Tom, Rozdzial

 501     2, 18|           pomstował, że uczyniło się tak cicho, jakby kto makiem
 502     2, 18|              kto drugi, jeno młynarz tak zrobił, parob jeden, obieżyświat
 503     2, 18|               zrobili go wójtem, ale tak samo mogą jutro go zrucić
 504     2, 18|           baczy, że i pańskiej skóry tak samo imają się cepy jak
 505     2, 18|             nieobyczajnie przy obcym tak siedzieć z zawartą gębą,
 506     2, 18|              odda, co nasze.~- Kiedy tak, to lasu może ciąć nie będą!~-
 507     2, 18|             obaczycie, co nanosicie, tak jest i z biedą! już takie
 508     2, 18|                powiedział cicho, ale tak twardo i tak spojrzał na
 509     2, 18|              cicho, ale tak twardo i tak spojrzał na nią przenikliwie,
 510     2, 19|         Wickiem Sochą, któren chocia tak samo się pisał jak nieboszczyk
 511     2, 19|      chałupie, ale różni znajomkowie tak se rachowali, że jak się
 512     2, 19|            obchodzące wszystkich.~Bo tak się ano stało, że na sumie
 513     2, 19|         wysypywać na ciemne niebo, a tak rosły i trzęsły się w onych
 514     2, 19|            się w onych dalekościach, tak się jarzyły bystro, aż po
 515     2, 19|           Kobus, chłop suchy, mały a tak zapalczywy, że cięgiem się
 516     2, 19|          nich jakby nic nie słyszał, tak siedzieli spokojnie, zajęci
 517     2, 19|            kieliszek kołem chodzi.~I tak powoli, z wolna, niepostrzeżenie
 518     2, 19|             się prawie nie zamykały, tak szli i szli aż muzykanci,
 519     2, 19|         przed całym światem, pobiłeś tak, jucho, że już mi księdza
 520     2, 19|             przez złość ino gadałem, tak sobie:.. nie, gdzieby tam
 521     2, 19|              i znowu przepili, i już tak siedzieli wpodle siebie,
 522     2, 19|         chciałem przez moc, ale mnie tak pazurami pobronowała, jakby
 523     2, 19|        jęknął cicho i aż się zerwał, tak ognie w nim zagrały na wspomnienie;
 524     2, 19|             już mi ścierpieć trudno, tak mię tu w piersiach rozpiera,
 525     2, 19|           słowo, z którego Mateusz i tak wszystko miarkował, jeno
 526     2, 19|              sporów, a wszędy gadano tak głośno, że wrzawa przepełniała
 527     2, 19|          Małgośką, moje! Bo ano było tak:~"We czwartek zwalili się
 528     2, 19|           gorszy!~Swaty aż się pocą, tak prawią i zalecają swoich
 529     2, 19|              było, jeno że opowiadał tak śmiesznie, aż się popłakiwali
 530     2, 19|             plecy przy plecach, to i tak się trząchali, po izbie
 531     2, 19|          przyjacielstwo świadczyli i tak mu się umilali a zdawali
 532     2, 19|           jest całkiem, źle.~- A nie tak powinno być!~- Juści, że
 533     2, 19|             nieco matki.~- Nastka go tak nauczyła rozumu! - szepnął
 534     2, 19|          chcieć?~- Czego, a niczego, tak se chodzi ino po wsiach,
 535     2, 19|             już więcej, zawzięła się tak, że ani tym słowem więcej
 536     2, 19|       podlejsze się przy niej widzą, tak ci ona przenosiła wszystkie
 537     2, 19|    wszystkich i wiał w pierwszą parę tak siarczyście, że już nic
 538     2, 19|            taką lubością przejmował, tak serce otwierał, aż ciarki
 539     2, 19|        zapamiętanie - to i tańcowali tak ogniście, aż się karczma
 540     2, 19|             nadążył.~Z dobrą godzinę tak wywijał, bo chociaż inni
 541     2, 19|           pragnęła, ale stał pobok i tak patrzał; taki żar buchał
 542     2, 19|              ręce, strach go uderzył tak mocny, że drżeć zaczął,
 543     2, 19|        opuścili go wszyscy. Siedział tak martwy i niewiedzący, że
 544     2, 20|            kiej pokrzywa, żeście się tak ciepnęli !~- Cygaństwo paskudne
 545     2, 20|     dzieciątka spozierała na niego i tak wzdychała, aż mu się żal
 546     2, 20|            większa rosła.~Wlekło się tak blisko całą niedzielę, że
 547     2, 20|            pytać nikogo. Już się jej tak mierziło w chałupie, że
 548     2, 20|             porządki gospodarskie, a tak pilnie stróżował Jagusi,
 549     2, 20|           nie powiedział, ale prosto tak wszystko robił, jakby nie
 550     2, 20|                 Niechby zrobiła, nie tak bym gadał i nie tak postąpił!
 551     2, 20|              nie tak bym gadał i nie tak postąpił! Ale dosyć i tego,
 552     2, 20|             pozamykane.~Ciągnęło się tak bez przerwy całych parę
 553     2, 20|              było markotno, smutno i tak źle, że ledwie już ścierpiała,
 554     2, 20|            ten baranek cierpisz! Nie tak inne kobiety robią, nie!...~-
 555     2, 20|             Pan Bóg nie dołoży! Żeby tak na mnie, wiedziałabym, co
 556     2, 20|              w tym nie ma! wszystkie tak robią i robić będą, nie
 557     2, 20|             chałupach szkodzić! Zrób tak, a wnet mi podziękujesz!
 558     2, 20|             odpowiadała całą kopą, a tak głośno, że na drodze słychać
 559     2, 20|  przyczepiała się na każdym kroku, a tak nieraz boleśnie karciła,
 560     2, 20|              pacierza Józkę i Witka.~Tak galanto umieli, aż się dziwił
 561     2, 20|       pogłaskał po głowie, ale Józka tak straciła śmiałość, że się
 562     2, 20|             w księże buty.~- Wiecie, tak mi się podoba, że chętnie
 563     2, 20|           pod światło nie rozpoznał.~Tak i w chałupie się widziało,
 564     2, 20|             wydzierała się do Antka.~Tak się już umiała zmyślnie
 565     2, 20|              pomagała im Jagustynka, tak się umiała wkraść w łaski
 566     2, 20|       pilnowaniach stary mizerniał i tak chudł, że pas do pół bieder
 567     2, 20|            mieli konie na okolicę.~I tak szedł czas wolno i równo,
 568     2, 20|        bywały dnie spokojne, ciche i tak słońce przygrzewało, że
 569     2, 20|            trzy dni się zabawiali, a tak hucznie, że powiadali, jako
 570     2, 20|          opowiedzieć któż poredzi! a tak cięgiem coś nowego, że wszystkim
 571     2, 20|    dziesięciu morgach, to dziewczyna tak sobie rachowała, że Szymek
 572     2, 20|                 Do zjazdu o krowę?~- Tak to i stoi, o krowę ze dworem!~-
 573     2, 20|            wójt.~Prześli i siedzieli tak długo, że tam im kolację
 574     2, 20|          sprzęgnę się z wami.~- Kiej tak, zajrzyjcie jutro po sądach
 575     2, 20|               z nimi trzymać, kiej i tak swojego nie daruje przy
 576     2, 20|         kilkadziesiąt rubli, konie i tak trza żywić, i parobka płacić! -
 577     2, 21|            stron, tańcował, kręcił i tak w nich siepał, że ledwie
 578     2, 21|         pojedli... a tu zimny wiater tak przebiera po kościach, kieby
 579     2, 21|         kolczaste łby do jej serca i tak szarpały, że choćby krzyczeć
 580     2, 21|       Zaczęła przyspieszać kroku, bo tak wiało na tych podleśnych
 581     2, 21|               gęstwą nieprzebraną, a tak śmigłą, prostą i mocarną,
 582     2, 21|        czasami znowu wichura spadała tak nagle, niespodziewanie i
 583     2, 21|           jastrząb spada zgłodniały, tak łomotała skrzydłami, rwała
 584     2, 21|        rozpostartą płachtę, a robiła tak zapalczywie, aż chustkę
 585     2, 21|             Wiatr dął z całej mocy i tak kurzył śniegami, że iść
 586     2, 21|          nieco i śniegi nie zalegały tak wysoko, a pokrótce wyszli
 587     2, 21|            aż jęk leciał po lesie, a tak mącił, zakręcał i bił, że
 588     2, 21|             a potem zawrzała gniewem tak dzikim i mściwym, jak ten
 589     2, 21|        potrafiła wyciągać ze śniegu, tak ją przygniatało to brzemię,
 590     2, 21|              świat zgoła i że zawsze tak szła śmiertelnie wyczerpana,
 591     2, 21|             i zawsze do końca świata tak wlec się będzie, zawsze.
 592     2, 21|            nie miała końca, a ciężar tak przygniatał, iż coraz częściej
 593     2, 21|        orczyków i głosy ludzkie, ale tak rozpadłe, że choć przystanęła
 594     2, 21|             przysiądź, podwiezę cię.~Tak była nawykła do ojcowych
 595     2, 21|           bez parę niedziel, ale już tak całkiem wydobrzał, że teraz
 596     2, 21|              i odchodziła bez słowa, tak ją ułapiło rozrzewnienie
 597     2, 21|       chałupy.~W izbie było ciemno i tak zimno, że gorzej się widziało
 598     2, 21|              Przywlókł się i Bylica, tak przemarzły i zmęczony srodze,
 599     2, 21|           konie, by cię dogonić...~- Tak było? Nic mi o tym nie powiedział.~-
 600     2, 21|         słowa Borynowe.~- A może się tak stanie, może przyjdzie taka
 601     2, 21|            ziemię pod nogami, to się tak przypnie do niej, tak weprze
 602     2, 21|            się tak przypnie do niej, tak weprze całą duszą pazurami,
 603     2, 21|              może do samego północka tak się rozmarzała postanawiając
 604     2, 22|        drugie jeszcze insze, ale już tak wybrane, o których nie wiada,
 605     2, 22|          spać razem z kurami, gdyż i tak do świtania tyla się jeszcze
 606     2, 22|           kompanię.~- Pleciuch baba, tak dzisiaj najurzyła u Szymków,
 607     2, 22|      niedźwiedniki wraz z chłopakami tak dokazywali, że dziw się
 608     2, 22|               ale zgoła niegłupi., a tak bronił Jaśkowej sprawy,
 609     2, 22|              czującego mocno serca i tak gorąco brała w siebie jego
 610     2, 22|            widziało!~- I to sam król tak żył z chłopami? - zapytał
 611     2, 22|            opowiadał smutnie nieco a tak mądrze, wraz prawdy różne
 612     2, 22|        piąciomorgowy miał konia, ale tak narownego i próżniaka jak
 613     2, 22|          dalej szukać strawy, leciał tak dnie i noce, bo wciąż była
 614     2, 22|         żywym ogniem! Cały dzień się tak trudził i na darmo! Chciał
 615     2, 22|        dziećmi, a poznawszy go, choć tak był zbiedzony, nuż go prać,
 616     2, 22|             żałośliwość przypominków tak ją objęła, że zaczęła znowu
 617     2, 22|            się za krzywdę! Całe lata tak szło w ciężkiej, cierzpliwej
 618     2, 22|         wsłuchując się całą duszą.~I tak się ano przesuwał ten lutowy,
 619     2, 22|           oczy na świat inny, nowy i tak cudowny, że żadne usta tego
 620     2, 22|             była jakby wniebowzięta, tak czuła wszystko głęboko,
 621     2, 22|              czuła wszystko głęboko, tak brała w siebie i za taką
 622     2, 22|          smoki, czy inne różności, a tak utrafiała, że każden mógł
 623     2, 22|             jaką jej Antek podsunął, tak była zajęta słuchaniem i
 624     2, 22|             się za szybą i przepadła tak prędko, że tylko jedna z
 625     2, 22|             Jastrzębia jak nie było, tak nie było, myśleli, że już
 626     2, 22|               na darmo. - Pan Bóg i .tak go opuścił i na zatracenie
 627     2, 22|              i rządził, Michałek, bo tak się kazał zły przezywać,
 628     2, 22|             skamleniem i prośbami.~I tak roki płynęły za rokami jako
 629     2, 22|          jesienią przyszła jedna noc tak wiejna, że wicher zerwał
 630     2, 22|        Bogiem; to chociaż zakazywał, tak był jeszcze w tej ostatniej
 631     2, 22|             gniewnie i rzekła:~Wieki tak całe poklęczysz za grzechy,
 632     2, 22|            kamień się wnet obrócił i tak już ostał, nocami jeno płacze,
 633     2, 22|           czeka i już od wiek wieków tak klęczy.~Amen!~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
 634     2, 22|    wesołością.~I jeszcze długo w noc tak się społecznie zabawiali.~
 635     2, 23|              co pomiarkowali! Ale mę tak w dołku ścisnęło, że dziw
 636     2, 23|         zagadać... a serce to mi się tak tłukło, tak kołatało, że
 637     2, 23|          serce to mi się tak tłukło, tak kołatało, że ludzie musieli
 638     2, 23|              nieraz myślałam, by się tak stało... nieraz...~- Myślałaś
 639     2, 23|                 nieraz...~- Myślałaś tak! Myślałaś - szeptał namiętnie.~-
 640     2, 23|        poszumem drzewin zielonych...~Tak ci i oni parli do siebie
 641     2, 23|              w ramiona zwierając się tak potężnie jako te sosny,
 642     2, 23|             gdzieś w ciemnościach, a tak blisko, że słychać było
 643     2, 23|      przerażeniem.~Parzą się juchy i tak ślepną, że na człowieka
 644     2, 23|    świetlistym pobrzęku radości; boć tak samo rozkwitały im oczy,
 645     2, 23|             samo rozkwitały im oczy, tak samo dyszeli upalnym tchnieniem
 646     2, 23|             mocą takiego szczęścia i tak. rwał do podniebnego lotu,
 647     2, 23|             ci to?~Abo to wiem?... a tak mię cosik sparło, że się
 648     2, 23|          śmierć przy mnie stojała, a tak mnie cosik podrywa, tak
 649     2, 23|              tak mnie cosik podrywa, tak ponosi, że tego nieba bym
 650     2, 23|         jakiś cień wysoki zamajaczył tak wyraźnie, że zerwali się
 651     2, 24|              wszystko a opowiedzieć; tak się bowiem zakotłowało we
 652     2, 24|            się był podniósł ciężki i tak przemglony, że choć już
 653     2, 24|     ustanowieni! - krzyknęła Kozłowa tak mocno, że sołtys tylko popatrzył
 654     2, 24|              i ważniej.~- Stary pono tak zbił Jagnę, że leży chora
 655     2, 24|        weselu przepowiadałam, że się tak skończy - podjęła głośniej.~-
 656     2, 24|             nie widziałam, ale skoro tak wszystkie powiedają...~-
 657     2, 24|        wzburzona złość, że gdyby się tak jawiła w tej chwili, to
 658     2, 24|        bieżyć, wywlec go z chałupy i tak sprać, bych całe życie popamiętał!...
 659     2, 24|         klęczek.~- Do Filipki idzie, tak pono przemarzła wczoraj
 660     2, 24|         Jakże, nie wiecie? drzewo go tak przygnietło, że pewnie już
 661     2, 24|              w podwórzu i kowal, ale tak zeźlony tym, co się stało,
 662     2, 24|            że bali się jej pytać, bo tak odpowiadała, iż jakby kto
 663     2, 24|             ją ano wzięły na ozory i tak przewlekały między sobą,
 664     2, 24|       wziąwszy coś niecoś w węzełki.~Tak ano przeszedł on dzień na
 665     2, 24|           dnie były ciemne, smutne i tak przejęte pluchą, deszczami,
 666     2, 24|              znowu płynie spokojnie.~Tak przeszło dni parę aż do
 667     2, 24|             do niego, nie poredziła, tak zapiekłą miała duszę z żałości
 668     2, 24|         jakby ze snu strasznego, ale tak zmieniona, że kieby zgoła
 669     2, 24|   zmarszczkami, postarzałą o lata, a tak przystygłą, że jakoby ją
 670     2, 24|            końcu powiedziała twardo:~Tak się teraz czuję kiej wdowa,
 671     2, 24|            nawijać mu się przed oczy tak prędko po wszystkim.~Dopiero
 672     2, 24|       wyjścia.~- Kaj się to zbierasz tak rano? - zapytał Antek.~-
 673     2, 24|            ni złości, jakby obcym, a tak dalekim się jej widział,
 674     2, 24|            weń stado owiec wpadnie i tak się weprze, że ledwie im
 675     2, 24|         przeciągało czyste, mroźne a tak rzeźwe, iż człek z lubością
 676     2, 24|         boczna nawę, pustą całkiem i tak mroczną, że jeno gdzieniegdzie
 677     2, 24|              grzeszna była, skoro ją tak Pan Jezus pokarał, grzeszna!
 678     2, 24|           lśniące w osędzieliznie, a tak pamiętliwe, jakby z jej
 679     2, 24|           gotowa bronić do upadłego, tak groźna i rozjuszona, że
 680     2, 24|              i gorzki, gryzący wstyd tak mu zalał duszę, że chwycił
 681     2, 24|            się całej wsi odgrażał.~I tak się stulał w, to jakieś
 682     2, 24|            ździelił przez ciemienie, tak go zamroczyła ta nowina,
 683     2, 24|             nawet się, nie pokazała, tak się tym rozjątrzył i uzuchwalił,
 684     2, 24|         zaczęły, kościół był pełny a tak mroczny, że jeno pod sklepieniami
 685     2, 24|         drugie i już z dala widny, a tak świdrował, iż Antek odwracał
 686     2, 24|            smutek czepił się duszy i tak ją rozpierał, że gdyby nie
 687     2, 24|      bijatyki, pijaństwa - mówił zaś tak gorąco, że zatrzęsły się
 688     2, 24|          brzmiał w uszach kiej dzwon tak bił ciężko, że dziw głowa
 689     2, 24|             się na serce, poczuł się tak samotnym, zbiedzonym i nieszczęśliwym,
 690     2, 24|                 Jakbym zarznął kogo, tak patrzycie! - rzekł cicho
 691     2, 25|      ciemnice tłukły się po polach i tak przyduszały wszelką światłość,
 692     2, 25|            przejścia słomą.~Noce zaś tak samo były ciężkie do zniesienia,
 693     2, 25|           hurkotliwe, zadeszczone, a tak ciemnicami przejęte, że
 694     2, 25|           chodzili spać o zmierzchu, tak się czas przykrzył, tyle
 695     2, 25|              zarobić w lesie nie da, tak i nie ustąpił mimo próśb,
 696     2, 25|              i dziwowali się wielce.~Tak ano to ciepło zwodne czyniło,
 697     2, 25|             A z wieczora mokry śnieg tak jął walić, że może w jakie
 698     2, 25|        Wszystko powróciło do dawnego tak prędko, że w nowych dniach
 699     2, 25|             nowy, i turbacje nowe, i tak ano w kółko, bych się jeno
 700     2, 25|         deszcz, ale ludzie czuli się tak źle, jak nigdy do tela,
 701     2, 25|           świat zatkany chmurzyskami tak gęsto, że darły się ano
 702     2, 25|          Smutno było, mokro, zimno i tak mroczno na świecie, że płakać
 703     2, 25|           się otwierało pod trepami, tak biegali z tą wieścią po
 704     2, 25|         zamamrotała na sprzeciw, ale tak na nią srogo gębę wywarł,
 705     2, 25|        trwożnie nasłuchując.~Jakoż i tak było, bo ano od dnia pogodzenia
 706     2, 25|         pogodzenia się z żoną, na co tak rychło się zgodził, aż się
 707     2, 25|            teraz zgoła za dziewkę, i tak ją też uważał i honorował.
 708     2, 25|           sypiały razem z dziadkiem, tak je bowiem miłował.~Boryna
 709     2, 25|             świat poglądał, jeno się tak ozeźlił w sobie, że o bele
 710     2, 25|         ziemi przygiąć się musiało i tak być, jako chciał, a nie,
 711     2, 25|     użyczliwego słowa jej nie dał, a tak napędzał do roboty kiej
 712     2, 25|               źle jej było, ciężko i tak przykro, że i nie wypowiedzieć:
 713     2, 25|           jak mogła, ale to jarzmo i tak coraz ciężej i boleśniej.
 714     2, 25|       cięgiem, pokrzywdzona wielce i tak rozżalona, że nieraz przepłakała
 715     2, 25|        nieraz te dnie swarów, kłótni tak się jej przykrzyły, iż była
 716     2, 25|              stał świat otwarty, ale tak straszny, tak nieprzenikniony,
 717     2, 25|           otwarty, ale tak straszny, tak nieprzenikniony, tak obcy
 718     2, 25|       straszny, tak nieprzenikniony, tak obcy i głuchy, że zamierała
 719     2, 25|            na świecie najmilejszy, a tak różny od drugich, że zgoła
 720     2, 25|        dookoła; robiło się jej wtedy tak straszno w duszy, jak wtedy,
 721     2, 25|           odmienności, nie poredziła tak jasno kalkulować, ale czuła
 722     2, 25|      odrzekła to jakie słowo, to ino tak, by coś mówić, a cięgiem
 723     2, 25|         pokrzyw nakładli za pazuchę, tak go zapiekło, aż szepnął
 724     2, 25|                Przódzi nie bywało ci tak pilno...~- Bojam się, wszyscy
 725     2, 25|        sercach wrzały gorzkie urazy, tak żywe, iż bezwolnie rozplątały
 726     2, 25|              drzwi się nie zamykały, tak biegali po chałupach z nowiną.~
 727     2, 25|              wielka dla wszystkich i tak groźna, że cala wieś przycichła
 728     2, 25|          podać!...~Kobus się już był tak rozsierdził wraz z komornikami
 729     2, 25|               Nie dać swojego!~Długo tak krzyczeli ciepiąc się w
 730     2, 25|               to gdziesik psy zawyły tak żałośnie, aż serca truchlały
 731     2, 25|             bił wolno, bezustannie a tak ponuro, aż strach padł na
 732     2, 25|      chałupami jakby w skamienieniu, tak zasłuchani, bo dzwon wciąż
 733     2, 25|           ostre, rzeźwe powietrze, a tak słuchliwe, że całym światem
 734     2, 25|         ktosik dorzucił urągliwie.~A tak patrzyli ponuro i zawzięcie,
 735     2, 25|        przypięło się do drzew i kuło tak zawzięcie i zajadle, że
 736     2, 25|      zwartych zastępował im drogę, a tak przysłaniał ogromem, że
 737     2, 25|             przedzierał powietrze.~I tak szły godziny za godzinami,
 738     2, 25|               skoro rębacze ustąpili tak łacno, skrzykiwał gospodarzy
 739     2, 25|             kolbą fuzji, rozpędzał i tak prał, że niech Bóg broni!~
 740     2, 25|            siła na siłę, gnietli się tak ano, dusili, ozdzierali,
 741     2, 25|         strach było na nich patrzeć, tak byli okrwawieni, pobici,
 742     2, 25|          rzucający się na całe kupy.~Tak się ano przepierali jeszcze,
 743     2, 25|            nagły, okropny ścisnął mu tak serce, że ledwie mógł dychać,
 744     2, 25|               w oczach pociemniało i tak się zakręciło w głowie,
 745     2, 25|           kiej trup, okropny jakiś a tak nadludzko mocny, że prawie
 746     2, 25|            przenosili, Kobus zaś był tak pobity, że się ruchać nie
 747     3, 26|            jeszcze nie dojrzanych, i tak się galanto rozwidniało,
 748     3, 26|              w słońcu, a wszędy było tak wiośniano, rozlegle, jasno,
 749     3, 26|            co uwidzi i co poczuje...~Tak ci to i czuła Agata kusztykając
 750     3, 26|              jeno mamrotała cosik, a tak się trzęsła w sobie, że
 751     3, 26|            poklekujące, i kapuśniska tak jeszczech pod wodą, że jeno
 752     3, 26|       zieleniła się trawa.~Juści, że tak pusto było na polach, aże
 753     3, 26|            być, że groch sieje, kiej tak wcześnie... Dominikowej
 754     3, 26|            pomyślunki: wieś była już tak blisko, że poczuła zapach
 755     3, 26|           ale miała to siły, kiej ją tak rozebrała radość, że każda
 756     3, 26|      pierzynami, pod rzędem obrazów, tak jako umierały gospodynie
 757     3, 26|            stojał pobok grobli, jeno tak nisko, że omączone dachy
 758     3, 26|       uciechy serdecznej.~Sunęła się tak cichuśko jako ten wiater,
 759     3, 26|            całym sercem, że wszystko tak znajduje, jako i była zostawiła
 760     3, 26|            rząd stawiane, a proste i tak galante, że niejeden i chałupy
 761     3, 26|         grudce ziemi napęczniałej, a tak jakoś smutnie się widziało
 762     3, 26|      zebranie je zwołały.~Tłumaczyła tak sobie wchodząc do kościoła
 763     3, 26|         Zmówiła jeno krótki pacierz, tak już było jej pilno do Kłębów,
 764     3, 26|       Najczystszą prawdę wam rzekła, tak ci jest, tak!~Wyprostowała
 765     3, 26|             wam rzekła, tak ci jest, tak!~Wyprostowała się na te
 766     3, 26|        rozłupaną głową: borowy ci go tak uszlachtował, a tego ci
 767     3, 26|             kulas, Mateusz Gołąb był tak pobity, że go aż przywieźć
 768     3, 26|             sobie co złego zrobię...~Tak się ano zapamiętał, że mu
 769     3, 26|          żelaza, sam nogi nastawił i tak go powieźli...~- Jezu mój
 770     3, 26|              się z nagła utrudzoną i tak przejętą tymi nowinkami,
 771     3, 26|              paciorków dziewuchom, a tak pięknych, że ino grały farbami,
 772     3, 26|              bez to uczynił w izbie, tak jedna przez drugą cisnęły
 773     3, 26|              strach za grdykę łapie, tak cicho na wsi! - zauważyła
 774     3, 26|        potrza... juści...~Chyciło ją tak cosik za gardziel, że urwała,
 775     3, 27|            niecoś świeżego.~- Portki tak ciężą, że ci i na kulasy
 776     3, 27|             łbie.~- Drugi człowiek a tak czujący nie będzie, jako
 777     3, 27|              była to krowa Jagusi.~- Tak ją pasą, aże krowa ryczy
 778     3, 27|              ozwierać, by wlać wody, tak go ścisnęło z utrudzenia.~
 779     3, 27|         przez Antka zahukana, to jej tak ciężko nieraz przychodziło,
 780     3, 27|      przebudziło to Jagny, stary zaś tak samo leżał, jak go była
 781     3, 27|            obrosła twarz, wychudła i tak zmartwiała, że podobien
 782     3, 27|            po śpiącej.~Ale Jagusia i tak nie przecknęła; leżała ano
 783     3, 27|       wpatrzony przed się.~Leżał już tak całe trzy niedziele, od
 784     3, 27|          chłop był chciwy na grosz i tak zabiegliwy, jak mało któren.~
 785     3, 27|    przyczajone spojrzenia na męża, i tak zawżdy chodziła po izbie,
 786     3, 27|             z obrzydzenia i strachu, tak śmiercią wiało od niego
 787     3, 27|             by może rychło ustąpiła. Tak ją już mierziły te wojny,
 788     3, 27|            zaś ukrzywdził ją jeszcze tak bardzo, aż dusza pęczniała
 789     3, 27|              drugim się pośmiać, ale tak mu do Antka kiej psu do
 790     3, 27|         jakimś drugim, obcym zgoła i tak obojętnym, że nie potrafiła
 791     3, 27|     strasznej, jakoby wpółobłąkanej.~Tak się wtenczas obcym stał
 792     3, 27|            Hanki.~- Kiej pies odarty tak się wydziera i dunderuje!-
 793     3, 27|           wszystek świat przyciemni, tak ci i w niej dziwnie pomroczało.
 794     3, 27|       tęskność niezmożona. I płakała tak bezwolnie i prawie bezboleśnie,
 795     3, 27|            Nie każden umie trajkotać tak cięgiem jak ty. Doiła to
 796     3, 27|                znają me przeciech, a tak docierały zapowietrzone,
 797     3, 27|             ino przez wieś...~Prosił tak gorąco, aż przyobiecała,
 798     3, 27|             Antek zaś osobno.~- I... tak jeno szczeka, żeby się miał
 799     3, 27|              zapatrzony.~Domierał se tak z wolna, dochodził swojego
 800     3, 27|         jakby chciał cosik rzec...~I tak było wciąż bez przemiany,
 801     3, 27|           drudzy!... nie jest mu tam tak źle, nie bójcie się.~- Bo
 802     3, 27|            ściany przykuwają.~- Może tak i bywa gdzie indziej...
 803     3, 27|            otwarcie, a ubocznie zaś, tak, by nie miarkując niczego
 804     3, 27|           spokojniejsza się uczuła i tak rada z mężowej pochwały,
 805     3, 27|             rada z mężowej pochwały, tak nią skrzepiona na duszy
 806     3, 27|            to stary i uniósłszy się, tak groźnie spojrzał wskazując
 807     3, 27|              swojemu zaraz rzekła:~- Tak se zgodliwie, po przyjacielsku
 808     3, 27|             dudli, grzech!~Zgromiła, tak roztrzęsiona w sobie, że
 809     3, 27|      niejeden raz tego wieczoru było tak samo, że wstało w niej jakieś
 810     3, 28|             wielgachnych topoli, ale tak potopionych w szarudze,
 811     3, 28|             się jeno uśmiechał, bo i tak nabrała za kilkanaście złotych,
 812     3, 28|           przeciek kiej wół!~Myślała tak wracając do domu, ale żal
 813     3, 28|                Żeście to pośpieszyli tak rychło!~- Rocho me zastępuje
 814     3, 28|       odwiódł, przechylił się bokiem tak mocno, jaże mu guzik pod
 815     3, 28|            dzień płaksiwy, przykry a tak zmienny, iż co kilka pacierzów
 816     3, 28|            jako gorzałka za słaba do tak przesłoniałych śledzi, wzięli
 817     3, 28|          może i powleką... jeno że i tak nie ogryziesz tych zagonów,
 818     3, 28|            robocie, mówić nie mogła, tak ją strach zatykał, a do
 819     3, 28|           najlepszej zgodzie żyły, i tak przyjacielsko a przychlibnie,
 820     3, 28|        odpowiedź, boć wiedział, że i tak każde jego słowo znał będzie
 821     3, 28|             się z Jagną do pomagania tak ostro, że Hanka wzbronić
 822     3, 28|         zataczając statki z Jagusią.~Tak się to prędko stało, że
 823     3, 28|           jakąś ponurą wściekłością, tak była jeszcze wzburzona.~-
 824     3, 28|          Ogień trzaskał na kominie i tak się galanto buzowało, że
 825     3, 28|             pomarła dzieucha, ino ją tak z głodu sparło... ziemniaków
 826     3, 28|              ocieleniu... I wszędzie tak źle, a u komorników to już
 827     3, 28|              na równe nogi, bo wiatr tak ano trzasnął wrótniami,
 828     3, 28|              nie sprowadził.~- Już i tak wóz się w polu po sękle
 829     3, 28|          jeszcze się wciąż wzmagał i tak jakoś ci podwiewał z dołu,
 830     3, 28|            izby już bielą na święta, tak dziękowali, tak dziękowali...~
 831     3, 28|              święta, tak dziękowali, tak dziękowali...~Rozpowiadała
 832     3, 28|              to ci te cacaną gębusię tak sprawię, aż się czerwoną
 833     3, 29|            nad stawem, raz, że wiatr tak w niego siepał, iż ledwie
 834     3, 29|          ważnie i wzdychał żałośnie. Tak źle się bowiem działo w
 835     3, 29|              okiem dosięgnąć, robili tak pilno, że całe dni, deszcz
 836     3, 29|           wydrze!...~Źle się działo, tak źle, że nawet obce ludzie,
 837     3, 29|     wykrzykiwała cosik najgłośniej i tak zajadle podjeżdżała pięściami
 838     3, 29|      wywoziły na pobliskie pole, ale tak sprawnie im to szło, że
 839     3, 29|         rozwiewało.~- Nie śpiesz się tak, jeszcze wydolisz!... -
 840     3, 29|            nie było komu oczyścić.~I tak się działo ze wszystkim,
 841     3, 29|             co nadłamane padło - już tak ostać ostawało, bo któż
 842     3, 29|         ciskając się coraz barzej, a tak miecąc drzewinami, że nie
 843     3, 29|            co pomógł, to zajrzę...~- Tak skamlały, abyście do nich
 844     3, 29|              się przed nim. Młyn zaś tak turkotał, wody z takim krzykiem
 845     3, 29|            już się przewalał.~I wiał tak bez mała całą noc, że mało
 846     3, 29|          ścianach i szyby gnietły, a tak we ściany rypał i tłukł,
 847     3, 29|        wszystkie gęsi przygnietło. I tak w każdej chałupie pokazała
 848     3, 29|          wola Boża! - powtórzył, ale tak wzruszony, że sam ukradkiem
 849     3, 29|            dopust Boży. Jakże? gdyby tak kużden człowiek jeszcze
 850     3, 29|            pilniejsze potrzeby, ja i tak zaraz po świętach mszę odprawię
 851     3, 29|      przetrzymała. Nie spałam zrazu, tak cugi przez izbę wiały, ale
 852     3, 29|              hukiem... Na dworze zaś tak wiało, że na nogach trudno
 853     3, 29|           wciągnęłam się z dziećmi i tak do świtania przesiedzielim.~-
 854     3, 29|          podźwigną, że nie ostaniesz tak długo... - uspokajała ją
 855     3, 29|     rzewliwie, obłapiając się z nimi tak gorąco, aż się wszystkie
 856     3, 29|       wyłamane.~W powietrzu zaś było tak cicho, że drzewiny, jakby
 857     3, 29|             nawet w mieście taniej i tak nie ocyganiają! - upewniała,
 858     3, 29|              czerwieniąc okrutnie, a tak jakoś strapiona, że aż łzy
 859     3, 29|              a wełniak całkiem nowy! Tak mi potrza pieniędzy, że
 860     3, 29|              la chłopa.~- To one się tak znają! - zdumiała się wielce. ~-
 861     3, 29|              mięso. ~- A zjadłam!... tak moje, jak i wasze, to urznęłam
 862     3, 29|       odpowiedziała jej przez drzwi.~Tak się znowu zeźliła, że dopiero
 863     3, 29|   przeszkodzić, bo wszystkie kobiety tak się zajęły rozczynianiem
 864     3, 29|           robota się jeszcze wzmogła tak bardzo, że nawet mało kto
 865     3, 29|        białymi figlasami ukraszone i tak galante, jak mało która
 866     3, 29|              no...~- Skąd?... a samo tak z głowy pod palce przychodzi!~
 867     3, 29|         mgłami rzadkimi otulona, ale tak jakoś weselnie było na świecie,
 868     3, 29|              donicy baranka z masła, tak zmyślnie przez Jagnę uczynionego,
 869     3, 29|             dziesiątkę, udał ci się: tak kury goni z ogrodu, że ni
 870     3, 30|        pacierza, trzęsła się w sobie tak zalękniona, jakby to jeszcze
 871     3, 30|           piersiami wtulony węzełek.~Tak ją roztrzęsła radość i strach
 872     3, 30|            Antek jawił się w pamięci tak żywo, że jak wtedy w Boże
 873     3, 30|             za biedotą się upominał. Tak rzewliwie owe krzywdy Pańskie
 874     3, 30|              panować nie będzie...~I tak gorąco to mówił, tak poczciwie,
 875     3, 30|               I tak gorąco to mówił, tak poczciwie, że każde słowo
 876     3, 30|          żalu i przypomnienia krzywd tak boleśnie ścisnęły dusze,
 877     3, 30|         Hanka ostała jeszcze, bo się tak rozmodliła gorąco, tak ją
 878     3, 30|           się tak rozmodliła gorąco, tak ją ano słowa księże przejęły
 879     3, 30|            czego to dzisiaj dopięła, tak ją ukrzepiły, iże całą radość
 880     3, 30|           jakby w niej pomarł nagle, tak bardzo poczuła się spokojna
 881     3, 30|           zaraz sielnie zestrojona i tak piękna, że kiejby zorza
 882     3, 30|            by nie zapominała o ojcu, tak że dziewczyna zaraz nadrobiła
 883     3, 30|       progach przeiskiwały dzieci.~I tak oto przechodziły godziny
 884     3, 30|            kurczątków.~Mój Jezu, nie tak było przódzi w ten dzień,
 885     3, 30|             przódzi w ten dzień, nie tak!...~Słońce się już wspinało
 886     3, 30|             i śmierdzą...~- Żeby jej tak zapachnęło to łajno diabelskie!~-
 887     3, 30|             se pomagają... a niechby tak po chłopsku z gołymi palicami
 888     3, 30|             a przedwieczorna cichość tak przywalała świat, że słychać
 889     3, 30|             trepów wszystkie mostki, tak biegli nowin posłuchać.~
 890     3, 30|              I co dnia portki gubił, tak przed bykiem uciekał.~-
 891     3, 30|        stojał czerwono ukraszonej, a tak zmyślnie przyrychtowanej
 892     3, 30|             łyżką po zębach dzwonił, tak mu się ręce trzęsły, a nie
 893     3, 30|               któren już żydy woził, tak go śpik morzył.~- Idźcie
 894     3, 30|           ich na wszystkie strony, a tak się rozswawolili, że nawet
 895     3, 30|           pomoc Pietrka Borynowego i tak się zmyślnie zasadzili na
 896     3, 30|              pod studnię zawlekli, a tak srodze spławili, jaże wniebogłosy
 897     3, 30|       wypytać, czy mu nie zginęło.~- Tak mogli ukraść, jak mogli
 898     3, 30|  przypołudnie, galancie przygrzane i tak cichuśkie, jaże śpiewy narodu
 899     3, 30|            prane batami. Ścigali się tak siarczyście, że Chałupa
 900     3, 30|           ruszyli do dobrodzieja, bo tak po inne roki parobki poczynały.
 901     3, 30|            dzieci rozwrzeszczanych i tak się cisnących, że musieli
 902     3, 30|            taką paradą się wodzili i tak szumnie, jaże na całą wieś
 903     3, 30|                   jej było smutnie i tak ckno czegoś, że już wytrzymać
 904     3, 30|            nie mogła. Od samego rana tak ją cosik rozpierało i ponosiło,
 905     3, 30|              niej jakaś moc paląca i tak rzewliwa, że łzy przysłaniały
 906     3, 30|      skrzypicy pobiegła ku nim. Hej, tak zakręciły się w niej, taką
 907     3, 30|         Byliście u kogo na Budach?~- Tak sobie ino chodziłam, święto
 908     3, 30|              zaglądając jej w oczy z tak bliska, że wstrzymała oddech,
 909     3, 30|            rodzi."~Długo powiadał, a tak mądrze, że nie spamiętać,
 910     3, 31|            przepadziste, a na darmo.~Tak byli tym rozgniewani, że
 911     3, 31|         dziedzic, choć miał prawo, a tak me nigdy nie sponiewierał,
 912     3, 31|              w chałupie się odgryzł. Tak samo było i z tamtym.~-
 913     3, 31|        słońcem, pachnące świeżyzną i tak przejęte rostem, tak zwiesną
 914     3, 31|     świeżyzną i tak przejęte rostem, tak zwiesną nabrzmiałe, tak
 915     3, 31|              tak zwiesną nabrzmiałe, tak mocą opite, że z wieczora,
 916     3, 31|            na wozy i rozchodzili się tak prędko w pola, że w pacierz
 917     3, 31|             zajączek często kicał, a tak wolno, że mogli zrachować,
 918     3, 31|            co się w Lipcach stało.~I tak schodził dzień po dniu bez
 919     3, 31|            łóżka, rządziła wszystkim tak zmyślnie i kwardo, że nawet
 920     3, 31|              wtenczas z proboszczem, tak i nie powrócił. Strasznie
 921     3, 31|          wartałą ze dwa złote.~Toteż tak prędko zmogła chorobę, że
 922     3, 31|              mi się w głowie kołuje, tak zwiesną pachnie.~- Dzień,
 923     3, 31|   rozkrzyczał, a i Hanka poczuła się tak utrudzoną, że zaraz po powrocie
 924     3, 31|           otwierać i aż się cofnęła, tak od Jagny buchnęło gorzałką.
 925     3, 31|          musiał usunąć z oczu.~Ale i tak mało kto zważał na niego
 926     3, 31|            odszukać.~Ale ta kradzież tak sturbowała wszystkich, że
 927     3, 31|            bez ciebie, co?~Zawodziła tak żałośliwie, iż co miętsi
 928     3, 31|            tą chudziaczką wyrabiało: tak rozpaczała, że i po dziecku
 929     3, 31|            chałupach roznosił nowinę tak dziwną, że zgoła nie do
 930     3, 31|              całkiem o kradzieżach i tak się ciesząc serdecznie tą
 931     3, 31|             owdzie do przygotowań, a tak był jaśniejący i na podziw
 932     3, 31|        radować?~- Dziwno mi jeno, że tak za darmo, przez zapłaty,
 933     3, 31|      chrześcijany powinny! Juści, co tak nie bywało, ale i bez to
 934     3, 31|            do bogatszych kwaterować.~Tak ano w mig wszystko rozporządził,
 935     3, 31|            większość była parobków i tak wystrojonych, jakby na zmówiny,
 936     3, 31|       gospodynie do mich zapraszały, tak sielnie honorując chłopów,
 937     3, 31|         wszystkim jednako baczący, a tak samo jak cała wieś pełen
 938     3, 31|              Obyczajny był naród, bo tak wszyćko grzecznie chwalili,
 939     3, 31|       spulchnione, czekające role...~Tak zaś wszyscy pracowali gorliwie,
 940     3, 31|      wystarczyło dla wszystkich... i tak całe dwa dni poczciwie pomagali...
 941     3, 32|       kłapały i błoto się otwierało, tak wyrywali za kościół na topolową -
 942     3, 32|      Wyraźnie stoi o tym jak wół... "Tak jak krześcijany wsi Lipec,
 943     3, 32|      wspierając się naraz o płot, bo tak ją w dołku ścisnęło, że
 944     3, 32|           Wszystkie, zbójów przecież tak zaraz nie wypuszczą, nie...~
 945     3, 32|            sama nie wiedząc laczego.~Tak zbrakło jej sił, że opadła
 946     3, 32|              nic zgoła! Skarżyła się tak żałośnie, jaże klacz zarżała
 947     3, 32|           nie zapletłam!~- Jagna, wy tak ze mną nie igrajcie!~- Bo
 948     3, 32|             jej latały kole bioder i tak srogo ciepała ślepiami,
 949     3, 32|          drogi zawróciła do chałupy.~Tak się w niej roztrzęsło, że
 950     3, 32|          drogi biegnące od miasta...~Tak się zajęły porządkami, że
 951     3, 32|        krzykiem. Dobre parę pacierzy tak się zabawiali, jaże go w
 952     3, 32|          Borynowe. Wywalił wrótnie i tak się w nie zaplątał orczykami,
 953     3, 32|             na jej twarz bialuchną i tak śliczną, iż do róży polnej
 954     3, 32|             ogniwa i rozprysnęły się tak doszczętnie, jaże uderzyła
 955     3, 32|               o Nastce to mi się ino tak wypsnęło...~- Głupi; myśli,
 956     3, 32|             dusza się kajściś rwała. Tak się przypięła do roboty,
 957     3, 32|             luby odzywał się w sercu tak słodko, jaże smutki pierzchały
 958     3, 32|             wspinając.~- Gdzieby zaś tak rychło... nie zdążą przed
 959     3, 32|       przegarniał po drzewinach, ale tak mięciutko, kieby te ręce
 960     3, 32|           jeszcze kałuż, a miejscami tak grząsko, że po kostki zapadali.
 961     3, 32|            może się uda. ~- Byle nie tak, jak mój zeszłoroczny: schylać
 962     3, 32|         pierwszego kopca, któren był tak pokryty krzami rozkwitłych
 963     3, 32|    pszczelnym brzękiem rozśpiewane i tak bardzo cudne i święte, jako
 964     3, 32|          rozplecionymi warkoczami, a tak czysta i drżąca w sobie,
 965     3, 32|               huknęli z całej mocy i tak rozgłośnie, jaże ptaki uciekały
 966     3, 32|         życie znalazłem.~- A któż to tak spaprał?... - połowa gnoju
 967     3, 32|            dnie michy wielgachnej, a tak przysłoniona drzewami, że
 968     3, 32|         niżej opadających.~Parli się tak wśród pól zielonych długim
 969     3, 32|           czuby wielgachne, a stojał tak cichuśko, iż kucie dzięciołów
 970     3, 32|               choć idzie w pośrodku, tak się czuje opuszczona i nieszczęsna,
 971     3, 32|              minutę.~Nie samać jedna tak biadoliła, nie, boć i Jagusia
 972     3, 32|             sama jedna, bo ano Jaguś tak samo ciskała się w mrocznym
 973     3, 32|           samymi smutkami szarpana i tak samo tłukąc się kiej ten
 974     3, 32|           ten ptak o klatkowe pręty.~Tak się już bowiem spletło dziwnie.~
 975     3, 32|            jakby się chcąc zarobić i tak umęczyć, by zapomnieć krzywdy
 976     3, 32|          krzyż dziw nie pękał, łzy i tak cięgiem stały jej w oczach
 977     3, 32|              a przycierał się nieraz tak z bliska, jaże bezwolnie
 978     3, 32|        mówiły urągliwie:~- Dobrze ci tak! dobrze!~Ale przychodziły
 979     3, 32|              nienawiści.~- Dobrze ci tak! dobrze - syczały z cicha,
 980     3, 33|            wcześniej latoś zawitał i tak ciężki, jaże skwierczało
 981     3, 33|             mogły, bo już niejednego tak przypierało, że ostatnią
 982     3, 33|         nowego, było jeszcze daleko.~Tak się wszystkim śpieszyło,
 983     3, 33|            Wróci twój z wojska, to i tak wszyćko musi się wydać! -
 984     3, 33|          nogi się uginały, serce się tak rozpaczliwie tłukło, że
 985     3, 33|           coraz wolniej; mężowy list tak jej ciężył a parzył, co
 986     3, 33|               Jasiek wróci, to się i tak dowie. Pomiarkuj, parobek
 987     3, 33|         ździebka się nie ogarniając, tak ruszyli.~Umyślnie też przez
 988     3, 33|       wybuchając strasznym rykiem, a tak była sponiewierana, że ledwie
 989     3, 33|         szczerze się litował.~- Żeby tak pobić ludzi, no!~- Wstyd
 990     3, 33|              i łyżkami od prosiąt. A tak były zabiedzone, wychudłe
 991     3, 33|        zagadywał, a gdzie znów babom tak trefnie przysolił, jaże
 992     3, 33|             mi co inszego wmawiał!~- Tak mię to, Jaguś, witasz? co?
 993     3, 33|           mię to, Jaguś, witasz? co? tak?..~- Jakże to mam inaczej?
 994     3, 33|              chlastała kiej batem, a tak wzgardliwie, że Mateusz
 995     3, 33|              Głupi, przeciech ja ino tak sobie powiedziałam, przez
 996     3, 33|             łyżki zawisły nad michą, tak się zdumieli, a on tocząc
 997     3, 33|             ojcowej strony, ale żeby tak na mnie padło, dobrze bym
 998     3, 33|           błotem obwalą.~- Pewnie co tak, pewnie! - przywtórzyli
 999     3, 33|             no!...~- Gromadzki chleb tak go roznosi, to i bryka.~-
1000     3, 33|            ze sieni.~- Juści... żeby tak raz w dzień warzyć, starczyłoby