Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |    przejęła po gorzałce i dziwna moc rozlała mu się po kościach.~-
 2     1, 7 |       się kiej ptak, ale nie jej moc wyrwać się takiemu głodnemu
 3     1, 7 |         w niej wszystko trzęsie, moc ją odchodzi i tak mdli w
 4     1, 7 |    koniecznie...~I chcieli przez moc psa spod Panajezusowej kapoty
 5     1, 10|          ustąpię, niech mę przez moc wyciepnie, do sądu pójdę,
 6     1, 10|     przepala... nie na ludzką to moc, nie.~A tu już za tydzień
 7     1, 11|       ino wicher szedł od nich i moc.~Muzyka rznęła siarczyście,
 8     1, 11|    probuj się wypsnąć, nie twoja moc - bo wszystko jest w boskim
 9     1, 11| podchodzić musiał, wyrywać przez moc i hulać w kole, nie bacząc,
10     2, 13|       brzegi leżały już skute na moc, że trzeba było przyręble
11     2, 15|  strasznego, cosik, co ino przez moc zdzierża, co ino przywarło,
12     2, 16|         nastawał i brał ziemię w moc swoją, a mróz się podnosił
13     2, 16|          człowiekiem zła dola ma moc swoją i to cierpienie.~-
14     2, 16|          tego nie mogli. Juścić, moc boska jest nieodgadniona
15     2, 16|   anielski śpiew:~Bóg się rodzi, moc truchleje!~Ruszyło się zaraz
16     2, 16|         gorący oddech i czuła tę moc słodką, tę moc straszną,
17     2, 16|          czuła tę moc słodką, tę moc straszną, jaka biła od niego,
18     2, 18|         całkiem i tak ją wszelka moc odeszła, że nie wykrztusiła
19     2, 19|        że brać ją chciałem przez moc, ale mnie tak pazurami pobronowała,
20     2, 19|     całym, krew w nim zawrzała i moc wstała taka harda, nieustępliwa,
21     2, 21|      niechta! - szeptała twardo, moc w sobie wzbierając i cierpliwość.~
22     2, 21|      spokój bił od niej, a jakaś moc skamieniała, nieustępliwa
23     2, 21|     dobrej okazji nie popuści... Moc w sobie poczuła niezmożoną
24     2, 22|        to srogo, ale on jeden ma moc rozgrzeszania... Sama pójdę
25     2, 22|         na progu, a diabli przez moc dobywali się do chłopa,
26     2, 24|        mi już ze strachu całkiem moc odjęło... a tu dzwon bije...
27     2, 24|    dziwną, nie odczuwaną dawniej moc, nieustępliwą siłę życia
28     2, 24| pomiarkować, czuł jeno, że jakaś moc nieprzeparta bierze go za
29     2, 25|        cichość wzburzona i przez moc przytłumiana i groźna wielce,
30     2, 25|     pograżając jeszcze, że przez moc odeśle ją mężowi na postronku...
31     2, 25|       pewna siebie, nieustępliwa moc zakamieniła dusze i oblekała
32     2, 25|          widły, a. zwarli się na moc, chłop z chłopem, pięść
33     3, 26|         brało we władną i słodką moc panowanie nad światem.~W
34     3, 27|           Zresztą z czego ta jej moc szła, to szła, dość że się
35     3, 28|         niejeden poczuł na sobie moc jej złych ślepiów, niejednego
36     3, 29|      ostały we wsi, a nie ich to moc ni głowa poredzić wszystkiemu.~
37     3, 29|        za brakujące ręce?...~Nad moc jednego człowieka się trudził
38     3, 30|           Wzbierała w niej jakaś moc paląca i tak rzewliwa, że
39     3, 32|       nagle.~Płomień ją ogarnął, moc rozprężyła przygięte plecy
40     3, 32|     poszła do kobiet. Odpadła ją moc i chęć sprzeciwu, a nawet
41     3, 32|         przepełniało duszę, taką moc dając piersiom, że śpiew
42     3, 32|     nawet rada temu, że ją jakaś moc pojena i ponosi, ale skoro
43     3, 35|           Takie już są, że przez moc nie przerobisz: inszym trza
44     3, 35|     nieprzytomnie.~Musieli przez moc gasić ogień na niej i przytrzymywać,
45     3, 35|        zawziętość i nieustępliwa moc.~- Niech będzie pochwalony! -
46     4, 40|      ktoś górować, co ma rozum i moc, i poczciwe baczenie.~-
47     4, 41|          zapamiętale, przez lubą moc kochania, i dawała mu się
48     4, 45|     spieczonymi wargami wszystką moc ze ziemi omglałej.~Antek
49     4, 46|       wieków, i już go żadna zła moc nie przezwycięży, bo wyrośnie