Tom, Rozdzial

   1     1, 1 |          wsadzać do karmika.~- Już i tak drogie; na zarazę latem
   2     1, 1 |            raz w raz popłakując.~- A tak i stara poszła we świat -
   3     1, 1 |             zaraz taki kołtun zbił i tak go pokręciło, Jezus!~- I
   4     1, 1 |           jeden... a to jak za suką, tak chłopaki za nią ganiają.~-
   5     1, 1 |              na biedaka trafiło.~- A tak i bydlątka żal, co się zmarnuje.~-
   6     1, 2 |             ścierwy, pokręciło, kiej tak pilnujecie! - rzucił lejce
   7     1, 2 |         ogromnymi belkami pod nim, i tak zastawiona różnym sprzętem,
   8     1, 2 |    powyganiali, a chłopaka Walkowego tak zbił, tak zbił...~- Ha!
   9     1, 2 |         chłopaka Walkowego tak zbił, tak zbił...~- Ha! do sądu trza
  10     1, 2 |            cię, chudziaku, spierą... tak pomstowali - odpowiedziała,
  11     1, 2 |           nie pierwszyzna, ale zawdy tak się bojam...bo nijakiej
  12     1, 2 |            się już nie bojaj!~- Kiej tak... to naści tego ptaka! -
  13     1, 2 |        ciebie mechanik! I to się sam tak rucha, co?~- A sam, Józia,
  14     1, 2 |        sposób, nie przygodziłoby się tak granuli... gospodyni to
  15     1, 2 |         grochem, to już jensza zgoła tak nie potrafi...~A teraz co?... ~
  16     1, 2 |       wieprzak zdechł... wrony gąski tak przebrały, że z połowa ostała!...
  17     1, 2 |            Prawdę rzekliście, bo ano tak i jest.~- Ho, ho! tyle roków
  18     1, 2 |           powiedam sam z siebie, ino tak pogadują. Ale trza mi iść -
  19     1, 2 |         widzi mi się, posiały latoś, tak... Pięć morgów do moich
  20     1, 2 |         krowę by dostać dostała...~I tak rozmyślał, liczył, rozmarzał
  21     1, 3 |             w polu - mruczał Witek i tak się zatopił w rozgrzewaniu
  22     1, 3 |                Takiś to pastuch, co? Tak to pilnujesz, co? Najlepsza
  23     1, 3 |              na skórze swvoją stratę tak zajadle, że Witek miał już
  24     1, 3 |            mę, zabili mę! - ryczał i tak pędził, aż mu reszta jaskółek
  25     1, 3 |              zasłana opadłym liściem tak obficie, że wyboje i głęboko
  26     1, 3 |             nie mógł sobie dać rady, tak go śpik rnorzył...~Ptaszki
  27     1, 3 |            czerwonych, potężnych pni tak zwartych korona mi i poplątanych
  28     1, 3 |              Mękę, kłóciły się sroki tak zajadle, aż źrebica strzygła
  29     1, 3 |             samowar przed sam próg i tak go rozdmuchiwał cholewą
  30     1, 3 |         wyroku, pójdą do apelacji.~I tak głośno zaczęli wykrzykiwać
  31     1, 3 |            bo tu sąd, nie karczma.~I tak szła sprawa za sprawą, kieby
  32     1, 3 |             przepychał się ze środka tak gwałtownie, aż kląć poczęli,
  33     1, 3 |              dobremu - i aż jęknęła, tak ją ciepnął na kratę, bo
  34     1, 3 |         obronę?~- Hę? Zjadłem! Żebym tak Boga przy skonaniu nie oglądał,
  35     1, 3 |            jenszy miescki zdzier. To tak było.~- Patrz dobrze w głowę,
  36     1, 3 |      przepomnę, Magduś, nie. To było tak. Szedłem se... a baczę,
  37     1, 3 |         grdykę i rzuciło o ziemię, i tak zbiło, że chłop chorzał
  38     1, 3 |               to i do izby poszła... Tak mi Panie Boże dopomóż Amen !~-
  39     1, 3 |          Jagny! Wara, bo ci ten pysk tak spierę, że... Wara!... -
  40     1, 3 |          głosem sądu i karyza to, że tak spostponował ją i Jagnę
  41     1, 3 |        Borynowy chycił na zwiesnę, a tak kwiczała, że chociaż w stodółce
  42     1, 3 |              gapy uciekną...~- Już i tak psy uciekają, kiej Jewusia
  43     1, 3 |                  Cichojta! To grzych tak się naśmiewać nad biedotą! -
  44     1, 3 |                 krzyknęła Dominikowa tak mocno, aż pomilkli, i jaki
  45     1, 3 |           sprawiedliwego. Bywało już tak nie raz, nie dwa, nie dziesięć...
  46     1, 3 |         pierwszy; no i mógł to zasię tak prosto rzeć, co mu się Jaguś
  47     1, 3 |              złość porywała, że musi tak baczyć na siebie, tak kołować
  48     1, 3 |           musi tak baczyć na siebie, tak kołować a zabiegać.~Dominikowa
  49     1, 3 |              miarkowala zasię, co go tak markoci i rozbiera, ale
  50     1, 3 |         żniwa.~- Rzekliście.~Jakoż i tak było, bo drogę otaczały
  51     1, 3 |         wisiało prosto nad głowami i tak dogrzewało, że rozprażone
  52     1, 3 |              chociaż i zięć też...~I tak se już społecznie wyrzekali
  53     1, 4 |            te nagietki i nasturcje - tak szły kobiety strojne, szły
  54     1, 4 |             biegnącą pod ogrodami, a tak zasłaną żółtym liściem topoli,
  55     1, 4 |             pobożnie, i westchnął, a tak się czuł olśniony tymi ślicznościami,
  56     1, 4 |           podjął go za nogi, ale był tak ogłuszony radością, że ani
  57     1, 4 |              zatykając ręce za pas i tak zamiatając krzywą nogą,
  58     1, 4 |         wargami, a potem ino śpiewał tak żarliwie, tak ze wszystkich
  59     1, 4 |            ino śpiewał tak żarliwie, tak ze wszystkich sił duszy
  60     1, 4 |      wszystkich sił duszy wierzącej, tak sercem pełnym ekstazy, że
  61     1, 4 |                 Ksiądz mówił długo i tak mocno, że jaki taki westchnął
  62     1, 4 |            pieniądz i długo, jako że tak czynili gospodarze, wybierał
  63     1, 4 |      promieniała monstrancja złota i tak była cała w ogniach słońca,
  64     1, 4 |       przeźroczystą Hostię świętą...~Tak był nieprzytomny, że raz
  65     1, 4 |         gorset z zielonego aksamitu, tak wyszyty złotem, że aż się
  66     1, 4 |          było jeszcze i szło dzisiaj tak wolno ku zachodowi, jakby
  67     1, 4 |            niedzielnie... A rwało go tak do karczmy, że wydzierżeć
  68     1, 4 |         przychować co na sprzedaż. A tak, co? Każdą plewę, każdą
  69     1, 4 |              tym uczuciu bezsilności tak silnym, że łzy jej pociekły
  70     1, 4 |      czerwone przedzachodnie światło tak słabo, że ino smuga leżała
  71     1, 4 |              się po kołtunach i stał tak długo, aż Jankiel spozierał
  72     1, 4 |           się wyjść, ale jucha harak tak zapachniał, że jaże w nosie
  73     1, 4 |              kalkulował.~- Wszystkie tak robią! A Kuba myślał, skąd
  74     1, 4 |             pijaństwo przyszli, jeno tak sobie po sąsiedzku postać,
  75     1, 4 |        Niewiela ludzi tańcowało, ale tak ostro przytupywali, aże
  76     1, 4 |               nie było. Tańcowali ot tak sobie, la uciechy jednej
  77     1, 4 |              i kpiarz, i na dzieuchy tak łakomy, że często gęsto
  78     1, 4 |         chuchnie na staw... mąka się tak zwarzy, że i placka z niej
  79     1, 4 |           ten łeb barani, żebyś mnie tak zrobił! - wykrzyknęła Jagustynka,
  80     1, 4 |            Tomek! A prędzej! A to ci tak cięży ta ćwiartka, coś ją
  81     1, 4 |            mę z miejsca na kumę...~I tak dalej dogryzała po kolei
  82     1, 4 |            cicha:~- Prawdę mówię, bo tak stoi w gazecie wypisane,
  83     1, 4 |              wyraźnie jak wół... Nie tak ludzie żyją we świecie jak
  84     1, 4 |              panami są...~- Gdzie to tak? - zapytała Antka, któren
  85     1, 4 |       krajach! - odrzucił.~- To kiej tak dobrze, czemuż to kowal
  86     1, 4 |           tylko spał wciąż w popiele tak krzepko, aż go Jankiel budzić
  87     1, 4 |             Pódzi, Żydzie. Jak chcę, tak spał będę... gospodarz jestem,
  88     1, 4 |                Łajdusy jedne... żeby tak drogę pozastawiać!... nic,
  89     1, 5 |         Południa były słoneczne, ale tak martwe i nieme, że poszumy
  90     1, 5 |         chałupę do ogacenia ścian.~I tak ta przyspieszona robota
  91     1, 5 |              i zapatrzył się w ogień tak długo, aż Boryna mu przypomniał.~-
  92     1, 5 |               Słyszeć słyszałem, ino tak w głowę zachodzę, że po
  93     1, 5 |              ci powtórzy to samo, że tak być musi, bych porządek
  94     1, 5 |              pokwikiwały i rwały się tak, że trza je było cięgiem
  95     1, 5 |         poczynały przy wozach I szli tak całą drogą, że choć szeroka
  96     1, 5 |             dużym już dniu, kiej się tak przetarło na niebie, że
  97     1, 5 |   przysiędzie do kogo; jakoż i zaraz tak się stało, bo tuż za karczmą
  98     1, 5 |              prawda była, młynarzowa tak gada, żeby swojego zasłonić.
  99     1, 5 |            swatów, Macieju, kiedy ją tak chwalicie! - zaczęła się
 100     1, 5 |             tam mamrotał pod nosem i tak się zawziął, że ozwać się
 101     1, 5 |       gorącości, po gospodarsku, nie tak, jako te Żydy, co wykrzykują,
 102     1, 5 |            jarmark.~- Już też i ckno tak siedzieć.~- Wiele dają za
 103     1, 5 |             to się jakoś zesztukuje, tak że będzie i choroba z pobicia,
 104     1, 5 |               wałkoniu! - krzyknął i tak mocno kopnął leżącą, że
 105     1, 5 |          robił... - szepnął ciszej i tak spojrzał na nią namiętnie,
 106     1, 5 |          głosem i poszedł przodem, a tak robił łokciami, że Jagna
 107     1, 5 |            włosach; a one modre oczy tak rozgorzały z radości, aż
 108     1, 5 |          choć kupić nie miała, a ino tak sobie, żeby oczy dłużej
 109     1, 5 |              lokaj za nimi nosił ! I tak co jarmark!~- Kto cięgiem
 110     1, 5 |          wstążkę tę samą, co się jej tak podobała. - Hale, ino tak
 111     1, 5 |            tak podobała. - Hale, ino tak przekpiwacie se ze mnie,
 112     1, 5 |              twarz i jęła się modlić tak gorąco, aż łzy jej pociekły
 113     1, 5 |              a za swoich to już ja i tak się cięgiem modlę i Boga
 114     1, 5 |             nie było...~- Mówiłeś to tak, Michał?..~- Żebym tak spowiedzi
 115     1, 5 |            to tak, Michał?..~- Żebym tak spowiedzi świętej nie doczekał.
 116     1, 5 |            aż piszczał za groszem, a tak ich dzisiaj ugaszczał i
 117     1, 6 |         Wjechali zaraz na groblę, bo tak potężnie podparł, aż koń
 118     1, 6 |                Znowu zamilkli i szli tak przy sobie, że biodro w
 119     1, 6 |              ciebie, Jaguś szeptał i tak przysuwał twarz do jej twarzy,
 120     1, 6 |              i choć nie potrza było, tak potężnie pchała, aż wóz
 121     1, 6 |        zdrowym...~- Zięciaszek ci go tak sprał kołkiem, że aż mu
 122     1, 6 |             gdzie by na takie błoto? Tak Żyd w książkach siedzi.~-
 123     1, 6 |          myciem naczyń i obrządkiem. Tak już zawżdy u Dominikowej
 124     1, 6 |      poczerwieniała z ucieszności.~- Tak powiedział! Niech mu Bóg
 125     1, 6 |       krzepki jeszcze, i ludzki, nie tak jak drugie chłopy, uszanuje
 126     1, 6 |           jak zapis zrobi, to już go tak narychtuję, żeby gront wypadł
 127     1, 6 |        obchodził los własny, własny, tak nie myślała o tym zamężciu.~
 128     1, 6 |           jako ta ziemia!...~I długo tak siedziała w milczeniu, ino
 129     1, 6 |              przyszedł z wojska... i tak mówi pokracznie, że go i
 130     1, 6 |           Jagną wtórowali z cicha, a tak przenikliwie aż kury w sieni
 131     1, 7 |              7~ ~Nazajutrz dzień był tak samo zadeszczony i posępny.~
 132     1, 7 |              burych chmur, płynących tak nisko, że darły się o drzewa,
 133     1, 7 |        wyjechać dzisiaj, bo ano staw tak przybrał w nocy, źe musieli
 134     1, 7 |        kapusty, a tu dzień wlókł się tak wolno, kiej ten dziadek
 135     1, 7 |          kiej ten dziadek po błocie, tak nudnie i tak jakoś smutnie,
 136     1, 7 |              po błocie, tak nudnie i tak jakoś smutnie, że już wydzierżyć
 137     1, 7 |         dufający w siebie i przez to tak harny i nieustępliwy, że
 138     1, 7 |             wylepiał, wszystko robił tak sprawnie, że ino mu się
 139     1, 7 |                 Ścisnął ją za rękę i tak gorąco patrzył w oczy, aż
 140     1, 7 |        światło, bojała się, żeby ich tak po ciemku matka nie zeszła
 141     1, 7 |             aż żebra trzeszczały , i tak całował, że całkiem zesłabła,
 142     1, 7 |              całkiem wścieknę... - I tak całował, że mu dziewczyna
 143     1, 7 |          takiemu smokowi?... kiej ją tak ozebrało, że... a potem
 144     1, 7 |             nim?... Zawsze się z nią tak dzieje, że niech kto a ostro
 145     1, 7 |           trzęsie, moc ją odchodzi i tak mdli w dołku, że już o niczym
 146     1, 7 |             parobków.~- A do dzieuch tak sposobny, że i trzech kwartałów
 147     1, 7 |              jucha, a głupie wierzą; tak samo i kowal opowiada o
 148     1, 7 |        odetchnąć, i wesołym wzrokiem tak patrzał na nią, aż spuszczała
 149     1, 7 |             w oczy roześmieje... nie tak to przódzi bywało, nie..~-
 150     1, 7 |             się... nie, za Michałem, tak, bo juści Wawrzon był trzeci...
 151     1, 7 |        złodziej, bo nauczny.~- Gdyby tak mnie konia wyprowadzili,
 152     1, 7 |           karali?~- Baczę... zrobili tak u nas... zaraz, za drugim
 153     1, 7 |           Boryna wchodząc do izby.~- Tak se na ucho gadacie, aże
 154     1, 7 |               ale się wagował, że to tak na oczach wszystkich nijako,
 155     1, 7 |          miseczkami kaszy... a juchy tak żrą jak te konice wygłodzone,
 156     1, 7 |      markotnością i przyciągał pasa, tak mu w kiszkach burczało z
 157     1, 7 |     przebierał ino palcami i smykiem tak ciął po strunach, że nuta
 158     1, 7 |             zawodziły po polach... a tak żałośliwie wyciągał nutę
 159     1, 7 |              Nastka ~- Nie... to ino tak... ozbiera mnie zawdy granie...
 160     1, 7 |              jął skowyczeć w sieni i tak przeraźliwie zawył, że umilkli
 161     1, 7 |             Roch rzucił się do sieni tak prędko, że o mało się nie
 162     1, 7 |           psu ogon drzwiami i bez to tak wył! - zawołał Antek, wyjrzawszy
 163     1, 7 |             góry w ustałego ptaszka, tak ci on zapowietrzony bił
 164     1, 7 |              ludzie bezpańskie..-, i tak płakali, tak żebrali, tak
 165     1, 7 |        bezpańskie..-, i tak płakali, tak żebrali, tak całowali Go
 166     1, 7 |            tak płakali, tak żebrali, tak całowali Go po rękach i
 167     1, 7 |              abo baranka przyniósł i tak se społecznie żyli.~A często
 168     1, 7 |          poszedł za Panem...~Amen.~- Tak było, jakom rzekł, ludzie
 169     1, 7 |         obcierały ukradkiem oczy, bo tak je rzewnością przejęła dola
 170     1, 7 |          Jezusowemu było przez Pana, tak kobieta obyć się nie obędzie
 171     1, 7 |             starym na osobności, ale tak cicho, że nikt nie usłyszał,
 172     1, 7 |      drzewami.~Objał ją wpół mocno i tak przytuleni do siebie zginęli
 173     1, 8 |               Ino nie mówcie, bo mój tak przykazywał.~- Nie może
 174     1, 8 |              ona dopiero nadymała! I tak kiej ten paw chodzi a głowy
 175     1, 8 |           żeby ci ozór nie odjęło.~I tak całe popołudnie zajmowała
 176     1, 8 |              dobrze wiedziała, co go tak rozbiera i markoci, co nim
 177     1, 8 |           rozbiera i markoci, co nim tak rzuca, że aż wziął się do
 178     1, 8 |        twardo. ~- Macie wy rozum, że tak mówicie, macie! Po sądach
 179     1, 8 |            Myślałam że trupem padnę, tak mnie żałość ścisnęła! Poszłam
 180     1, 8 |              parniki, a była dzisiaj tak urodna, że wójt, chłop młody
 181     1, 8 |              domu iść musi na swoje, tak już Pan Jezus postanowił,
 182     1, 8 |         komu-~Żeby wziął z domu...~- Tak już na świecie jest, to
 183     1, 8 |          Zapiliśmy, prawda... a mnie tak jakoś żałośliwie na sercu ,
 184     1, 8 |              z szumem; staw huczał i tak się ciepał, że bryzgi rozbite
 185     1, 8 |              jesteście, a przecież i tak kużden śmiertelny, bo to~
 186     1, 8 |     najlepsza we wsi!~- Przeciech że tak, bez to i swatów posłałem,
 187     1, 8 |              dziewczynę, której wójt tak coś prawił a przypierał
 188     1, 8 |             że to nieobyczajnie było tak przy wszystkich ułapić ją
 189     1, 9 |              z wieczora poszli?...~- Tak, poszedłem na dworskie,
 190     1, 9 |             idzie... Przyczaiłem się tak, że ino z pięć kroków był
 191     1, 9 |              aże mi ramię spuchnęło, tak dostałem przykładem... ale
 192     1, 9 |              se co...~- Nie powiem i tak, ino mnie weźcie kiedy ze
 193     1, 9 |          chłopaka po głowie... bo go tak ujął za serce tym skamleniem.~
 194     1, 9 |              pacierze...~- Pewnie że tak, ino w butach to zawżdy
 195     1, 9 |          mógł złapać tego dechu... i tak mu się ckno zrobiło w dołku,
 196     1, 9 |           puścić... ale nie dostojał tak, bo go odepchnęli w kąt,
 197     1, 9 |         powstrzymać... daremnie... i tak się trząsł w sobie, tak
 198     1, 9 |              tak się trząsł w sobie, tak dygotał każdą kosteczką,
 199     1, 9 |             mocą jął iść do stołu... tak i on poda imiona... co ta
 200     1, 9 |     przyklęknęli u mogił zapadłych i tak rozwianych, że ledwie ślad
 201     1, 9 |              jak groch sypały mu się tak gęsto po twarzy, że i już
 202     1, 9 |             utęsknienia, bo jak żywe tak mu to wszystko stanęło przed
 203     1, 9 |              ciepłych krajów ciągną, tak ci duszyczka strudzona do
 204     1, 9 |       zielone a kwiatuszki pachnące, tak ci, duszo człowiecza, do
 205     1, 9 |            strudzoną ogarnia słońce- tak ci Pan przyhołubi duszyczkę
 206     1, 10|            przewalał się po drodze i tak bił w topole, i miotał nimi,
 207     1, 10|           się przewalała po sadach i tak ciepała drzewami, aż kładły
 208     1, 10|              fartuch, twarz usmoloną tak, że mu ino oczy świeciły
 209     1, 10|              stołka.~- Cichoj ino... tak ludzie mówią, cichoj!... -
 210     1, 10|    przekładać, tłumaczyć, łagodzić i tak kręcić, aż się Antek poznał
 211     1, 10|            przychodzę... Trza zrobić tak... Po południu przyjdzie
 212     1, 10|             Moja w tym głowa, że już tak pokieruję, co wszystko będzie
 213     1, 10|          pomogę jeszcze do tego... a tak czy owak grontu nie popuszczę...~
 214     1, 10|           się... stary go wypędzi... Tak abo i nie, a zawsze się
 215     1, 10|            odejściu kowala jął rznąć tak zajadle sieczkę, że całkiem
 216     1, 10|            kiej je kto podrażni... a tak głośno, że i po drugiej
 217     1, 10|         zwiesnę, kiej wam u tej suki tak źle...~- Dyć się nie skarżę,
 218     1, 10|             nigdy nie rzekli, że wam tak źle...~- Jakże... córka...
 219     1, 10|             dług spłacili... co, nie tak?...~- Prawda! Rzetelni jesteście,
 220     1, 10|           nic do tego! - powiedziała tak ostro kowalowa, aż Jagustynka
 221     1, 10|              był w duszy, że tamtego tak długo nie widać. - "Nie
 222     1, 10|         modre oczy i te usta pełne i tak czerwone, a tak bliskie,
 223     1, 10|              pełne i tak czerwone, a tak bliskie, że ich tchnienie
 224     1, 10|             całe sześć morgów!~- Bom tak chciał, a zechcę, to w ten
 225     1, 10|           przed komin i pogrzebaczem tak dziabał w głownie, aż iskry
 226     1, 10|          swoje żale i krzywdy. Antek tak się zapamiętał i tak rozsrożył,
 227     1, 10|           Antek tak się zapamiętał i tak rozsrożył, że wściekłość
 228     1, 10|              do ostatka, trzasnął go tak w pysk, aż rymnął łbem na
 229     1, 10|           przewalili się na ziemię i tak zwarci całą nienawiścią
 230     1, 10|         drugą stronę i zlewali wodą, tak osłabł z umęczenia i upływu
 231     1, 10|              księżyc wisiał wysoko i tak jasno świecił, że cały staw
 232     1, 10|              całkiem wstać nie może, tak go ten kulas krzywy boli...~-
 233     1, 10|        Boryna pytał, ino że chory, a tak jęczał, tak stękał, aż konie
 234     1, 10|              że chory, a tak jęczał, tak stękał, aż konie rżały,
 235     1, 10|         namowy, ino podniósł pięść i tak zaklął strasznie, tak pogroził,
 236     1, 10|              i tak zaklął strasznie, tak pogroził, aż Roch zbladł
 237     1, 10|              i dwa chude prosiaki, a tak ryczała, tak wyklinała,
 238     1, 10|             prosiaki, a tak ryczała, tak wyklinała, tak zawodziła,
 239     1, 10|              ryczała, tak wyklinała, tak zawodziła, że ludzie wychodzili
 240     1, 11|      przypominać musiała wszystko... Tak, sama chciała tego, a teraz,
 241     1, 11|          jakby strach nią owładnął i tak zatrząsł, aż skurczyła się
 242     1, 11|                Słucham, słucham, ale tak mówicie, jakbym swojego
 243     1, 11|           kieby dymy. Powietrze było tak przejrzyste, że okólne pola
 244     1, 11|               że spamiętać trudno, a tak wszystko utrafione i foremne
 245     1, 11|             jej duszę z taką mocą, a tak wyraziście w niej odżyły,
 246     1, 11|                 Pewnie, juści, bo im tak trzeba do rozpusty, żeby
 247     1, 11|             Gorzej mu to?~- A juści, tak stęka i jęczy, aże na drodze
 248     1, 11|         ziemia dudniła pod nogami, a tak radośni, weselni i przystrojeni
 249     1, 11|      przytupywali siarczyście i szli tak szumno, jakby się młody
 250     1, 11|               Szedł ostro i aż dziw, tak młodo wyglądał; wystrzyżony,
 251     1, 11|              otoczyły ją wiankiem, a tak strojne i urodne wszystkie,
 252     1, 11|               aż przycichło z nagła, tak oniemieli i dziwowali się
 253     1, 11|              boru po śmigłej sośnie, tak on następował po Jagusi,
 254     1, 11|            poczerwieniała i wywijała tak zapamiętale, aż te jej wstęgi
 255     1, 11|            trzęsła od śmiechu, a one tak rozpuszczały gęby, aż młynarzowa
 256     1, 11|     zgorszysz, to jakby mnie samego; tak stoi w Piśmie Świętym -
 257     1, 11|             mnie to nic do tego, ale tak myślę, że się Antkom krzywda
 258     1, 11|    piekielnej muzyki!~- Drzewiej nie tak bywało! Posłuch był, poszanowanie
 259     1, 11|             tela moje, człowieku."~- Tak to, tak! Górą, kiej to błyskanie,
 260     1, 11|          moje, człowieku."~- Tak to, tak! Górą, kiej to błyskanie,
 261     1, 11|           polski naród stojał - to i tak ma być aż po wiek wieków.
 262     1, 11|            bramy piekielne przemoże.~Tak sobie pogwarzali, gęsto
 263     1, 11|            księżyc wisiał nad stawem tak mocno błyszczącym, że i
 264     1, 11|         sypnęli do izby, bo skrzypki tak niewoliły do tańca, że już
 265     1, 11|            nogi podstawiali, a Józia tak utrafnie kicała, stawała
 266     1, 11|             Gołębianka prowadziła, a tak się zwijała, tak raźno śmigała
 267     1, 11|       prowadziła, a tak się zwijała, tak raźno śmigała po izbie,
 268     1, 11|              kij wypuścił i klekotał tak zmyślnie, kiej bociek prawdziwy,
 269     1, 11|             dosyć, jeno że la Jagusi tak się ochotnie szkodowali,
 270     1, 11|            słyszał, ale nic to, bo i tak jedno czuli, i jedna radość
 271     1, 11|     odpoczywanie po letnim rodzeniu, tak i człowiekowi godzi się
 272     1, 11|              harowanie, za mitręgi !~Tak sobie poredzali jedni, a
 273     1, 11|          izbie z turkotem i okręcało tak szybko, że już żadne oko
 274     1, 11|   nieopowiedziane szły za tanami.~Bo tak ano chłopski naród się weseli
 275     1, 12|            gęstwą drzew obrzeźnych i tak utopiony w ciemnicy, że
 276     1, 12|          mamrotał przez sen.~- Wody! Tak me rozbiera gorącość...
 277     1, 12|         Cheba na połednie skończą, a tak się niektóre popiły, że
 278     1, 12|               że chciał je zgarniać, tak widno toczyły się po kożuchu;
 279     1, 12|        trupią ćmę.~To znowu jęczał i tak krzyczał przez sen, aż konie
 280     1, 12|              nogę niby sękate kije i tak rozpierały, tak wierciły,
 281     1, 12|        sękate kije i tak rozpierały, tak wierciły, tak piekły, jakby
 282     1, 12|            rozpierały, tak wierciły, tak piekły, jakby kto żywym
 283     1, 12|       przybiegł.~- Zamrę już! Zamrę! Tak mnie boli, tak we mnie choroba
 284     1, 12|           już! Zamrę! Tak mnie boli, tak we mnie choroba rośnie i
 285     1, 12|         kumami siedziała w komorze i tak se przepijały krupnikiem,
 286     1, 12|            se przepijały krupnikiem, tak se dogadzały piwem, a tak
 287     1, 12|            tak se dogadzały piwem, a tak wraz gadały i jazgotały
 288     1, 12|           ozorem mleć... głupia...~I tak już pozostał sam, bo jakby
 289     1, 12|        księża kobyła po wodę jedzie, tak... postaje... zawadza kołami...
 290     1, 12|            kiedy kulasy połamie...~I tak se z wolna rozpoznawał wszystko
 291     1, 12|             jeszcze potaczał i mówił tak prędko, że trudno było rozebrać.~-
 292     1, 12|        szmaty przekrwione, zeschłe i tak przywarte do nogi, że Kuba
 293     1, 12|   wniebogłosy.~- I panna przy rodach tak nie kwiczy! - mruknął urągliwie.~-
 294     1, 12|            przejdzie... pomóżcie, bo tak rwie, tak boli...~- Takiś
 295     1, 12|               pomóżcie, bo tak rwie, tak boli...~- Takiś to majster!
 296     1, 12|        Wyzdrowiałbym! Musi być, że i tak jest, przecież Jambroży
 297     1, 12|             z wolna, uspokajał się i tak zagłębiał w siebie, nic
 298     1, 12|           lustra nie pokaż, kiej się tak bystro rwiesz.~- A kulasami
 299     1, 12|              Gorzałkę lubi i pyskata tak samo - dodawały drugie.~-
 300     1, 12|             cyganił w żywe oczy, ino tak sprawnie i uciesznie, że
 301     1, 12|       obcasami ostro biła, a oni się tak zabawiali, społecznie i
 302     1, 12|           wtórowała niby na basetli, tak im zeszło do samej wieczerzy;
 303     1, 12|          słowa nie wyrozumiał.~- Wół tak samo poredzi albo i lepiej.~-
 304     1, 12|              składnie jej to szło, i tak utrafnie każdemu to słowo
 305     1, 12|           dyć, kiej ta dworska pani, tak se godnie poczynasz i radzisz!~-
 306     1, 12|       doglądała wszystkiego bystro i tak mądrze kierowała, jakby
 307     1, 12|       odparła przekąśliwie. - Będzie tak, póki jej stary nie obmierznie,
 308     1, 12|    przyświecał latarnią i modlił się tak gorąco, aż mu łzy ciekły
 309     1, 12|             wszystkim, i cieszy się, tak ci i on czuł się teraz;
 310     1, 12|           spokojnie i nieboleśnie, a tak na duszy lekko i wesoło,
 311     1, 12|         butelki mocno się przypiął i tak serdecznie, że rychło o
 312     1, 12|             dna.~- Posiedź zdziebko, tak mi się samemu ckni...~Począł
 313     1, 12|             dum - Juści, a ociec się tak weselą i cięgiem za Jaguusia
 314     1, 12|            się jarzyły i radością.~I tak szło przez całą noc, do
 315     2, 13|           wichrów.~Wiały noc całą, a tak zasię skowyczały w polach
 316     2, 13|             ta świnia uprzykrzona, a tak prażyła ziąbem, iż ludzie
 317     2, 13|         Najstarsi ludzie nie baczyli tak swarliwych i uprzykrzonych
 318     2, 13|         świat, ale już miętsze i nie tak swarliwe, niebo zaś się
 319     2, 13|            siwą, zgrzebną płachtą, a tak nisko się opuściło, iż jakby
 320     2, 13|             suchszy nieco a sypki, i tak już przez całą noc padał.~
 321     2, 13|       śnieżystego pyłu, spływającego tak cicho, tak równo, tak słodko,
 322     2, 13|              spływającego tak cicho, tak równo, tak słodko, kiej
 323     2, 13|   spływającego tak cicho, tak równo, tak słodko, kiej te wiśniowe
 324     2, 13|        trzepotały, coraz ciszej...~I tak sypało dwa dni i dwie noce,
 325     2, 13|       prószyło jeszcze niekiedy, ale tak jakby kto worek z mąki wytrzepywał
 326     2, 13|            przenikający, wilgotny, a tak chwytliwy, że Hanka wzuła
 327     2, 13|                Rozskrzypiała się jej tak dusza, że rady dać sobie
 328     2, 13|       opamiętali się w zawziętości - tak mocno czuli, jakby się to
 329     2, 13|              nagły, mocny bunt. Nie, tak być nie może dłużej, krowę
 330     2, 13|         ciche, zaczerwienione oczy i tak spojrzał smutnie a żałośnie,
 331     2, 13|              rosło przed oknami, ale tak były zasypane, że ino gałęzie
 332     2, 13|            zaś kopczyk z ziemniakami tak zawiało, że ani go było
 333     2, 13|            śniegach. Przemglone dale tak się stapiały, że ani rozeznać
 334     2, 13|            Nie przemarzły! Wachnikom tak wiatry przeziębiły, że z
 335     2, 13|             uciechą i szczekaniem, a tak zajadle dobierały się do
 336     2, 13|      przeciągle, cicho a żałośnie, i tak się rwała z postronka, że
 337     2, 13|              żal ją przejął szrogi i tak świdrujący, aż buchnęła
 338     2, 13|              była dużo warta, i żeby tak na zwiesnę i gospodarzowi
 339     2, 13|             po pół rubla...~Już było tak, że odchodzili zagniewani,
 340     2, 13|              krowę znowu penetrować, tak i stanęła zgoda na czterdziestu
 341     2, 13|         chałupy na mogiłki wywieźli, tak pusto - rzekła z nawrotem
 342     2, 13|           samo z siebie nań spadło i tak porwało z nagła, jak kiedy
 343     2, 13|         wsparł się o szynkwas i stał tak zapatrzony przed się, nieprzytomny
 344     2, 13|            wciąż modrzały przed nim, tak blisko były, tak blisko,
 345     2, 13|          przed nim, tak blisko były, tak blisko, że je powiekami
 346     2, 14|       kurczątka zestraszone, a Hankę tak podrzucała niespokojność,
 347     2, 14|           kulas stergł od postronka, tak się krasula wydzierała...
 348     2, 14|            od niej... - Rozliczał, a tak żwawo robił, że gdy w godzinę
 349     2, 14|              się zabrała do śniegu i tak ostro, że w jakie dwa pacierze
 350     2, 14|             zechce Antek robić, to i tak po proszonym nie pójdę,
 351     2, 14|        ledwie co przetarta, wąska, a tak przysłonięta krzami obwisłymi
 352     2, 14|              u was słychać?..~Juści, tak zaraz nie mogła się zebrać
 353     2, 14|            siedzieć jako ten mruk.~- Tak, parafia wielka, porozrzucana;
 354     2, 14|           słowa, użalali się nad nią tak poczciwie, aż się pobeczała,
 355     2, 14|             ten ma, co chce! Niechby tak sami wyrabiali! Hale!... -
 356     2, 14|               ale nie zdzierżyła, bo tak jakoś na wprost Borynów
 357     2, 14|              dobrze rozumiała, że go tak pamięć krzywdy rzuca po
 358     2, 14|             Ściemniał świat i śniegi tak poszarzały, że jakoś trafić
 359     2, 14|            ogromna, cicha i bolesna, tak strasznie bolesna, że nawet
 360     2, 14|         bezmoc swoją, i długo, długo tak trwała, ino kiedy niekiedy
 361     2, 14|           jak jaka dziedziczka! Może tak jest, jak młynarz powiadał,
 362     2, 14|     zbiedzony, zmarnowany i cichy, a tak się witał poczciwie, dzieciom
 363     2, 14|             jak mógł, rozczuliła się tak głęboko, że i wypowiedzieć
 364     2, 14|             od czasu ich wygnania, i tak rozumieli, że z jakimś interesem
 365     2, 14|      milczeniu.~- To samo umyśliłam, tak samo! - zawołała radośnie -
 366     2, 14|           wznak, z rękami pod głową, tak blisko przy niej, a tak
 367     2, 14|              tak blisko przy niej, a tak daleko sercem, daleko myślami -
 368     2, 15|   przywierały do steliska i czas się tak dłużył, że ledwie się doczekał
 369     2, 15|              tęgich słupach, o które tak biła woda, że trzcinowy
 370     2, 15|              nie było czasu. Mateusz tak popędzał, że ledwie niekiedy
 371     2, 15|         Antek powlókł się do domu, a tak był przemarznięty, utrudzony
 372     2, 15|           utrudzony i wyzbyty z sił, tak go bolały wszystkie kości,
 373     2, 15|            się lepiej.~- Psiakrótka, tak mię gnaty bolą, że ruchać
 374     2, 15|           mogę! - wyrzekał.~- To ino tak zrazu, boście niezwyczajni,
 375     2, 15|           dniem stawać na robocie.~I tak mu się zaczęły dnie ciężkiej,
 376     2, 15|              do tego, bo cztery piły tak zeżerały drzewo, że ledwie
 377     2, 15|              wrzał złością, a nieraz tak odwarknął, że tamten ino
 378     2, 15|          niby nie prosto w oczy, ale tak zawżdy utrafił w słabiznę,
 379     2, 15|        roboty wygonić...~Antkowi zaś tak o robotę nie chodziło wiele,
 380     2, 15|             było znającym Antka, ale tak miarkowali, że się chłop
 381     2, 15|          odwrót, ale dobrze czuł, że tak być musi, bo niezgorzej
 382     2, 15|              a to inne smaki były, a tak się znarowiła do mnie, że
 383     2, 15|          drugi na świecie. Juści, że tak było, wysoki, prosty, śmigły;
 384     2, 15|            dziób jastrzębi, jeno nie tak garbaty, oczy wielkie, siwozielone,
 385     2, 15|          wolała ci przynieść!~Zawsze tak kierowała, by samej obiad
 386     2, 15|             się i tyla.~- Pewnie, że tak, pewnie... A i Jankiel zachodził
 387     2, 15|        kupowała będę!~- Jak uważasz, tak zrób, twoja w tym głowa.~-
 388     2, 15|              się nie mógł, bo tamten tak robił rzetelnie, że sam
 389     2, 15|          młynarz ze śmiechem, bo ano tak z rozmysłem wszystko rychtował,
 390     2, 15|          Myślał, że łaskę posiadł, a tak samo go przegonią, niech
 391     2, 15|         tylko lepszy trafi... zawżdy tak z bogaczami bywa...~Antkowi
 392     2, 15|           cieszyło, robił, bo mu się tak podobało, a gdyby zechciał
 393     2, 15|            póki go nie zatrzymają.~I tak szedł dzień za dniem, tydzień
 394     2, 15|        pęknie powłoka i wody luną... Tak ci było i w nim; robił,
 395     2, 15|              po kopaniach zięciaszek tak pobił, że chyrlał, kwękał,
 396     2, 15|           Jak tego Pana Boga kocham, tak czystą prawdę rzekłem.~-
 397     2, 15|         czego gorszego nie przyszło.~Tak się już dziwnie składało,
 398     2, 15|      spiesznie, zły był, wzburzony i tak na wnątrzu rozciepany jako
 399     2, 15|        najprzednieszą mąkę robiło, a tak jakoś wprost wywartych drzwi
 400     2, 15|           gankami, koła trzepały się tak mocno jakby sto kobiet prało
 401     2, 15|             a uwierzył...~Śmiali się tak, aż ten rechot po młynicy
 402     2, 15|            Po księdza nawet posłali, tak się źle z nim widziało,
 403     2, 15|           uspokoiło się nieco, rzekł tak głośno, by wszyscy słyszeli,
 404     2, 15|            nastawał na mnie, każdemu tak zrobię albo jeszcze lepiej!~
 405     2, 15|             chłopa jak Mateusz wziąć tak letko niby ten snopek słomy,
 406     2, 15|           Mateusz nie przeniesie!... Tak owstydzić człowieka na całe
 407     2, 16|           dzwonka i skrzyp sani, ale tak słabo i odległe, że jeszcze
 408     2, 16|      strzelił, okna zaś chałup grały tak w słońcu, aż raziło - a
 409     2, 16|      matczynej pomocy piekła strucle tak długachne, że widziały się
 410     2, 16|              sztuk różnych wyuczył i tak się z nim pokumał, że niech
 411     2, 16|          oknem na skrzyni, Jasio zaś tak się wpatrzył w Jagnę, aż
 412     2, 16|          Jasio na księdza idzie...~- Tak, od Wielkiej Nocy, tak! -
 413     2, 16|               Tak, od Wielkiej Nocy, tak! - rzekł ciszej i spuścił
 414     2, 16|         kapotą ostatnią podzielić.~- Tak się zmienia ciągle w Lipcach,
 415     2, 16|            nich aż skrzypi, a on sam tak się zmienił, tak wychudł,
 416     2, 16|              on sam tak się zmienił, tak wychudł, że ledwiem go poznał!~
 417     2, 16|      baraszkuje ino, a do klaczy się tak wydziera, że przeprowadziłam
 418     2, 16|           teraz, nie wiada dlaczego, tak z nagła stanął przed oczami
 419     2, 16|           dziwno jej było, czemu się tak mocno przypomniał, czemuż
 420     2, 16|             aż ją w dołku gnietło, a tak cosik we świat duszę niesło,
 421     2, 16|             rozdzierała duszę, co ją tak strasznie rozdrażniło, że
 422     2, 16|             tym, już ja ci mówię, że tak jest. Zaraz, co to mamy?
 423     2, 16|             niechta!~- Czemuż to się tak wyrzekasz tego, co?~- Bo
 424     2, 16|         swoją, a mróz się podnosił i tak ściskał, że głośniej grały
 425     2, 16|               serdecznie, nabożnie i tak uroczyście, jakby między
 426     2, 16|       otwartą gębą wpodle słuchał, a tak się wielce dziwował słyszanemu,
 427     2, 16|             siebie.~- Rządzi on tu i tak niemało - szepnęła Jagustynka.~-
 428     2, 16|              się wynieść.~- Gdzie ci tak pilno? - syknęła stara,
 429     2, 16|             Jagna.~- Prawdę rzekłem, tak ci to i jest - wszystko
 430     2, 16|         sobie w głowie przekładali i tak, i owak, a pojąć tego nie
 431     2, 16|        skamienieli z nagła i zostali tak z podniesionymi nożami,
 432     2, 16|              serdecznie wtórowała, i tak płakali społem, nie mogąc
 433     2, 16|         organy huczały przyciszoną a tak tkliwą nutą, że mróz szedł
 434     2, 16|             bo ksiądz mówił gorąco a tak mądrze, że każdemu to szło
 435     2, 16|    serdecznej wichury głosów.~I już, tak się zwarli duszami, wiarą
 436     2, 16|              przyklękali, uklęknął i tak się przychylił, że głową
 437     2, 16|            się na książce, rozkrążał tak mdłe światło i gałęzie świerków
 438     2, 16|           światło i gałęzie świerków tak przysłaniały, że nic pobok
 439     2, 16|         spojrzała mu prosto w twarz.~Tak, on ci to był, Antek, on,
 440     2, 16|              napastliwe i harde oczy tak się słodko patrzyły, a tak
 441     2, 16|           tak się słodko patrzyły, a tak żałości były pełne, że ścisnęła
 442     2, 16|        odchodził, miłowania krzykiem tak potężnym, że trzęsła się
 443     2, 16|             nie padła ze wzruszenia, tak głos ten przeszył ją lubością,
 444     2, 16|                  szeptał namiętnie i tak blisko, tak blisko, aż ją
 445     2, 16|              namiętnie i tak blisko, tak blisko, aż ją twarz paliła
 446     2, 16|             gardle, serce dygotało i tak biło, że chyba słyszeć musieli
 447     2, 17|              czystej a zwichrzone... Tak było z Jagną, że chociaż
 448     2, 17|            rozlegał i organy huczały tak przenikliwie, aż każdą nutę
 449     2, 17|     przerażenie wiało z ciemności.~I tak wciąż w kółko, to jedno,
 450     2, 17|             czuła w pośrodku swoich, tak obcą, że ze strachem patrzała
 451     2, 17|      potrzeba do domu, wracać, a jej tak było żal wychodzić stąd,
 452     2, 17|           wziął, wyniósł z młynicy i tak ciepnął o płot, że cztery
 453     2, 17|              i cztery żebra pękły! A tak jęczy cięgiem, tak stęka!~
 454     2, 17|          pękły! A tak jęczy cięgiem, tak stęka!~Rozpłakała się.~Jagna
 455     2, 17|              go! Jak te psy o sukę ,.tak się o ciebie zagryzają.~-
 456     2, 17|      okrzywdzić nie dał. Ale mimo to tak się ciskała po domu, tak
 457     2, 17|             tak się ciskała po domu, tak o byle co krzyczała na Józkę
 458     2, 17|              że nic nie rozeznawała, tak ją całą przejmowała głęboka
 459     2, 17|              z wierzchu zrucać, choć tak Boryna przykazywał, to skubał
 460     2, 17|          święconą, a przeszła mimo i tak ją uderzyła oczami jakby
 461     2, 17|          śpiewali na chórze i organy tak pięknie przegrywały, tak
 462     2, 17|             tak pięknie przegrywały, tak cicho a uroczyście, że się
 463     2, 17|           Nigdy jeszcze nie było jej tak dobrze i słodko w kościele,
 464     2, 17|              cicha na skrzypicy, ale tak jakoś żałośliwie, że Łapa
 465     2, 17|              wreszcie, ale czuła się tak zmordowaną, że ani wiedziała,
 466     2, 17|        Królach rąbać zaczną.~- Kiedy tak, trzeba jechać ze skargą
 467     2, 17|              ale co postanowicie, to tak wezmę, jakbym uradzał społem.~
 468     2, 17|           wiele nie ma, weźcie mnie, tak mi się markoci, weźcie! -
 469     2, 17|           markoci, weźcie! - prosiła tak gorąco, że chociaż się dziwował,
 470     2, 18|             omacku szłam całkiem, bo tak ciepie śniegiem, że oczów
 471     2, 18|           świecie była taka kurzawa, tak kotłowało, że ni płotów,
 472     2, 18|           kręci ino, rwie, zamiata i tak kurzy, tak ciepie, że drogi
 473     2, 18|           rwie, zamiata i tak kurzy, tak ciepie, że drogi nie rozezna -
 474     2, 18|          zabawy se będzie szukała.~- Tak powiada, by ino się od roboty
 475     2, 18|              w podwórzu.~- Cóżeś się tak utytłał?~- A bo mię wiater
 476     2, 18|                 Kiej prawdę mówię... tak wieje, tak ciepie, że ustoić
 477     2, 18|           prawdę mówię... tak wieje, tak ciepie, że ustoić trudno...~-
 478     2, 18|            Zimno przejmujące, wiejne tak ciągnęło od okien i drzwi,
 479     2, 18|            owsie stoją!~- Pewnie, że tak, ale żeby naszą źrebicę
 480     2, 18|         sprząc z wójtową siwką, toby tak samo rwały, co? gospodyni...~
 481     2, 18|      sprzętom, to stawał na środku i tak przenikliwie spoglądał w
 482     2, 18|            krok w krok za nim.~- Kto tak wymalował? - zawołał zdumiony
 483     2, 18|   spotykanych, to o chałupy, a szedł tak raźno, że Witek ledwie nadążył,
 484     2, 18|              kościołem piętrzyły się tak srogie zaspy, że całkiem
 485     2, 18|           wracalim... bo Kuba umieli tak ściąć jakiego grabka i schować
 486     2, 18|            co mu szło i dlaczego się tak dziwował, bo po prawdzie
 487     2, 18|             odpocznij se, kiedyś się tak spracowała!~- A dójcie sami,
 488     2, 18|         Antek !~Struchlała całkiem i tak ją wszelka moc odeszła,
 489     2, 18|        słodkością serce rozpierał; a tak ją cosik ułapiło za grdykę
 490     2, 18|             pochylił i patrzył w nią tak z bliska, aż jego gorący
 491     2, 18|              głośno chlipała picie i tak chlastała ogonem po bokach,
 492     2, 18|    przechylił głowę w tył i wpił się tak mocno wargami w jej usta,
 493     2, 18|          prężyła się coraz mocniej i tak zapamiętale cisnęła się
 494     2, 18|             palący szept grał w niej tak mocno, a tak nakazująco,
 495     2, 18|             grał w niej tak mocno, a tak nakazująco, że się ze zdumieniem
 496     2, 18|             wszystkich sił, ale była tak roztrzęsiona, że często
 497     2, 18|     przodkami krów szukała wymion, i tak roztkliwiona szczęściem,
 498     2, 18|              piorun w nich trzasnął, tak się roznieśli, Antek skoczył
 499     2, 18|       zbierałam.~- A gdzieżeś się to tak utytłała w śniegu?...~-
 500     2, 18|     tłustością i lekują się tam obaj tak galanto, aże na drodze się