Tom, Rozdzial

1001     2, 25|             w końcu mieszać i cofać, bo konie smagane cepami stawały
1002     2, 25|              ino tyla go było widać, bo naraz zawarczały cepy i
1003     2, 25|     przeprzeć się jeszcze nie mogli, bo dworscy pozeskakiwali z
1004     2, 25|          przybywała im ciągła pomoc, bo rębacze przeszli na ich
1005     2, 25|            Płoszka, by go wstrzymać, bo już naród zaczął przed nim
1006     2, 25|            zataczać, a bić o drzewa, bo się już byli wywiedli w
1007     2, 25|           przemagał, ciężko mu szło, bo już był srodze zmordowany,
1008     2, 25|         ludzie uciekali ze strachem, bo straszny był, umazany ojcową
1009     2, 25|           komu lepiej było, a lasem, bo środkiem drogi szły sanie
1010     2, 25|            czuł pobicie i zmęczenie, bo wszystkie serca rozpierała
1011     3, 26|              odpoczywającym dośpiku, bo cichość padła barzej w uszach
1012     3, 26|              chłopaki, widzi mi się, bo akuratnie tam ich pola wypadają...
1013     3, 26|              sielny kawał! Juści!... bo to nie gospodarz pierwszy
1014     3, 26|           przysłaniając oczy dłonią, bo naprzeciw od wsi szły jakieś
1015     3, 26|               nie wyrzekała na dolę, bo wiedząca była dobrze, że
1016     3, 26|            Śniadania musieli warzyć, bo kurzyło się z kominów, a
1017     3, 26|            poznałaby nie wiem gdzie, bo dom był znaczny, że to dzieuchy
1018     3, 26|              na zdrowie nie poszedł, bo coś mi na księżą oborę patrzycie... -
1019     3, 26|             Tomasz! Nie powiedajcie, bo mnie nie do śmiechu !~-
1020     3, 26|          siedzi, a z dobrą kompanią, bo z całą wsią... I morgi nie
1021     3, 26|       Podjąwszy próżną już cebratkę, bo śmielej było jej z czymścić
1022     3, 26|          pięciu. Chodźcie przed dom, bo trza ich podkarmić i przypilnować,
1023     3, 26|             przy nich pilnie bacząc, bo stare kuły w drobiazg, tratowały
1024     3, 26|            Snadź przeczuła to Agata, bo się lękliwie, przepraszająco
1025     3, 26|           pilu !~Nawoływała gąsięta, bo całym stadem, z matkami
1026     3, 26|            nikto o tym nie pomyślał, bo jakże? za co to mieli karać?
1027     3, 26|     postawili, a po sprawiedliwości, bo póki z lasu nie wydzielą,
1028     3, 26|            nie frasował ni narzekał, bo swoje dokazali, wrócili
1029     3, 26|             się przelękły wszystkie, bo wydał się, jakby mu dur
1030     3, 26|          mocno w kajdany i pilnujta, bo wszystkich zakatrupię i
1031     3, 26|         ziemi ze zgrozy i zdumienia, bo te nowinki kiej kamienie
1032     3, 26|             ale zawżdy nie ostatnie, bo przy Kłębowej, jeno że pojadała
1033     3, 26|           wrzasków i śmiechów !...~- Bo jako ten grób otwarty widzi
1034     3, 26|            Noc musiała już być duża, bo ano kury piać zaczynały
1035     3, 27|             po oszroniałych dachach, bo jaskółki, siedzące rzędem
1036     3, 27|          sama pasie - dodała twardo, bo była to krowa Jagusi.~-
1037     3, 27|                Nie poszła z inszymi, bo ano w jej stanie ciężko
1038     3, 27|          Turbowała się jeno o Antka, bo zaraz jej rzekli, jako z
1039     3, 27|            starego i że Antka wezmą, bo ją był o tym uprzedził Rocho.~
1040     3, 27|        wzieni, uspokoiła się rychło, bo co poredzisz przeciw doli,
1041     3, 27|              nie ciesząc z ich łask, bo niełacno zapominała krzywd
1042     3, 27|       podając albo i ździebko mleka, bo jeść nie mógł, że mu się
1043     3, 27|              głowę i o chorego dbać, bo chociaż i kowalowie mało
1044     3, 27|          mieć sporo gotowego grosza, bo jeszcze przed Godami chciał
1045     3, 27|           Uważajcie pilnie na Hankę, bo jakby chyciła przed nami,
1046     3, 27|              okryła ramiona zapaską, bo jakby ją obmacywał tymi
1047     3, 27|        wyślipiam.~Odstąpił od drzwi, bo rozległ się w sieni głos
1048     3, 27|             i za tym by nie płakała, bo u matki było jej też niezgorzej -
1049     3, 27|             codziennym podjudzaniem, bo sama z siebie to by może
1050     3, 27|          niej przemieniło naprzeciw, bo kiej go brali w kajdany,
1051     3, 27|        sadzie, podnosiło się ciepło, bo z dachów kieby szklanymi
1052     3, 27|       przechodziły niekiedy kobiety, bo widziała czerwień wełniaków
1053     3, 27|          wełnistym barankom podobne, bo gdziesik spod nich, w wysokościach
1054     3, 27|              powie?... A odbierę mu, bo mój.~- A kaj go schowasz,
1055     3, 27|         naciskiem, wyglądając oknem, bo w sam raz Jagna schodziła
1056     3, 27|           już musiała być w połowie, bo w cichym i jakoby wrzącym
1057     3, 27|              snuł się wolno i cicho, bo kiej słońce stanęło najwyżej,
1058     3, 27|              Nie rozpoznawał nikogo, bo nawet wtedy, kiej Jagny
1059     3, 27|              do południowych udojów, bo wzdychy wzdychami, a robota
1060     3, 27|          Rzucili się witać radośnie, bo bliskim im się stał niby
1061     3, 27|           tak źle, nie bójcie się.~- Bo Kozioł rozpowiadał, jako
1062     3, 27|              jeszcze przed świętami, bo i on chce święconego zażyć.~-
1063     3, 27|             sposobny czas przeszedł, bo się już rozniesło po wsi
1064     3, 27|   żałośliwość tęskliwiej wstawała...~Bo prawdę była rzekła wczoraj
1065     3, 27|             grobu otwartego; prawda, bo niby po zarazie widziało
1066     3, 27|           uspokajały, naprzeciw zaś, bo cięgiem wzrastało poczucie
1067     3, 27|            Pewnikiem poszli na wieś, bo Pietrek wziął skrzypice.~-
1068     3, 27|        przywarł pod nim nasłuchiwać, bo jak raz tam dotykały głowy
1069     3, 27|         doprowadzajcie me do złości, bo będzie źle...~- Tyle się
1070     3, 27|      Przewrotnym siedziały na ganku, bo Pietrek wyciągał na skrzypicach
1071     3, 27|             zawrzyj wszystko na noc, bo musi być, ktosik to penetruje,
1072     3, 28|            przyprawy.~- A śpieszcie, bo Jambroża ino patrzeć.~-
1073     3, 28|         przedzwoni i wnet się zjawi, bo Rocho mają go zastąpić.~-
1074     3, 28|         węchem zmierzając ku wodzie, bo parob był właśnie przykucnął
1075     3, 28|         drogą barzej jeszcze błotną, bo obsadzoną rzędami wielgachnych
1076     3, 28|      Siedzieli wszyscy w chałupie.~- Bo to Józka pytlowała wczoraj,
1077     3, 28|        łystach liże.~Wzdrygnęła się, bo jakoż chałupa przeciekała
1078     3, 28|        błocko pokrywało podłogę.~- A bo to jest czym palić! Któż
1079     3, 28|         dołku okrutnie ściska...~- A bo tu ziąb i wilgoć kiej na
1080     3, 28|               dzieci przypilnujecie, bo wieprzka bijemy. Jeść się
1081     3, 28|           Jeść!... juści ździebko... bo to zapomniały mi wczoraj
1082     3, 28|              Żyd się jeno uśmiechał, bo i tak nabrała za kilkanaście
1083     3, 28|            przymówkom do gorzałki.~- Bo wczas, jeszcze się zlecą,
1084     3, 28|              skądciś Józia.~- Juści, bo im przed swoim dobrodziejem
1085     3, 28|           złością, ale nie odrzekła, bo i właśnie Hanka nalewała
1086     3, 28|            brzuch, a moknąc galanto, bo deszcz mżył coraz gęstszy
1087     3, 28|          przeszkodzi... ino prędzej, bo nim ostygnie, łacniej mu
1088     3, 28|             nie zawiódł przewidywań, bo słoninę na grzbiecie miał
1089     3, 28|       nakładać, niech prędko wywożą, bo widzi mi się, że dzisiaj
1090     3, 28|           słychać było jej jazgoty - bo i jakże!... wyganiała ją,
1091     3, 28|          czyniło się coraz gwarniej, bo co trocha wpadała jaka kuma
1092     3, 28|              ugwarzając się niemało, bo to ledwie jedna za próg,
1093     3, 28|             Józka musiała rozganiać.~Bo to i we wsi czynił się ruch
1094     3, 28|            trzyma i nos se przytyka, bo mu ano naród śmierdzi, że
1095     3, 28|               jeno tęgo zakropionym, bo Jambroż wyrzekał żałośliwie,
1096     3, 28|       wzburzony.~- Nie wykrzykujcie, bo tu nie karczma, a takim
1097     3, 28|         Cichocie, przywrzyjcie pysk, bo chory tu ano leży, a jego
1098     3, 28|               to jakby było Antkowy, bo skoro ociec chorzy, to on
1099     3, 28|          cosik w sobie i kalkulując, bo wstał rychło i rzekł dobrotliwie:~-
1100     3, 28|        zaczął zapalając papierosa.~- Bo nic ze mną nie zwojujecie!~
1101     3, 28|                Ale pilnujcie dobrze, bo skoro już raz staremu zaświtało
1102     3, 28|              prawdy dobić nie mogła, bo kużden inszą wywodził. Adwokat
1103     3, 28|    pociągając nosem.~- Nie wywąchuj, bo możesz co oberwać! Krowy
1104     3, 28|           Robiła prawie w pojedynkę, bo Józka odbiegała często nakładać
1105     3, 28|              stara ciskając na gęsi, bo się przywiedły całym stadem
1106     3, 28|        zagaduj się tam z dzieuchami, bo robota czeka.~- Dajcie i
1107     3, 28|             wezwała sprzątać pokoje, bo pewnikiem goście do nich
1108     3, 28|     przetrzymać u siebie do śmierci, bo stara liczy, że lada dzień
1109     3, 28|              i pożyczyć do nowego... bo i kto? Poratunku nie ma,
1110     3, 28|          stoi, choć zwiesna idzie... bo Adam jak drugie w kreminale...
1111     3, 28|              żeby się jeno odchował, bo Florka wyschła kiej szczapa
1112     3, 28|          zrywając się na równe nogi, bo wiatr tak ano trzasnął wrótniami,
1113     3, 28|   przejrzałam...~- Hanka, stul pysk, bo ci go przymknę! - zaryczał
1114     3, 28|             i schować przezpiecznie, bo niechby ich dopadł, ukradnie
1115     3, 28|            czym by się to skończyło, bo już pazury rozczapierzały
1116     3, 29|             ziemia stojała odłogiem, bo nie miał w niej kto robić...~
1117     3, 29|           połowy nie było zrobione - bo kaj to jeszcze te ze wszystkich
1118     3, 29|     otrząchając z siebie zawziętość, bo często chłop jakiś z Rudek,
1119     3, 29|         sielnie też przesuszał role, bo już od rana galanto zbielały
1120     3, 29|            by, nie mógł wymiarkować, bo wiater porywał słowa. Dojrzał
1121     3, 29|        niekiedy, a grożąc chłopakom, bo zaczęli frygać za nim błotem.~-
1122     3, 29|              konia za uzdę ciągnęły, bo słuchać pono nie chciał.
1123     3, 29|       Pokazywał, jak siać z wiatrem, bo głupia nie zmiarkowała się,
1124     3, 29|         choćby najcięższej, pomagał, bo jak u Kłębów drew narąbał
1125     3, 29|             prosto w gnój obrastały, bo nie było komu oczyścić.~
1126     3, 29|              już tak ostać ostawało, bo któż to miał co podjąć?
1127     3, 29|              było przezpiecznie iść, bo raz po raz leciały na drogę
1128     3, 29|               A wam co?~Zdumiał się, bo zawżdy byli z sobą jakby
1129     3, 29|            granatowe, prawie czyste, bo ino kajś niekaj jakby śniegiem
1130     3, 29|             lament powstał i krzyki, bo się pokazało tyle szkód
1131     3, 29|                 Przyleciałam po was, bo oni tam prosto przez rozumu,
1132     3, 29|            chyląc pokornie do ziemi, bo proboszcz ano nadszedł niespodziewanie.~-
1133     3, 29|         poszycia.~- Macie szczęście, bo mogło wszystkich przygnieść...
1134     3, 29|           podsuwając mu kawał deski, bo w błocie po kostki stojał,
1135     3, 29|           spać zaruteńko z wieczora, bo gazu nie było w lampce,
1136     3, 29|             ale się nic nie bojałam, bo nie takie wichry przetrzymała.
1137     3, 29|            co przynieślim, bierzcie, bo ze szczerego serca dajem -
1138     3, 29|         składając przed nią węzełki, bo ano spółecznie się zmówiły
1139     3, 29|          wychodził z pustymi rękoma, bo nie był okpis, jak karczmarz
1140     3, 29|           wielce rozciekawiona. ~- A bo te oszukańce dają mi tylko
1141     3, 29|              było komu przeszkodzić, bo wszystkie kobiety tak się
1142     3, 29|           gospodarzy czy komorników, bo żeby najbiedniejszy i choćby
1143     3, 29|             wleźć do której chałupy, bo wszędzie przejścia i nawet
1144     3, 29|            przyogarniać do kościoła, bo już szły drugie kobiety
1145     3, 29|       zanurzała. Żmudna była robota, bo wosk miejscami nie chciał
1146     3, 29|              poszła na swoją stronę, bo już późno było.~Na wsi też
1147     3, 29|             od przekrzyków i biegów, bo jak to było we zwyczaju
1148     3, 29|             Jasiek wiódł wszystkich, bo chociaż głupawy był i niemrawa,
1149     3, 29|        przywiezionym spod cmentarza, bo tam był najżółciejszy; wysypała
1150     3, 29|            Ale siedzieli dość długo, bo dopiero w samo południe
1151     3, 29|        Rozbiegli się we dwie strony, bo gospodyni wracała na ganek.~
1152     3, 29|              wychodzono do kościoła, bo często z wywieranych drzwi
1153     3, 30|       mrocznych, niby bór odwieczny, bo chociaż na ołtarzach gorzały
1154     3, 30|          Tylko Hanka ostała jeszcze, bo się tak rozmodliła gorąco,
1155     3, 30|             drogi, ledwie dojrzanej, bo księżyc już zaszedł i ciemno
1156     3, 30|        zbrakło jej sił do rozmyślań, bo śpik ją zaraz z miejsca
1157     3, 30|            tę porę.~Zaspali galanto, bo już o dużym dniu, kiej słońce
1158     3, 30|        przysapki a bulgoty gorzałki, bo Hanka nie żałowała nikomu,
1159     3, 30|          Pijcie na zdrowie a prędko, bo czas nagli.~I może w pacierz
1160     3, 30|     powiadali, że głupawy był nieco, bo zawżdy ze skrzypkami się
1161     3, 30|         naprzeciw. Musieli się znać, bo poszli razem nad staw i
1162     3, 30|           Jambroży musi być starszy, bo jak ino baczę, on zawdy
1163     3, 30|              se, by lepiej skruszał, bo kwardy, juści... wycygania
1164     3, 30|                Kichał rzęsiście.~- A bo to już dzisiaj we wsi nie
1165     3, 30|                ze trzydzieści... ale bo to dziedzic przeda, kiej
1166     3, 30|           jeno że Rocho nie słuchał, bo dojrzawszy Kozłową stojącą
1167     3, 30|          Bylica dyrdając za dziećmi, bo jaże na drogę się wytoczyły.~
1168     3, 30|            kur! - zawołała Nastka.~- Bo się ozgniewam i pójdę do
1169     3, 30|    pociągając go ździebko za portki, bo miał wszystką przyodziewę
1170     3, 30|           ścianę, nie mogąc powstać, bo go wciąż popychały.~- Dajta
1171     3, 30|            Józka pomagając mu wstać, bo choć niedojda, gospodarskim
1172     3, 30|          niełacno którą przychwycił, bo śmigały kole niego kiej
1173     3, 30|      kogutowi trochę z ogona wyrwał, bo mi potrza la mojego ptaka.
1174     3, 30|            że kiej żywy się widział, bo i łeb z dziobem miał prawdziwego,
1175     3, 30|              zaczęły się rozchodzić, bo noc się robiła, światła
1176     3, 30|             morzył.~- Idźcie do dom, bo tam na was czeka pan Jacek!-
1177     3, 30|         wejrzyj miłościwie, wspomóż, bo nie zdzierżę! - jęczała
1178     3, 30|              narastały coraz barzej, bo i dzieuchy gziły się niezgorzej,
1179     3, 30|       strachu wyszła potem na ganek, bo aż dudniało na drogach od
1180     3, 30|        musiał rozganiać swawolników, bo nie sposób się było pokazać
1181     3, 30|             nikomu poradzić nie może bo to sprawa komisarza i urzędu,
1182     3, 30|          zrobi pogrozą!~- Moiście, a bo to wiada, kiej kto komu
1183     3, 30|     wystraszona ciągnąc ją do łóżka, bo jej w ręku zemglała, pot
1184     3, 30|            Musiały na wieś polecieć, bo suka Kłębów się goni...
1185     3, 30|          wójt.~- Cichojcie, Pietrze, bo Kozłowa ku nam zmierza -
1186     3, 30|              wnet się porozchodzili, bo już i ludzie z drugich wsi
1187     3, 30|            że zaś cicho się zrobiło, bo stary dzieci powiódł na
1188     3, 30|         wozów pędzących po wybojach, bo jak to było we zwyczaju,
1189     3, 30|            flachę gorzałki z miodem, bo Hanuś, choć z trudem nieco,
1190     3, 30|              ruszyli do dobrodzieja, bo tak po inne roki parobki
1191     3, 30|             placka. - Jada to teraz, bo widzi mi się potłuściał?~-
1192     3, 30|         godzić się na wszyćko muszę, bo pójdzie se we świat w największą
1193     3, 30|              słabością, po prawdzie, bo już poczuła się ździebko
1194     3, 30|             wodzie, że nie uchycisz, bo zmącą się i przepadną od
1195     3, 30|         alkierza.~Nikto nie dojrzał, bo już prawie ciemno było na
1196     3, 30|           Borynów.~Długo se używali, bo coś trzy razy Płoszkowa
1197     3, 30|             gotowości."~- "Dufajcie, bo pokrzywdzone zawżdy górę
1198     3, 30|             pali, nie uratują wiele, bo jedne drzwi.~- Stogi się
1199     3, 30|             chciwe oczy i wzdychali, bo w każdym sercu krzewiły
1200     3, 31|     ruchajcie, nie pali się nikaj!~- Bo taką rzecz powiedzieli,
1201     3, 31|           kiej w mieście na rynku!~- Bo krzepka tabaka pana Jackowa,
1202     3, 31|             to krowy?~- Samam doiła, bo Jaguś pod oborą szkopki
1203     3, 31|      wypluwał, jaże śmiech brał...~- Bo idzie z rodu, któren się
1204     3, 31|        żartował wójt ocierając wąsy, bo już kieliszek szedł ku niemu.~-
1205     3, 31|        Jagustynka czyniła przyjęcie, bo Józka przyśpiewywała dzieciątku
1206     3, 31|                zaczęła Jagustynka.~- Bo se po cichu miarkuje, że
1207     3, 31|          potrza, nie zapominają!~- A bo smutno w chałupie bez dziecińskich
1208     3, 31|          najsprawniejsze dzieuchy.~- Bo w poczciwości chowane i
1209     3, 31|            do was się całkiem udała, bo takusieńka jako i wy: niechby
1210     3, 31|                 Na chowanie pójdzie, bo to z dworskiego gatunku.~-
1211     3, 31|       zdążyła się odciąć Dominikowa, bo kowal wszedł i wójt podniósł
1212     3, 31|           Prędko was, kumie, zgonię, bo tu już po was lecą...~Co
1213     3, 31|         powiedali, co i on wiedział, bo kto by się to wydał z tym
1214     3, 31|          kiej z osobą urzędową mówi, bo do kozy pójdzie za hardość,
1215     3, 31|           rzucili się go przyciszać, bo srożył się coraz barzej
1216     3, 31|            to obrada...~- Niewielka, bo przepija z miejsca, a potem
1217     3, 31|            Modlicy u gospodarza!~- A bo Witka ociec wzięli takim
1218     3, 31|              szukać jakiego zarobku, bo do garnka nie ma co wstawić.~-
1219     3, 31|             Na wsi też pustką wiało, bo czas się zrobił wybrany
1220     3, 31|             pola, jeno co na krótko, bo go wnet słońce do cna zeżarło -
1221     3, 31|           kłótnie a sprawy wszelkie, bo robota zaprzęgała w twarde
1222     3, 31|          schnące wśród lasu młodego. Bo i w opuszczeniu sierocym
1223     3, 31|        Prędko się uwinęły z wywodem, bo dzieciak się rozkrzyczał,
1224     3, 31|          trafiła w przytajone chęci, bo Jagna poniesła się na wieś
1225     3, 31|            boku.~Nie zważali na nią, bo właśnie Pietrek się przysiadł
1226     3, 31|            jaże skóra cierpnie!...~- Bo złe wszędy się czai, jak
1227     3, 31|             rżą... i za bróg chodzi, bo widziałem, jak Łapa tam
1228     3, 31|      rozespany i zgoła nieprzytomny, bo jął cosik mamrotać i ludzi
1229     3, 31|          jeszcze cięższe udręczenie, bo strach o dobytek, jaże wójt
1230     3, 31|            powietrzu.~Długo czekali, bo dopiero kiej przedzwonili
1231     3, 31|    przybyłych.~I szli zaraz na mszę, bo już w kościele zahuczały
1232     3, 31|          było to dzisiejsze świątko, bo choć pomocy nie potrzebowała,
1233     3, 31|         pańską. Obyczajny był naród, bo tak wszyćko grzecznie chwalili,
1234     3, 31|              odpowiedział starszy.~- Bo zawdy bywa, że kiej się
1235     3, 31|              do poletek w cichości - bo od ziem, od drzew, z sinych
1236     3, 31|          pora dzisiaj, szkoda czasu, bo chłopy drugi raz nie przyjadą
1237     3, 31|          poczciwą pomoc Lipczakom.~- Bo co dasz potrzebującemu,
1238     3, 31|               podniesionym głosem.~- Bo czekalim, że i na nas przyjdzie
1239     3, 31|          Owczarz jeno stoi o barany, bo je strzyże, a z czegóż to
1240     3, 31|           Odwiódł gdziesik pod płot, bo już zaczęli się rozjeżdżać
1241     3, 32|            które to wpodle drepcą? - bo nie poredzę po samym głosie
1242     3, 32|         połednie zdążyli gospodarze, bo chłopaki to może i do wieczora
1243     3, 32|           Wójt snadź wstał niedawno, bo jeno w portkach siedział
1244     3, 32|         wspierając się naraz o płot, bo tak ją w dołku ścisnęło,
1245     3, 32|              usuwając się pod płoty, bo całą drogą waliły kobiety,
1246     3, 32|        leniem się nie stowarzyszy.~- Bo i sama kulasów nie żałuję! -
1247     3, 32|             nic się marały w błocie, bo deszcz, choć ciepły i coraz
1248     3, 32|             Musi, miemiecka to moda, bo jak Lipce Lipcami, zawdy
1249     3, 32|      przełazu chyłkiem pod wiśniami, bo ją chwytały za głowę obwisłe
1250     3, 32|             cicho! Nieśta ziemniaki, bo zbraknie kobietom!~Dała
1251     3, 32|            do narządzania śniadania, bo już Józka zaglądała do izby
1252     3, 32|       boleście przytaić się w duszy, bo jarzmo codziennego trudu
1253     3, 32|           tak ze mną nie igrajcie!~- Bo co? Odprawicie mnie może
1254     3, 32|             i gotowa nawet do bitki, bo jaże się cała trzęsła; ręce
1255     3, 32|        słońce pokaże się niechybnie, bo już jaskółki latały górą;
1256     3, 32|           dyrdy leciała po gorzałkę, bo Żyd, ucieszony powrotem
1257     3, 32|        rodziną.~- Konia przywiedłam, bo dzieci go płoszyły... -
1258     3, 32|             boso i prawie w koszuli, bo tylko w jakiejś podartej
1259     3, 32|            Pobierą się i tyla...~- A bo to matka pozwoleństwo dadzą,
1260     3, 32|           głodu, kaj mu się spodoba, bo sztrafu za to płacić nie
1261     3, 32|              kościoły rozbijają...~- Bo wszystki człowiek zarówno
1262     3, 32|         Hanka kazała podać na ganku, bo słońce się już całkiem wykryło,
1263     3, 32|         Świątko też szczere stanęło, bo już od poobiedzia nikto
1264     3, 32|          Pietrek Borynów krzyż ujął, bo Jambroż nie uradziłby lecieć
1265     3, 32|       Dopiero za młynem zastawionym, bo i umączony młynarczyk przystał
1266     3, 32|           jaką użyczę.~- Bóg zapłać, bo i koniczyna zeszłaroczna
1267     3, 32|             kto niekto, w pojedynkę, bo kobiety rajcowały z cicha,
1268     3, 32|      Obwiesie, juchy! zbereźniki!... bo jak paś spuszczę!~Ksiądz,
1269     3, 32|              a dopiero kły puszcza~- Bo u do dobrodzieja na tym
1270     3, 32|          stowarzyszając jak popadło, bo każdego dziw nie podrywało
1271     3, 32|           uciekną! - zgromił ksiądz, bo mu już następowały na pięty
1272     3, 32|       chłopaki nie wstrzymały długo, bo naraz chlasnęły z kupy,
1273     3, 32|           ognia"; jeno czytał wolno, bo niechący a cięgiem obzierał
1274     3, 32|             nie mogła już wytrzymać, bo te rozmysły przygniatały
1275     3, 32|       wszystko szło na rzadki pytel, bo utrudzeni byli, zaś chłopy
1276     3, 32|      somsiadów!~Poniechali rozważań, bo skończyło się nabożeństwo
1277     3, 32|        klekotał gdziesik rozgłośnie.~Bo nawet głosy ludzkie pogasły
1278     3, 32|            napełniać i rozbrzmiewać, bo już wszystkimi stronami
1279     3, 32|          miesięcy rozłąki się zbyli, bo każden z całego serca cieszył
1280     3, 32|           ostała dzisiaj sama jedna, bo ano Jaguś tak samo ciskała
1281     3, 32|                jeno co nie skłoniły, bo zawdy je cosik powstrzymywało:
1282     3, 32|     szczęście, do tego nie przyszło, bo Jagusia zaraz po kolacji
1283     3, 32|           przystając coraz częściej, bo prawie co krok natykała
1284     3, 33|         stłaczając się na topolowej, bo jaże pod lasem leżały wspólne
1285     3, 33|          Biedota ruszyła najpierwej, bo Filipka z płaczem pognała
1286     3, 33|           chudziaki, jak jeno mogły, bo już niejednego tak przypierało,
1287     3, 33|           mogąc nadążyć za księdzem, bo ledwie odmówiły na Podniesienie,
1288     3, 33|            drogi do cna opustoszały, bo kto ostał, dłubał cosik
1289     3, 33|           przywrę, w oczy mu powiem, bo widziałem. Ciotka na mnie
1290     3, 33|      Słuchała z zamierającym sercem, bo właśnie mąż jej zapowiadał
1291     3, 33|        węgłów wyściubiały się głowy.~Bo też kłóciły się, że niech
1292     3, 33|         przeszczekają! - wołała.~- A bo to pierwszy raz, a bo to
1293     3, 33|              A bo to pierwszy raz, a bo to drugi! Nie ma tygodnia;
1294     3, 33|              nawet wielce chętliwie, bo za darmo, zgodził się ich
1295     3, 33|            Ratujta, ludzie, ratujta, bo pomrę!...~A Magda wtórowała
1296     3, 33|             Stropili się tym wielce, bo choć Kozły dawna już przejechali,
1297     3, 33|          robiło dzisiaj na ogrodach, bo jeno kajś niekaj czerwieniała
1298     3, 33|          wszystkich we wsi parobków, bo i mocarz po Antku Borynie
1299     3, 33|        sprawny był do każdej roboty, bo i wóz zrobił, i komin postawił,
1300     3, 33|          piskorz.~- Niełacno wybrać, bo każda dobra, a jeszcze lepsze
1301     3, 33|              z gniewem.~- Poniechaj, bo mi Tereska ślepie wydrapie
1302     3, 33|            miseczką na kolanach.~- A bo mi już obmierzły szczekania.~-
1303     3, 33|            waguje iść na pierwszego, bo każden ledwie swoim biedom
1304     3, 33|             rzadziej. Popuścił pasa, bo mu coś ziemniaki ciążyły,
1305     3, 33|            ale jeno tak la zwyczaju, bo kiej się nie ozwał, jęła
1306     3, 33|           końcu ty, chłopie, dopłać, bo nie dopilnowali.~- Bogać
1307     3, 33|           też wziął zaraz z miejsca, bo więcej niźli połowa wsi
1308     3, 33|             z wójtem nie zadzierali, bo niczego nie wskórają.~Nowe
1309     3, 33|        wrzaski z tego szły i gniewy, bo cóż? mogli to poredzić gospodarzom
1310     3, 33|              odlew.~Powstrzymali go, bo i Niemcy, jakby poczuwszy
1311     3, 33|      dowiedzieć.~Przypierali kowala, bo z Niemcami się już zwąchał
1312     3, 33|        godził, a za kupcami posyłał, bo Niemiec dawał jeno po sześćdziesiąt
1313     3, 33|               żal było takiej ziemi, bo to przyległa i rodna. Każdemu
1314     3, 33|             się od kłótni a wyzwisk, bo co dnia przychodziło coś
1315     3, 33|             ze złości a zmartwienia, bo w żaden sposób zmóc się
1316     3, 33|          później, do sposobnej pory, bo jeszcze pójdzie i wszystko
1317     3, 33|       zagląda, obroku im dosypuje... bo to raz?~Nie słuchała już,
1318     3, 34|           tym, ale nie uwierzyłem.~- Bo to i nie do wiary! Zrazu
1319     3, 34|            się przeciwiła, by szedł, bo powiada, co będzie buty
1320     3, 34|          cięli la Żydów. No i zwożą, bo dobrze trzydzieści wozów
1321     3, 34|             dziękował i przepraszał; bo po prawdzie wszyscy go mieli
1322     3, 34|           Skrzyczał ją, że głupia.~- Bo i prawda. Dają - to brać
1323     3, 34|              przez grosza nie pokaż, bo ci jutro przyjść każą albo
1324     3, 34|          szeptał całując ją w głowę, bo mu się do nóg rzuciła z
1325     3, 34|             myślałem, że co inszego, bo to mi różnie opowiadali.~-
1326     3, 34|      chłopakami!... - wołali za nim, bo już ostrym galopem się puścił.~
1327     3, 34|             parobków.~Długo czekali, bo dopiero o zmierzchu powrócił;
1328     3, 34|              i bryką. Zły był jakiś, bo srodze klął i podcinał szkapy,
1329     3, 34|     zapowietrzony! nie ciep się tak, bo obertelek zgubisz.~- Dowie
1330     3, 34|              odchodzącymi śpiesznie, bo nijako się im zrobiło, że
1331     3, 34|         chałupach też było podobnie, bo po kolacji nikto w izbach
1332     3, 34|              zawdy w ciepły wieczór, bo wszystkie szeptem raili
1333     3, 34|              kobiety wstyd padnie.~- Bo wszyćkie takie święte, że
1334     3, 34|            musiała cosik zmiarkować, bo rzekła jakby niechcący:~-
1335     3, 34|     dziękczynnie.~I dobrze utrafiły, bo do późna w noc stary Płoszka
1336     3, 34|            rozgadywać całą historię, bo ksiądz zabronił stawiania
1337     3, 34|         ostał na straży w opłotkach, bo chmara dzieci cisnęła się
1338     3, 34|  dobrodziejów na poczęstunek do Żyda bo zawdy raźniej w kupie i
1339     3, 34|          zabawę, gdyż od tyla czasu, bo od samych zapust, nie zbierali
1340     3, 34|        molestując, ale nie poredził, bo parobek się sielnie rozochocił
1341     3, 34|              i odwrócił się plecami, bo Grzela, wójtów brat, zaczął
1342     3, 34|          czytujesz, to ci łacniej.~- Bo jak Miemce kupią i zasiędą
1343     3, 34|             a prędzej by poredził.~- Bo pewnie, juści! Zaraz bym
1344     3, 34|            im Grzela.~Zmilkli naraz, bo juści taką prawdę rzekł,
1345     3, 34|              jakoś sobie radzić:~- A bo już wytrzymać nie mogę,
1346     3, 34|              zakrzyczeli zdumieni.~- Bo ja wolę trzymać ze swoimi,
1347     3, 34|          Narada już niedługo trwała, bo Mateusz się podniósł i wołał:~-
1348     3, 34|         rzęsiściej gruchnęła muzyka, bo grajki wiedziały, że z Mateuszem
1349     3, 35|               nie odstępując sprawy, bo chociaż sam był jej zrazu
1350     3, 35|             nie zadusił!~Mój Boże, a bo to była winowata?... spoił
1351     3, 35|            broniąc przed ludźmi...~A bo i niewinowata, nie, wójt
1352     3, 35|          Jużem teraz gotowa na nowe, bo choćby przyszło najgorsze,
1353     3, 35|          matko, dajcie mi pieniędzy, bo na zapowiedzi muszę zanieść.
1354     3, 35|            Całe pięć rubli mi dacie, bo i zmówiny trza wyprawić...~-
1355     3, 35|             Jędrek, wieprzka wypuść, bo kwiczy...~Zrobili to prawie
1356     3, 35|            Ani mi się waż przeciwić, bo cię wygonię na cztery wiatry!... -
1357     3, 35|             rozbrajać, ale na darmo, bo co Szymek się uchylił i
1358     3, 35|            nie wiedząc, co poczynać, bo stara już prosto ryczała
1359     3, 35|           się chciało.~- Mówił będę, bo nasze prawo znam i naczalstwa
1360     3, 35|       dorzucił mu Grzela.~Przerwali, bo Rocho wyszedł z izby, powiódł
1361     3, 35|          ciągnęIi jakby za procesją, bo jeżeli któremu wyrwało się
1362     3, 35|             lepiej w groncie robi!~- Bo drugi, choćby i dziedzic,
1363     3, 35|                 zawołał po polsku.~- Bo wszystkich zarówno obchodzi. ~-
1364     3, 35|             Nie zaczynajcie, Szwaby, bo z chłopami nie zdzierżyta.~-
1365     3, 35|           kawale - uspakajał Grzela, bo już byli się sprzeczać zaczęli.~-
1366     3, 35|            sobą, coraz prędzej idąc, bo już od wsi zaciemniała gromada
1367     3, 36|              nie wnosilim go na noc, bo w izbie strasznie gorąco.~-
1368     3, 36|               jeno krótko to trwało, bo biały dzień się już robił,
1369     3, 36|          jakby wybrana na sianokosy, bo chociaż stara powiadka mówi: "
1370     3, 36|          zapomnieli jeno o Miemcach, bo co dnia ktosik leciał na
1371     3, 36|         odwieczór naszło się narodu, bo zdawał się konać, że Hanka
1372     3, 36|                Dyć tak nie patrzcie, bo mi duszę wywleczecie, nie
1373     3, 36|           oknem gwarno było i ludno, bo Hanka, że to skończyli kosić,
1374     3, 36|           przypomniało mu się cosik, bo poszedł śpieszno w podwórze,
1375     3, 36|             się na wszystkie strony, bo mu się wydało, że skądciś
1376     4, 37|          przebudził ich szczekaniem, bo tak ujadał, tak wył, tak
1377     4, 37|      Jagustynka była jakaś markotna, bo wyrzekła żałośnie:~- Tyrał
1378     4, 37|              co i pomarł.~- A juści, bo mu to jaka krzywda była!~-
1379     4, 37|               warknęła Jagustynka.~- Bo złe dzieci tak by się nie
1380     4, 37|             Jagusia sypiała u matki, bo stara ciężko chora, zawdy
1381     4, 37|              nic poszło wszystko. ~- Bo jak kto na śmierć chory,
1382     4, 37|          najdziecie, to trzymajcież, bo waju uciecze z garści, ślizgie...~-
1383     4, 37|            raz, co dzisia zamknięte, bo niedziela, zaś po drugie,
1384     4, 37|              zebrać się na modlitwę, bo dawne urazy i żale opadły
1385     4, 37|              się bojałem przystąpić, bo Michał se siedzą z dziedzicem
1386     4, 37|        puszczaj go... ostrożnie ino, bo krowa nietęga... Od jednego
1387     4, 37|              krowę przy samym pysku, bo ci się wyrwie! - wrzasnął
1388     4, 37|            jakoś nie bardzo był rad, bo się wykręcał.~- Drzewo porznę,
1389     4, 37|              czy chałupę postawię, a bo ja wiem?... Może kaj we
1390     4, 37|             Cni mi się już we wsi... Bo ja wiem, co pocznę... -
1391     4, 37|              na twarz w proch ziemi, bo oto ze świtowych szarości
1392     4, 37|         Koniczynę trza lecieć kopić, bo na nic przemięknie! Witek,
1393     4, 37|              było czasu na frasunki, bo musiała pomagać kopić resztę
1394     4, 37|             na ostatnich nogach.~- A bo to owsów nie przypiekło!~-
1395     4, 37|          gorąco.~- Siedź w chałupie, bo powiem Hance! - zagroziła.~
1396     4, 37|         krzyków, płaczów i szlochań, bo trumnę już brali co najpierwsi
1397     4, 37|               jak mówi Pismo święte.~Bo oto stanął se ten wędrownik
1398     4, 37|           rzecze:~- A jeno nie łżyj, bo tu nikogo nie ocyganisz.
1399     4, 37|           dłużej wytrzymać na ziemi, bo tam już ludzie jako te wilki
1400     4, 37|             wilki nastają na siebie, bo tam już jeno swary, kłótnie,
1401     4, 37|           masz, z garści nie popuść, bo ci wydrą.~Bych najlepszą
1402     4, 37|       postronka, choćby były księże, bo nie przepuszczą i ukradną.~
1403     4, 37|       pomiarkowania się w grzechach, bo nie wiada, komu z brzega
1404     4, 37|          mnie z pewnością najwięcej, bo żeby teraz żył, to bym się
1405     4, 37|             już kłócić a przemawiać, bo jeden prawił swoje i drugi
1406     4, 37|           krzyczeć: z drogi, chamie, bo batem!~- Mówię wama, nie
1407     4, 37|             nie wierzta dziedzicowi, bo każden z nich jeno zdradę
1408     4, 37|              roztrzęsionymi wargami, bo już wszystkim się widziało,
1409     4, 38|            Może szła dziesiąta rano, bo już słońce wisiało w pół
1410     4, 38|              czyniąc galantą kapelę, bo to i bas pobękiwał, i zawodziły
1411     4, 38|             wozy i wyprzęgano konie, bo na placu przed kościołem
1412     4, 38|         śpiesząc.~- Wolniej, pludry, bo portki pogubita.~Jakiś chłopak
1413     4, 38|              komu brać do pacierzów, bo jeno kupili się coraz gęściej
1414     4, 38|            cały rój się wyniósł.~- A bo im nasze kożuchy śmierdziały -
1415     4, 38|             na chłopskich somsiadów, bo niech jeno któren wzion
1416     4, 38|            pana dziedzicowa łaska.~- Bo wolę sprzedać swoim, choćby
1417     4, 38|           niego nie żałuje.~- Juści, bo to nie honor, jak księdzem
1418     4, 38|              choć chyla tyla zebrać, bo leda dzień przyjedzie śledztwo...~-
1419     4, 38|   przyjacielstwo trzyma.~Przycichły, bo tuż przed nimi jawiła się
1420     4, 38|              Jaguś, prędzej prowadź, bo me jeszczek ugryzie ta suka.~
1421     4, 38|         wstydu nie macie!~- Puść me, bo się ozgniewam!~- Rzućcie
1422     4, 38|             z ciebie! - dziwiła się, bo stojał przed nią sielnie
1423     4, 38|           musi być jakieś podejście, bo żeby dawać tylachna ziemi
1424     4, 38|      sprawiedliwością, za całą wsią. Bo jeno głupi nie widzi w tym
1425     4, 38|              Wyśta wszystkie głupie, bo pilno wama sprzedać za obertelek
1426     4, 38|              dziad cosik se umyślił, bo skoro Witek przyleciał pod
1427     4, 38|         siedziała również i u matki, bo zaraz z wieczora poszła
1428     4, 38|            Nie poruszyła się jednak, bo obleciał ją jakiś dziwny
1429     4, 39|            struga jarzącego światła, bo słońce biło przez wywarte
1430     4, 39|           nie było swarów ni kłótni, bo z ambony wypomnę! Nieboszczyk
1431     4, 39|            dobrodziej był wzruszony, bo wytarłszy ukradkiem oczy;
1432     4, 39|               przyjaciół se kaptuje, bo mu pachnie wójtostwo!~Przeszedł
1433     4, 39|           może go kto kupi za krowę, bo na konia już niezdatny! -
1434     4, 39|            ja was dobrze, juści...~- Bo i co tu będziem po próżnicy
1435     4, 39|            się śpieszy do dziedzica, bo tam już na mnie czekają -
1436     4, 39|      nieszczęście.~- Juści, odpowie, bo ano zwiódł niewinowate dzieciątko!
1437     4, 39|          krzaków!~- Zawrzyjcie gębę, bo chociem ślepa, ale jeszczech
1438     4, 39|           ostawiaj pod swoim dachem, bo cię stąd wygryzie ta zaraza
1439     4, 39|             ale pobielała na płótno, bo ją te ostatnie słowa ugryzły
1440     4, 39|            nie ciepnęła we ślepie!~- Bo już wszystkie przeciwko
1441     4, 39|              w końcu i to przemogła, bo szepnęła:~- Juści, że mi
1442     4, 39|              z pogrozą:~- A prędzej, bo cię psami wyszczuję! - dławiło
1443     4, 39|         skrzyczeć, bych dała spokój, bo Jaguś jakby ogłuchła na
1444     4, 39|           miała czasu na rozważania, bo najemnicy ściągali z pola,
1445     4, 39|            się kiej dziadowski bicz, bo ktoż jej co zrobi kiej stara
1446     4, 39|             Józkę i poszły pleć len, bo się miejscami tak często
1447     4, 39|              dojrzała go już z dala, bo stojał prawie całkiem rozdziany,
1448     4, 40|          jakie dobre parę pacierzów, bo kiej przecknęła, noc już
1449     4, 40|             co wiater przechładza.~- Bo rano, barzej on suszy niźli
1450     4, 40|             a pełno go na świecie.~- Bo plenny! Moiściewy! póki
1451     4, 40|              coś, jako i ten chwast, bo oba stworzył Pan Jezus! -
1452     4, 40|            łasy na robotę jako wy!~- Bo nie każdy tak musi harować,
1453     4, 40|              mówi ni co odpowiadają, bo w głowie miała to jedno,
1454     4, 40|              Chodźże - zauważył.~- A bo to śmię - pisknęła wstydliwie.~-
1455     4, 40|             nawet miał la kowalowej, bo cosik odłożył obwiniętego
1456     4, 40|     przywiezłem - wołał broniąc się, bo rzuciły się go ściskać i
1457     4, 40|              przetoczyć na klepisko, bo się do cna rozeschnie.~-
1458     4, 40|           się do cna rozeschnie.~- A bo to raz przykazywałam Pietrkowi?
1459     4, 40|              cieszył i napasał oczy, bo chociaż szła nierówno, kłębami
1460     4, 40|          ruchając się już z miejsca, bo tuż przed nim z żyta wyściubiały
1461     4, 40|        wszyćkim się wiedząc zarazem, bo i tym, co się obaczy i poczuje,
1462     4, 40|         kułakiem i srożąc brwie, ale bo to poredził się przemóc,
1463     4, 40|             to poredził się przemóc, bo to mógł zdusić w sobie kuntentność,
1464     4, 40|       łaskawie do chłopca.~- Prawda, bo już te portki, com dostał
1465     4, 40|         żarciem, jaże jej pożałował, bo rzekł:~- Niech chłopaki
1466     4, 40|         Poczekaj, zgodzę ci dziewkę, bo Jagustynka tyla, ci pomaga,
1467     4, 40|           było to cosik nie na rękę, bo zakręcił się niespokojnie,
1468     4, 40|           pod oknem Antek z kowalem, bo Rocho klęczał na ganku zatopiony
1469     4, 41|              Józka, dorzuć do pieca, bo trzon jeszczek czarniawy!~
1470     4, 41|            po świecie!...~- Rzekłem, bo mi się przybaczyło, co tak
1471     4, 41|           już była z pracy i spieki, bo w izbie gorąc jaże dusił,
1472     4, 41|             będzie dawała. - Pewnie, bo póki tu ona była gospodynią,
1473     4, 41|          chora? ~- Pewnikiem ośpica, bo czerwona i rozpalona kiej
1474     4, 41|        boskiej Opatrzności.~- Juści, bo Wojtkowi jeno gorzałka pachnie
1475     4, 41|          złotych, ale ja wzbroniłam, bo jak temu wilkowi wpadnie
1476     4, 41|  niecierpliwiej, nasłuchując kłótni, bo Hanka już wykrzykiwała rozwścieklona:~-
1477     4, 41|              poruchując miechem.~- A bo to me młynarz dopuści, ponoć
1478     4, 41|        dzisiaj rozmierzają ziemię.~- Bo już co dnia zgłasza się
1479     4, 41|           obrywa każdemu coś niecoś, bo z osobna się godzą.~- Odebrałeś
1480     4, 41|             z przywartymi powiekami, bo jawiła mu się na oczach
1481     4, 41|          przewąchał pismo nosem.~- A bo mu to dowiedły, że zabił
1482     4, 41|        kupców, a wóz gotuj na jutro, bo woził będziesz. O sprawie
1483     4, 41|               powstając do odejścia, bo się już było całkiem zmroczało
1484     4, 41|             i przypilnować konisków, bo Walek poleciał do dworu.
1485     4, 41|            zastanę w chałupie, co? A bo to kobieta da sama radę?
1486     4, 41|             już się mąciło w głowie, bo takie luboście biły od niej
1487     4, 41|            me, Jantoś! Puść! Loboga, bo bede krzyczeć!~Ale mogła
1488     4, 41|            minutę ostatniej radości.~Bo kiej znowu siedli przy sobie,
1489     4, 41|              rozsypało się w popiół, bo ozwała się z przytajoną
1490     4, 41|              pedzieć, to mi rzeknij, bo więcej już do cię nie wyjdę...~-
1491     4, 41|              się wywoływał, nie...~- Bo choćbyś mi nawet u nóg skamlał,
1492     4, 41|        jeszcze w izbie przy miskach, bo wiater się był zerwał po
1493     4, 42|         kożuch na rozmamlane piersi, bo go był chłód ździebko przejmował,
1494     4, 42|         człowiek dołoży!~I wziął ją, bo dziedzic sprzedał tanio,
1495     4, 42|         znowu idzie i susze - dodał, bo wynosiło się srodze rozczerwienione.~
1496     4, 42|            podziw miał w oczach.~- A bo mi to nie potrza? Cóż to
1497     4, 42|           juchy robią !~I ostał sam, bo go już omijali.~Słońce podnosiło
1498     4, 42|            spozierała po polach.~- A bo się to co urodzi na takich
1499     4, 42|           jużem se jedną upatrzył.~- Bo to ani chałupy, ani bydlątka,
1500     4, 42|        turbacji a trosk niemałych.~- Bo jeśli z głodu nie pomrzem,