Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |    Sprzedaliście krowę? - zapytał po chwili opamiętawszy się nieco i
 2     1, 5 |           Sielny jarmarek - rzekł po chwili Boryna rozglądając się po
 3     1, 6 |           swojego - odpowiedziała po chwili, wahająca już i niepewna.~-
 4     1, 7 |            Czas to już? - spytała po chwili, spokojniejsza nieco.~-Juści,
 5     1, 8 |             Kumotrze? - ozwał się po chwili wójt.~- He?~- Widzi mi się,
 6     1, 8 |      Dziewosłęby zmilkli, dopiero po chwili wójt nalał nowy kieliszek
 7     1, 10|          ziemi.~- A co? - zapytał po chwili.~- I... cóż by zaś! - odparł
 8     1, 10|             Pójdę do izby - rzekł po chwili:~- Idź, wójt wstąpi do mnie,
 9     1, 11|            podczas Podniesienia - po chwili jednak gwar buchnął jeszcze
10     1, 12|           Tańcują jeszcze?- pytał po chwili, gdy chłopak stoczył ze
11     1, 12|            jakoś.~- Józia - rzekł po chwili - klacz postękuje jakoś
12     2, 14|           kierował się ku niej, a po chwili spotkała się oko w oko z
13     2, 15|            snopkach - powiedziała po chwili, ale już nieśmiało.~- Cóżeś
14     2, 18|          Gdzie to Józka? - spytał po chwili.~Pewnikiem u Nastki, cięgiem
15     2, 18|          drzwi od sieni, jakoż w tej chwili wpadł zziajany Witek i krzyknął
16     2, 18|             przerażenia i dopiero po chwili zaczęła się jękliwie tłumaczyć:~-
17     2, 20|            to dobrze i w tej właśnie chwili poczuł sam w trzewiach taką
18     2, 20|           mnie, zobaczycie!~I od tej chwili mało już kiedy zaznał spokoju.
19     2, 21|            nie brała w rachubę w tej chwili, widziała tylko siebie i
20     2, 23|             to na mnie? - zapytał po chwili.~- Jakże! Kto ino w sienie
21     2, 23|            cichości umierały.~Ale po chwili jak ptaki wystraszone zrywały
22     2, 23|          koła młyńskie, a po długiej chwili śnieg znowu zaskrzypiał
23     2, 23|        tysiącem jęzorów błysnął i po chwili buchnął krwawą płachtą,
24     2, 24|           gdyby się tak jawiła w tej chwili, to ani chybi z pięściami
25     2, 24|            dnia...~Od owej strasznej chwili pożaru wyrabiało się w nim
26     2, 24|         klamkę brał, ale w ostatniej chwili odrzuciło go cosik od drzwi,
27     2, 25|            opamiętał się w ostatniej chwili, pchnął ją tylko na ścianę
28     2, 25|           borowy, któren w ostatniej chwili się zjawił, że zaś chłop
29     3, 26|      zadumaniu, jakoby w tej świętej chwili rodów i poczynań.~Jeno na
30     3, 26|              Kto tam? - ozwał się po chwili zajękliwy głos z komory.~-
31     3, 30|             zapytał Rocho po długiej chwili. ~- Gdzie zaś!... do miasta
32     3, 31|            nie widno! - objaśniła po chwili Jagustynka, znowu zabierając
33     3, 31|            zapytała Hanka po długiej chwili.~- Pietrek orze ziemniaczysko
34     3, 32|          siebie nie miała ani jednej chwili szczęśliwości w całym życiu,
35     3, 32| powracających, jak i cała wieś w tej chwili.~Zwijała się tęgo, jaże
36     3, 36|            dobry pacierz poszedł.~Po chwili i Hanka wyszła, na darmo
37     4, 38|         oblał zimną wodą, dopiero po chwili ozwał się sołtys:~- Ja też
38     4, 39|             on tam chudziaszek w tej chwili patrzy a was i myśli sobie:
39     4, 39|         trwogi, ale Jagna po długiej chwili sylabizowania odparła zniechęcona:~-
40     4, 41|              stronę pójdzie, lecz po chwili ruszył ku domowi.~Szedł
41     4, 41|          Hanka; uniósł głowę, ale po chwili przycichło i znowu opadły
42     4, 42|            Szymek dopiero po długiej chwili uwierzył oczom.~- Żeś się
43     4, 44|             Pisarz jeno zaklął, a po chwili wyszedł wójt od podwórza,
44     4, 44|            żałosny i długi bek, a po chwili wylazł stójka ciągnąc na
45     4, 45|        wypatrzcie same.~Jakoż od tej chwili sto par ślepiów jeszcze
46     4, 45|              wam podoba? - rzucił po chwili, unosząc głowę.~Sczerwieniła
47     4, 46|         słyszała! - rzekł po długiej chwili.~- Czy to ja latam z nowinami
48     4, 48|              że gdyby się była w tej chwili zjawiła, odwróciłby się
49     4, 48|          zwaliło się na ziem, ale po chwili zatrzęsły się, i znowu krótkie,
50     4, 48|             kompanią - ozwała się po chwili Hanka.~Jagusia posłyszawszy