Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         mocno raziła mu nozdrza, przysiadł się do ławki i pojadał z
 2     1, 3 |           ziewał, machał ogonem, przysiadł wpodle i jął się drapać
 3     1, 4 |     nagła go objęła nad sobą, że przysiadł na drodze i buchnął płaczem.~
 4     1, 5 |    Jambroża, któren ochotnie się przysiadł i jął gadki ucieszne opowiadać,
 5     1, 7 |    życzliwą ciekawością, ale gdy przysiadł do jadła, rozmowy i śmiechy
 6     1, 7 |          nie schronił....~Ale co przysiadł, to i nie odzipnął nawet
 7     1, 8 | Rzekliście! - zawołał radośnie i przysiadł w podle.~- Jakże, mam oczy.~
 8     1, 9 |         mógł, ani ustoić prosto; przysiadł w kącie na podłodze, od
 9     1, 10|   sieczki, kowal poszedł za nim, przysiadł się na snopkach zrzuconych
10     1, 10|        pogłaskał, a często gęsto przysiadł i cierpliwie wykładał, jako
11     1, 10|        oczami i nic nie odrzekł, przysiadł przed komin i pogrzebaczem
12     1, 11|       zażyć.~Na ławach pod oknem przysiadł młynarz z Boryną, wójt,
13     1, 12| wykrzykiwał rozeznawszy psa i aż przysiadł na progu z radości. - Głodnyś,
14     1, 12|         już zjawił się Jambroży, przysiadł zaraz, nieledwie przy progu,
15     1, 12|       choćby i pół świata."~Wójt przysiadł obok niego, a drugie w podle,
16     2, 15|         ich!... Ostał na mrozie, przysiadł pod młynicą, gryzł chleb
17     2, 15|          ze śmiechem inny.~Antek przysiadł pod cylindrem, gdzie się
18     2, 17|        aż się stary zaniepokoił, przysiadł do niej, zaczął głaskać
19     2, 19|          za rękę i zniewolił, by przysiadł na ławie.~- Siadaj przy
20     2, 20| Skończywszy zaś wrócił do izby i przysiadł odpoczywać, a nim Boryna
21     2, 25|         ino poredzili. Antek zaś przysiadł na ziemi, targał się za
22     3, 28|         kulasami, wtedy mu w mig przysiadł na brzuchu, nożem błysnął
23     3, 28|    urągliwie patrząc w niego, aż przysiadł na skrzyni, papierosa skręcał
24     3, 29|     pomocy, a gdy stary poszedł, przysiadł wnet na pługu od wiatru,
25     3, 30|     nawet Witek, choć nieśmiało, przysiadł na kraju.~I pojadali z wolna,
26     3, 31|         po razie, że aż na ławie przysiadł.~- Trąbicie kiej w mieście
27     3, 31|           bo właśnie Pietrek się przysiadł i jął im prawić różności,
28     3, 31|      Tylko jeden Rocho nikaj nie przysiadł na dłużej, chodził od domu
29     3, 33|         fajkę zapalił i na progu przysiadł.~- Kto jeno o drugich stoi,
30     3, 34|       nieba się odsłaniał.~Rocho przysiadł.~Drzewa szumiały, czasem
31     3, 35|   zaprzestał odpowiadać.~Mateusz przysiadł pobok, nie wiedząc, co z
32     3, 36|   srebrzystym wrzątkiem światła.~Przysiadł na łóżku i kiwając głową
33     4, 37|        był jakiś rozradowany, to przysiadł do żony i jął szeptać. -
34     4, 38|       krzątając się kole obiadu.~Przysiadł na przyźbie, kule odłożył,
35     4, 38|         twarzach kiej to słońce. Przysiadł wreszcie pobok matki, a
36     4, 40|          kurz zapierał gardziel, przysiadł pod krzyżem w cieniu brzózek,
37     4, 40|        jak cię zasądzą?...~Antek przysiadł z powrotem i tak się srodze
38     4, 41|        zsiadłego mleka i bochen.~Przysiadł łakomie do jadła i z wolna
39     4, 41|    Będzie woził na tartak!~Antek przysiadł na progu skręcając sobie
40     4, 41|           No, mówię ci!...~Antek przysiadł wpodle i zaczął z wolna
41     4, 42|        stawać do roboty, więc se przysiadł pod figurą odzipnąć nieco
42     4, 44|    oczami po wylękłych twarzach.~Przysiadł znowu, a wójt, młynarz i
43     4, 45|    dworski ogród, kawał za wsią, przysiadł w cieniu, abych odpocząć
44     4, 45|          przysunąwszy se pieniek przysiadł blisko, ledwie rozpoznając
45     4, 45|      stało rozłożyste drzewo, to przysiadł w cieniu i zaczął czytać,
46     4, 47|          Jeno popatrzył we mnie, przysiadł pod oknem i zapłakał!...
47     4, 48|    jednak folgi, milczał, a jeno przysiadł na zagonie i patrzał w nią
48     4, 49|  przeciągły krzyk.~Rzucił kosę i przysiadł pod żytnią ścianą, jakby
49     4, 49|        Dopiero na Podlesiu, kiej przysiadł pod figurą odzipnąć nieco,
50     4, 49|    przędła len pod ścianą, dziad przysiadł poboki wyjął niebieską flaszkę.~-