Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |           zaś przymrozek orzeźwił powietrze, to i raźniej się poruszali,
 2     1, 4 |      chciał, kopał, to grzmocił w powietrze i mruczał:~- Pódzi, Żydzie.
 3     1, 4 |         jeszcze nie wytrzeźwiał i powietrze go rozebrało, to potaczał
 4     1, 8 |        ale Szymka widać rozebrało powietrze , bo ino uszedł parę kroków,
 5     1, 9 |            jak piorun, rozdzierał powietrze albo ciche płacze dziecięce -
 6     1, 10|         słowo i wyszedł z izby na powietrze, ckniło mu się w chałupie
 7     1, 10|        się robiło, ziemia tężała, powietrze czyniło się ostre, rzeźwe
 8     1, 11|         kurzyły opary kieby dymy. Powietrze było tak przejrzyste, że
 9     1, 11|           rozchodzili - którzy na powietrze wytchnąć, którzy w sieniach
10     1, 12|          zimny wiatr, że skrzepłe powietrze raziło nozdrza i dech zapierało,
11     1, 12|         zrazu, że chciał wyjść na powietrze i omdlał! Przeniosłem go
12     1, 12|         pisk dzieuszyn rozdzierał powietrze.~Kuba nasłuchiwał zrazu,
13     2, 13| polatujących paździerzy białych i powietrze stawało się słuchliwsze,
14     2, 13|       przejęte stężałymi szronami powietrze przesłaniało świat wszystek
15     2, 15|          tłukły się po drodze - a powietrze było wilgotnawe, przejmujące.~
16     2, 19|        się wpół na mróz biegli na powietrze. Bartek z tartaku ze swoimi
17     2, 21|      długie, żałosne, rozdzierały powietrze, jakby krzyki ptaków zbłąkanych,
18     2, 24|          im białe grzbiety widać, powietrze przeciągało czyste, mroźne
19     2, 25|          krzykiem tym trzęsło się powietrze i huczała wieś cała.~Dzień
20     2, 25|  nozdrzach wierciło ostre, rzeźwe powietrze, a tak słuchliwe, że całym
21     2, 25|       wzdych ostatni, przedzierał powietrze.~I tak szły godziny za godzinami,
22     2, 25|       ryjem podważony, wyleciał w powietrze i padł w śnieg, pod nogi,
23     3, 26|         unoszące się wszędy, i to powietrze ciepłe, orzeźwiające i jakoby
24     3, 28|          każdym wyspowiadanym złe powietrze chustką rozgania i wykadza...~-
25     3, 29|         płynęło rzeźwe, wiośniane powietrze, przejęte ciepłą wilgocią
26     3, 30|         Przeraźliwe ryki rozdarły powietrze.~- Wołowina się pali, nie
27     3, 32|           nie padła. Długo łapała powietrze zgorączkowanymi wargami...
28     3, 33|     ciepło było galante.~Nagrzane powietrze mieniło się nad polami kiej
29     3, 33|    czeremchy rozwiewały zapachem. Powietrze szło rzeźwe, przejęte ziemią
30     3, 34|        długie smugi; a rozprażone powietrze trzęsło się i mieniło w
31     3, 35|     jaskółki niby kule przecinały powietrze. Słońce podnosiło się dopiero
32     3, 35|          słodkością, jaką tchnęło powietrze przedwieczerza. ~A chłopy
33     3, 36|          a żarzące się od wschodu powietrze pachniało wilgotnym kwieciem.~
34     3, 36|     słońce kłoniło się nad bory i powietrze zawrzało krzykiem ptactwa,
35     3, 36|       pociechy, co się odświeżyło powietrze.~Ale wieczór przyszedł nieco
36     4, 37|           wodą, bych przechładzać powietrze, zaś na glinianych pokrywach
37     4, 37|           te srebrnawe przędziwa. Powietrze było rzeźwe, chłodnawe i
38     4, 38| nagrzewając tak szczodrze, że już powietrze trzęsło się nad polami;
39     4, 38|         roztrzęsione niby wrzątek powietrze ślepiło wyżerając oczy.
40     4, 39|        parzyła ziemia i rozpalone powietrze zawiewało kieby z pieca,
41     4, 40|     rozbierało go nagrzane, ciche powietrze. Przystawał, to siadał,
42     4, 40|           nad ziemiami, rozpalone powietrze jaże ślepiło migotem, ziejąc
43     4, 40|       kochany.~- Nic, jeno me tak powietrze rozbiera! - bronił się trąc
44     4, 41|          żywicą, parzyła ziemia i powietrze prażyło kiej żywym ogniem,
45     4, 41|            nagrzane, rozpachnione powietrze obtulało pola pośpione w
46     4, 43|           wzbroniła ją wynosić na powietrze.~- Musisz leżeć po ciemku,
47     4, 43|          chmur, zaśpiewały ptaki, powietrze było rzeźwe i chłodnawe,
48     4, 45|          Żyd dreptał pobok łapiąc powietrze zadyszaną piersią i gadał
49     4, 48|        skoszone kajś za ogrodami, powietrze było ciężkie, przejęte spieką,
50     4, 49|        wytykają palcami!~- Morowe powietrze nie gorsze niźli taka zaraza.~-