Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            odpowiedziała prędko i trochę niespokojnie, bo Witek przycupnął
 2     1, 2 |           bo wójtowa osada leżała trochę w głębi.~W oknach się świeciło
 3     1, 3 |          jego ciałem, gmerały się trochę, churchał na nie, rozdziawiał
 4     1, 6 |            która jakie morgi ma i trochę gotowego grosza, żeby balować
 5     1, 8 |     zwinęła na wrzeciono i cicho, trochę z obawą rzekła:~- Przeciech
 6     1, 11|        Pomagała warzyć Ewce, a co trochę zaglądała do dom, stary
 7     1, 11|         oczów nie spuszczał, a co trochę z wódką do niej podchodził,
 8     1, 12|      zawsze będą grać?...~Wczoraj trochę, dzisiaj trochę...~A na
 9     1, 12|           Wczoraj trochę, dzisiaj trochę...~A na całe życie płacz...~
10     2, 13|         krasulę aż do drogi, a co trochę to ją gładziła po gębuli,
11     2, 13|            rzekła z nawrotem i co trochę zaglądała do pustej zagródki,
12     2, 14|          Wy macie gęsi, podpaście trochę, kupię na święta.~- Zaśbym
13     2, 15|        naszczekiwały po wsi, a co trochę suły się kurzawą śniegi,
14     2, 17|        dym puszczał w komin, a co trochę wybiegał przed dom patrzeć
15     2, 18|       kurzawa ich przysłaniała co trochę, że przepadali całkiem,
16     2, 21| drzewinami, hurkotał po wsi, a co trochę podrywał tumany śniegów,
17     2, 21|     cięgiem, przystawać musiał co trochę; by wytchnąć i obetrzeć
18     2, 22|         się z dziewczynami, że co trochę cała izba się trzęsła od
19     2, 24|           było nic pewnego, bo co trochę ktosik wpadał zziajany i
20     2, 24| wytrząchając rękami, a patrząc co trochę na Antka, któren wprost
21     2, 25|       ustawał ani na chwilę, a co trochę drzewo się jakieś chwiało
22     3, 30|           lecą...~- Inom kogutowi trochę z ogona wyrwał, bo mi potrza
23     3, 32|           wsadziłem całą morgę... trochę tu mokro, ale że mówią,
24     3, 34|         przez drugiego.~- Jeszcze trochę, a będziecie chcieli, żeby
25     3, 36|       śmiechu. Hanka dokładała co trochę z garów zapraszając, bych
26     4, 37|     potach i w męce strachu. I co trochę wychodziła z izby i powracała
27     4, 37|      oderwać oczów od trupa, i co trochę zrywała się kajś uciekać,
28     4, 37|         uciekać, a ostawała, i co trochę leciała za dom, na przełaz
29     4, 37|     ściągali ku kościołowi, że co trochę ktosik zwalniał koni lub
30     4, 37|   nagrzewając przed kominem, a co trochę leciał spojrzeć na gospodarza
31     4, 37|       chrapania.~Wiater buchał co trochę w otwarte drzwi a okna i
32     4, 38|         głosu. Chodził wciąż i co trochę ginął w głębi mieszkania,
33     4, 38|          w głębi mieszkania, i co trochę jawił się znów w kręgu światła;
34     4, 41|     prowadził całą fabrykę, że co trochę widać go było w innej stronie,
35     4, 43|           ale zaglądał do niej co trochę. Spytała go niespokojnie:~-
36     4, 44|        wychodził, że to pisarz co trochę wywoływał któregoś z gospodarzy,
37     4, 44|           Dziewka przelatywała co trochę przez pokoje, jaże dudniało
38     4, 44|         sprawdzał obecnych, że ci trochę ktoś odkrzykiwał:~- Jest!
39     4, 45|           ostatka i szarpał, a co trochę musiał odpoczywać.~- Nuchim;
40     4, 45|       dobrze, bo każdy potrzebuje trochę żyć. Czy nieprawda?~- Widzi
41     4, 45|        Jagusię, wracała z jagód i trochę mi usypała... - zrumienił
42     4, 45|   zabiegamy, aby chociaż wam było trochę lepiej. Sam wiesz, jak ciężko,
43     4, 45|      coraz mniejsze i żeby nie te trochę ziemi, to byśmy przy naszym
44     4, 45|       Wachnik wrócił z kancelarii trochę pijany i pobił się ze swoją.
45     4, 45|      karty.~- Jak chcecie, to wam trochę poczytam. ~Że akuratnie
46     4, 46|          jak przódzi, tylko że co trochę podnosił ostrze pod światło,
47     4, 48|     rozwłóczył po całej izbie, co trochę kto wchodził zmówić pacierz
48     4, 48|          ból głowy.~- Przejdź się trochę, może przestanie - radziła