Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |        rowach, leżał jeszcze siwy mróz; po stawie wlekły się ostatnie
 2     1, 7 |         nutę z owych drewulek, aż mróz szedł, po kościach wszystkich,
 3     1, 8 |           A to ziąb, jakby już na mróz szło - zaczął wójt, ogrzewając
 4     1, 11|          instrumenty obertasa, że mróz przeszedł kości, a Boryna
 5     2, 13|          skostniałe i przemarzłe, mróz zaś wżerał się ostrymi kłami
 6     2, 13|       tchem, lęk wionął po ziemi, mróz przenikał kości, strach
 7     2, 13|         rana do późnego wieczora, mróz owarzył zboże. to łacniej
 8     2, 13|           Łucją przyszła odmiana.~Mróz sfolżał i ociepliło się
 9     2, 13|           się po nich, a w kątach mróz trząsł siwą brodą; ściany
10     2, 13|   przetaczał na drugą stronę, a i mróz brać musiał, bo skrzypiały
11     2, 13|   karczmie nosić jako te światła. Mróz go przeszedł ze strachu,
12     2, 14|          obwalcie śniegiem, bo na mróz się ma - szepnęła spokojniej
13     2, 14|            Wieczór już pod lasem, mróz bierze, a cały dół rozwalony,
14     2, 14|        pod trepami kiej klepisko, mróz brał z miejsca i znowu a
15     2, 14|          posypały mu się z oczów.~Mróz ją obwionął na powietrzu,
16     2, 14|      jeden! - szepnęła wychodząc.~Mróz brał, aż w nozdrzach wierciło,
17     2, 14|     Wypędzili me! Jak tego psa na mróz, w cały świat! A gdzie ja
18     2, 14|            przemarznięta cichość! Mróz był coraz tęższy i kieby
19     2, 14|      dorzucał gałązek na ogień.~- Mróz niezgorszy, co?~- Że i młócić
20     2, 15|       kożuch sciepnął z siebie.~A mróz był tęgi, nie folgował,
21     2, 15|           A ruchali się żwawo, bo mróz prażył i poganiał galanto.~
22     2, 15|    ciężkiej, znojnej pracy.~I czy mróz choćby i największą skrzytwą
23     2, 15|        bystrej i głębokiej, którą mróz w lody okuje i śniegi przysypią -
24     2, 16|        czy też dopiero na odedniu mróz był znowu krzepko chycił,
25     2, 16|         grzejące, a naprzeciw, bo mróz brał na dzień, podnosił
26     2, 16|          sanna sielna, ale i taki mróz, że trudno w saniach wysiedzieć!
27     2, 16|           puścić pierzyny na taki mróz.~- Nie dlatego, a tylko
28     2, 16|        brał ziemię w moc swoją, a mróz się podnosił i tak ściskał,
29     2, 16|            czekałam... w chałupie mróz... na darmo wyziębłam...
30     2, 16|          w ubóstwie takim, w taki mróz! O biedoto przenajświętsza,
31     2, 16| przyciszoną a tak tkliwą nutą, że mróz szedł przez kości, czasem
32     2, 17|  roztrzęsiona i strasznie smutna.~Mróz był zelżał nieco, ale poczerniało
33     2, 19|           śniegach szły skrzenia. Mróz zaś brał srogi i podnosiła
34     2, 19|  karczmowe sienie i przyzby, choć mróz prażył żywym ogniem.~A w
35     2, 19|           abo ująwszy się wpół na mróz biegli na powietrze. Bartek
36     2, 19|        karczmy, ale skoro go jeno mróz owionął, zatoczył się na
37     2, 19| niebieskie, przesrebrzone cienie, mróz taki ściskał, że raz po
38     2, 20|           łóżka, ubrał ciepło, bo mróz był trzaskający, i poszedł
39     2, 22|        jak stała, w tę noc, w ten mróz, w cały świat!~Opadli wnet
40     2, 22|     nadeszła zima, spadły śniegi, mróz chwycił, paszy brakło i
41     2, 25|       kiej ściana i surowy, że aż mróz szedł od niego, ale oczy
42     3, 28|            Jezus, w chałupie żywy mróz siedzi... Okna wiechciami
43     3, 31|          ino patrzeć kwiatu.~- By mróz nie zwarzył, to owocu będzie
44     3, 31|          Zatrzęsły się wszystkie, mróz przeszedł kości, a kiej
45     3, 33|              Mówcie, co wiecie! - mróz ją przeszedł.~- Co ja ta
46     3, 34|        pacierz trzepie i mnie też mróz po plecach chodził, alem
47     4, 43|           w piersiach zapierało i mróz przechodził kości; niekiedy
48     4, 44|         strach padł na wszystkie, mróz przeszedł kości, że stali
49     4, 47|         jej przyniósł. Jezu, jaże mróz mnie przejął, jakbym zajrzała