|       czerwone, słodkie, łakome! Próżno zapamiętale wzięła się do
13     2, 17|          utrudzona, nie zasnęła; próżno się wciskała w poduszki,
14     2, 17|         się wciskała w poduszki, próżno oczy przywierała i nawet
15     2, 18|  rozumiesz...~Zamilkła obrażona, próżno zagadywał łagodnymi słowy,
16     2, 19|      miejscu i poniósł dalej, że próżno chciała się wyrwać. Podskoczył
17     2, 21|        wicher i ciepał śnieżycą, próżno się chronili za drzewa,
18     2, 21|        cała z umęczenia i zimna, próżno obtulając w podartą chuścinę.~-
19     2, 22|  narownego i próżniaka jak mało, próżno mu dogadzał, owsem pasł,
20     2, 22|     głosem wyklinać i pomstować!~Próżno go żona wstrzymywała, próżno
21     2, 22|     Próżno go żona wstrzymywała, próżno u nóg mu się wlekła błagający,
22     2, 24|          i na drogę przeciekać - próżno wójt skoczył uspokajać,
23     2, 24|          wójt skoczył uspokajać, próżno sołtys i co starsi przekładali
24     2, 24|    kajdany powiezą do kreminału, próżno się głowili a deliberowali,
25     2, 24|        go Mateusz, ale na darmo, próżno i Kłąb z czystego przyjacielstwa
26     2, 24| ustatkował i do zguby nie szedł, próżno mu przekładał - Antek ani
27     2, 25|    ustąpić pierwsze nie chciało.~Próżno Dominikowa chciała łagodzić
28     2, 25|        wołała w całą tę noc - na próżno.~Głęboka, ciężka skrucha
29     2, 25|          dzwon kieby na pożar...~Próżno mu bronił Jambroży wespół
30     2, 25|         się na niego jak piorun.~Próżno się bronił, próżno wymykał,
31     2, 25|       piorun.~Próżno się bronił, próżno wymykał, próżno przywiedziony
32     2, 25|          bronił, próżno wymykał, próżno przywiedziony rozpaczą i
33     3, 28|      Pomyślała obzierając się na próżno za Jambrożym, że wnet ruszyła
34     3, 28|       Zmilkła naraz, usiłując na próżno powstrzymać chlipanie.~-
35     3, 29|       zaś uwijała się po bokach, próżno chcąc się przedrzeć do strażników,
36     3, 29|       Lipcach - ozwał się Rocho, próżno chcąc przekrzyczeć wzburzone
37     3, 30|     między kolanami, że Rocho na próżno czekał jakiegoś słowa.~-
38     3, 31|      poszła.~Wójt schmurniał, na próżno oczekując, że powróci.~Rozmowy
39     3, 31|   wyciągających się w słońcu, na próżno czekając ręki ludzkiej.~
40     3, 32|       przejdzie! - rzekła któraś próżno wypatrując.~Posunęli się
41     3, 32|          ani słychu! - odrzekła, próżno się na palcach wspinając.~-
42     3, 36| przewiercały kiej zimne noże,~Na próżno się odwracała, na próżno
43     3, 36|         próżno się odwracała, na próżno chciała zapomnieć, patrzyły
44     4, 38|      tymi jarzącymi ślepiami, że próżno tarła oczy i żegnała się
45     4, 43|         nad nią tak nisko, a ona próżno się zrywa i dosięgnąć ich
46     4, 44|       kiej na wściekłego psa, na próżno młynarz brał go w obronę,
47     4, 44|     młynarz brał go w obronę, na próżno i poniektóre za nim się
48     4, 44|     powstając przeciw szkole. Na próżno wójt, młynarz i gospodarze
49     4, 45|            Widzę, że Roch nie na próżno kręci się po wsiach - ciągnął
50     4, 45|          A niechta, a niechta...~Próżno się jednak otrząchał, zadra
51     4, 49|         zwłaszcza nad stawem, na próżno się przy tym głowiąc, kaj