Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |            uciekała na północ wyrwą wśród pagórków; na dnie kotliny,
 2     1, 3 |            i przyświadczą! - wołała wśród płaczu i krzyków.~Ale świadkowie
 3     1, 6 |      umarłych cmentarzach tłukł się wśród mogił zapomnianych i krzyży
 4     1, 9 |          Przed wrótniami, a nawet i wśród mogił, pod murem, stały
 5     1, 9 |         szli dalej, rozpraszali się wśród mogił, iż wnet, niby robaczki
 6     1, 9 |            rozdzierających skrętach wśród krzyżów; to jakiś nagły,
 7     1, 9 |            szły...~Ludzie snuli się wśród mogił cicho, szeptali lękliwie
 8     1, 9 |            przejmujących zapanowało wśród mogił... Cmentarz jakby
 9     1, 9 | krześcijańska, w czyścu ostająca...~Wśród ciszy, smętku, rozpamiętywań,
10     1, 10|            bo cień jakiś zamajaczył wśród topoli...~- Walka widziałem
11     1, 10|            na których gdzieniegdzie wśród czarnych, pochylonych olch
12     1, 11|           było rozeznać na pościeli wśród mroków, jakie jeszcze zalegały
13     1, 12|          między kochane zachodziła, wśród żywe szła, do bratów wołała
14     2, 13|         szyby gnietła, aż trza było wśród nocy wstawać i przytykać
15     2, 15|             ostawił go na zajeździe wśród kloców zwalonych na wielkie
16     2, 16|           niskich rolach siedzieli, wśród błot, a dymem torfowym od
17     2, 17|            patrzała na nich i jakby wśród zbójów się czuła.~A często,
18     2, 21|           trwogi ptactwo tłukło się wśród śniegów, lejących się wzburzonymi
19     2, 21|             wzburzonymi strugami, i wśród podruzgotanych gałęzi i
20     2, 21|        liści, tyle że gdzieniegdzie wśród rozłożystych potężnych konarów
21     2, 24|         ludzkie pozdrowienia i szła wśród spojrzeń ciekawych nieulękła,
22     3, 26|         wznosił wysokie, białe mury wśród drzew olbrzymich i grał
23     3, 30|             zagada, snadź go jednak wśród drugich nie rozpoznał, ale
24     3, 31|         liszki czerwone gmerały się wśród pól ogromnych, pod niebem
25     3, 31|     wywieiska albo drzewiny schnące wśród lasu młodego. Bo i w opuszczeniu
26     3, 31|          zipiąc, wybuchała niekiedy wśród jęków:~- O mój kasztan jedyny,
27     3, 31|         rozstajów i tam żegnali się wśród śmiechów i krzykań, ale
28     3, 32|             to pszczelne brzęczenie wśród drzewin.~- A może go i obaczę! -
29     3, 32|             kwiaty widniały kobiety wśród zieleni, zaś płomyki świec
30     3, 32|             się jeno ciągiem mrówek wśród zbóż, a głosy ludzkie tyle
31     3, 32|          opadających.~Parli się tak wśród pól zielonych długim i rozśpiewanym
32     3, 32|            i nad borami zawisło,. a wśród pni ogromnych, w zielonych
33     3, 33|        gotowym wyrokiem groziła, że wśród płaczów całej rodziny a
34     3, 34|           że już się wolno posuwali wśród bicia dzwonów, śpiewów,
35     3, 34|            jaka się wnet podniesła, wśród świateł i tego kwiecia,
36     4, 37|         prześmiechając się leciuśko wśród świateł, dymów i modłów
37     4, 37|          okna widniał Maciej leżący wśród żółtych świateł, owiany
38     4, 37|             kto zaś jeno się błąkał wśród mogił i smutnie deliberował,
39     4, 38|          mieniąc się jeno w upale i wśród zbóż zielonych.~Słońce niesło
40     4, 38|        obiegające staw.~A pokrótce, wśród wrzaskliwych jazgotów i
41     4, 44|         oczów, jął znowu kręcić się wśród ludzi przypominając każdemu
42     4, 44|           Czytał już może z pacierz wśród zupełnej cichości, gdy ktosik
43     4, 45|        zawdy, gmerał się rój ludzki wśród trosk i zabiegów ani nawet
44     4, 45|           czasem wróble zaćwierkały wśród gałęzi, bzyknęła przelatująca
45     4, 48|            Rozpłakał się żałośnie i wśród szlochań i skarg na te okropne
46     4, 48|             zaraz pociągnęła dalej, wśród śpiewań oddalając się coraz
47     4, 49|      związaną niby barana i ruszyli wśród piekielnego zamętu; urągliwe
48     4, 49|              w straszliwym skwarze, wśród zbóż złotawych, w rozmigotanym