Tom, Rozdzial

1001     3, 33|      strzesze i cichuśki szmer liści tak rozbierał, że jął się kiwać
1002     3, 33|           jeszcze cichuśko, ale jeno tak la zwyczaju, bo kiej się
1003     3, 33|             trudno, dopust Boży, ale tak, powiedzą, co la tych paru
1004     3, 33|           nawiedzać chorego, jeno co tak samo nikogo nie poznawał,
1005     3, 33|        Prawda. Przeciek ksiądz zawdy tak mówią w kościele.~- To i
1006     3, 33|             wiedział i zgoła drugie.~Tak ano przechodziły dnie w
1007     3, 33|            starzy kiwając głowami.~I tak czas schodził, że męt we
1008     3, 33|          Żydami poredził szwargotać, tak cosik do nich zaszprechował,
1009     3, 33|           karczmy.~- Te, pludry, nie tak śpieszno, portki pogubita!~-
1010     3, 33|            prawdę wyłożył. ~Było zaś tak: dziedzic był winien jednemu
1011     3, 33|          rozpalone na czyste niebo i tak przypiekało, że już po wyżniach
1012     3, 33|               Noce też były duszne i tak nagrzane, że już po sadach
1013     3, 33|             a na świadki prosi. Żeby tak parę roków jeszcze się kłócili,
1014     3, 33|          przez kowala podmawiany, że tak robił, jak mu się podobało,
1015     3, 33|              jej ręce spadnie; już i tak ledwie mogła wydolić robocie.
1016     3, 33|              na odpust, zaś Jambroży tak się spił z Niemcami, które
1017     3, 33|      skrzypice przywtarzając ludziom tak słodko, cichuśko a przejmująco,
1018     3, 33|  oczymgnienie ustawali, kiej słowiki tak się zaniesły, aże cichło,
1019     3, 33|              nukaniem przeciągłym.~I tak już szło na przemiany.~Długo
1020     3, 33|                Hale, żeby im uciekł! Tak przez niczego nie puszczą!
1021     3, 33|            jak księdzu na spowiedzi, tak prawdę powiem... Z Antkiem
1022     3, 33|             jak pod przysięgą mówię, tak dziedzic radził. "Niech
1023     3, 33|           głupia - rozgniewał się. - Tak se ino powiedziałem... Hale,
1024     3, 34|              samej kapocie szarej, i tak samo z różańcami na szyi;
1025     3, 34|           kobiet pierwszy zagadywał, tak był rad, że wszystko zastaje
1026     3, 34|      zadziewał przez tyla czasu.~Ale tak się szczerze, cieszyli z
1027     3, 34|           mroczny; rozrosłe drzewiny tak przysłaniały niebo, że dołem
1028     3, 34|          dzień skończy.~- Pewnie, że tak, mój Boże, pewnie. To samo
1029     3, 34|         grywa na skrzypicy, a czasem tak bele co i nie do składu
1030     3, 34|           złotych! Od Macieja, co?~- Tak... juści... dał mi po świętach... -
1031     3, 34|          Jagną się ano opiekują, ale tak, co mi wstyd rozpowiadać
1032     3, 34|            się pomieszało, całe dnie tak przesiaduje przy drzewie.
1033     3, 34|            cię do miasta wywiezły, a tak Pan Jezus pozwolił, co u
1034     3, 34|              konia ochwacisz, kaj ci tak pilno! - krzyczeli.~Wyminął
1035     3, 34|            Brat mój rodzony, ale kto tak robi, psem mi jest od dzisiaj!
1036     3, 34|         pięściami do Grzeli - któren tak szczeka, łże jak pies!~Zdumieli
1037     3, 34|          zapowietrzony! nie ciep się tak, bo obertelek zgubisz.~-
1038     3, 34|            święte, że niechby je kto tak przyniewalał, to samo by
1039     3, 34|               jemu! - przytwierdzała tak zajadle Hanka, jaże Pietrek
1040     3, 34|      Skończyli też prawie pierwsi, a tak pięknie przybrali, jaże
1041     3, 34|            pedzieli, co żadna we wsi tak się nie przystroi - trzepała
1042     3, 34|      przejętym radością i weselem, a tak krzepko i rozgłośnie, jakby
1043     3, 34|            Lipczaków: byli to ci, co tak poczciwie zjechali pomagać
1044     3, 34|             to kiej wrony na deszczu tak siedzita!~Nie zdążył Grzela
1045     3, 34|             złości trzęsły.~- Może i tak, jeno nie na ciebie: za
1046     3, 34|             Święta prawda! Juści, że tak! Juści! - szeptali sfrasowani.~-
1047     3, 34|              opieka nad narodem, nie tak, jak u nas, gdzie każden
1048     3, 34|          Grzela jeszcze powiadał, co tak samo się ugodziła jedna
1049     3, 34|          naradzać się, a trza zrobić tak samo jak z borem.~- Czasem
1050     3, 34|           samo jak z borem.~- Czasem tak można, a czasem nie! - mruknął
1051     3, 34|        poredzą!... jak Bóg w niebie, tak nas znowu za te pogrozy
1052     3, 34|              już było do nich mówić, tak ich ponosiło.~Żyd w te pore
1053     3, 34|             Wypędzić!...~- Baczę, co tak samo z jedną zrobili za
1054     3, 34|               Obrać nowego, to każdy tak samo poradzi...~- Wyrwać
1055     3, 34|            Wojtek, i twojej kobiecie tak dzwoniłem, jaże mi kulasy
1056     3, 35|           stronę pociągać.~Tłumaczył tak Grzela, nie odstępując sprawy,
1057     3, 35|          ksiądz zachęca, to warto by tak zrobić.~Jeszcze się cały
1058     3, 35|        stękała pod ścianą na słońcu, tak ją waliły łbami prosięta
1059     3, 35|              natomiast srogi gniew i tak ją rozprężał, jaże zaczęła
1060     3, 35|              będzie.~Aż się zdziwił, tak nagle się przemieniła: oczy
1061     3, 35|    rozpowiadajcie! Powróci, to się i tak dowiedzą, zaś potem trzeba
1062     3, 35|            już z wódką, co? - pytała tak samo.~- Chodził Kłąb z Płoszką.~-
1063     3, 35|          zmoczonymi szmatami, alić i tak się wydzierała.~- Żebych
1064     3, 35|        spojrzała na niego, ale miała tak przepłakane oczy i żałości
1065     3, 35|              łoni, kiedyś... a teraz tak jak drudzy... jak... - szepnęła
1066     3, 35|            Taką krzywdę mi zrobił... tak me spoił... a nikto się
1067     3, 35|            myślałem, co jeno cyganią tak la śmiechu.~- I nie jedną
1068     3, 35|        cierpią - rzekła smutnie.~- I tak jedni na drugich nastają,
1069     3, 35|             i jasne, zaś skraje były tak przejrzyste; że nawet dalsze
1070     3, 35|              z dobre Zdrowaś stojali tak naprzeciw w głębokiej cichości
1071     3, 35|           nie kupowali Podlesia...~- Tak! Juści! Po to! - przywtórzyli
1072     3, 35|            tego, kto za nią płaci!~- Tak wygląda po waszemu, ale
1073     3, 35|           duża płata! - odpowiedział tak samo Rocho.~- Głupie gadanie!
1074     3, 35|         miejscu...~- Wojna! Wojna! i tak nam, Panie Boże, dopomóż! -
1075     3, 35|             Rocho musiał przyciszyć, tak srodze gębowali.~Zmierzch
1076     3, 35|              te od Woli.~- Cie, żeby tak dostać na ogrodach po foliwarku!~-
1077     3, 36|                      Rozdział 11~Już tak dniało, że caluśki świat
1078     3, 36|              roztopionym szkliwem, a tak przejrzyste, że każdy kiełb
1079     3, 36|        skrzybując garnczek.~- Ksiądz tak samo utwierdza! - przywtórzyła
1080     3, 36|              przywtórzyła Hanka.~- A tak będzie, jak się spodoba
1081     3, 36|            to chwytał się za głowę i tak przeraźliwie jęczał, jaże
1082     3, 36|           zasnął.~Zaś nazajutrz było tak samo, poznawał ludzi, rozmawiał
1083     3, 36|              za nią z takim uporem i tak na wskroś przewiercały kiej
1084     3, 36|         świeciły jednako strasznie i tak ciągnące nieprzeparcie,
1085     3, 36|              błagała żałośnie:~- Dyć tak nie patrzcie, bo mi duszę
1086     3, 36|            skarżyła się rzewliwie.~I tak bez przemian szły dnie za
1087     3, 36|    przepiórek i derkaczów.~U Borynów tak samo jedli przed chałupą,
1088     3, 36|    wybiegając co chwila przed dom, a tak była pewna jego powrotu
1089     3, 36|            była pewna jego powrotu i tak roztrzęsiona oczekiwaniem,
1090     3, 36|    zabulgotało w gardzieli.~Siedział tak dość długo, rozglądając
1091     3, 36|          niekiedy niby na parobka.~I tak przechodził czas, a on siał
1092     4, 37|                         Rozdział 1~I tak się ano było zmarło Maciejowi
1093     4, 37|       przebudził ich szczekaniem, bo tak ujadał, tak wył, tak ciskał
1094     4, 37|          szczekaniem, bo tak ujadał, tak wył, tak ciskał się do drzwi,
1095     4, 37|              bo tak ujadał, tak wył, tak ciskał się do drzwi, a kiej
1096     4, 37|          drzwi, a kiej mu otworzyli, tak szarpał za przyodziewy i
1097     4, 37|              z takim zachwyceniem, a tak kajś daleko, jakoby w niebo
1098     4, 37|          Jagustynka.~- Bo złe dzieci tak by się nie biadoliły. Posłuchajcie
1099     4, 37|            stara ciężko chora, zawdy tak.~- Tak już miało być, to
1100     4, 37|           ciężko chora, zawdy tak.~- Tak już miało być, to i tak
1101     4, 37|              Tak już miało być, to i tak się stało! Tyla się nachorzał,
1102     4, 37|           Borynowych butów, gdyż się tak zeschły, co nie sposób było
1103     4, 37|              cały świat Boży.~- Żeby tak pospłacać i ostać na wszystkim!
1104     4, 37|       zezuwania trzewików, zaś drogi tak się zamrowiły ludźmi, wozami
1105     4, 37|         majestat śmierci.~I leżał se tak paradnie w onej trupiej
1106     4, 37|            cisnęło się tyla dzieci i tak swywoliły, jaże Witek nie
1107     4, 37|              się nad sobą, ale zawdy tak ją zabolało to opuszczenie,
1108     4, 37|           się jeszcze żywym ogniem i tak przypiekał, jaże ściany
1109     4, 37|                przytakiwała Hanka.~- Tak mu do mojego, jak wołu do
1110     4, 37|            blada kiej ten opłatek, a tak żałośliwa, jak to pokrzywdzone
1111     4, 37|          deszcz, płakała tam długo i tak rzewliwie, jaże ją sama
1112     4, 37|              w chałupie widziało się tak jakoś pusto i strasznie
1113     4, 37|        pójdzie na zdrowie.~- Żeby se tak popadał chociaż ze trzy
1114     4, 37|       wzdychał któryś.~Jakoż i padał tak równo, rzęsiście i spokojnie
1115     4, 37|           nowa pokrapiał.~I śpiewali tak strasznie, tak rozpacznie
1116     4, 37|              śpiewali tak strasznie, tak rozpacznie i tak jękliwie,
1117     4, 37|          strasznie, tak rozpacznie i tak jękliwie, jaże łzy się cisnęły,
1118     4, 37|           człowieczego trupa, po co?~Tak ci ano czuł naród, tak ci
1119     4, 37|               Tak ci ano czuł naród, tak ci medytował i w sobie rozważał,
1120     4, 37|             przepychając, ale każden tak był zatopiony w smutkach,
1121     4, 37|             płacze kogoś, zawodzi, a tak szlocha, jaże wszystkie
1122     4, 37|             pieśni serdecznej.~I już tak rozśpiewani, a pełni jakowejś
1123     4, 37|         wyniosłe, że pada rozłupane, tak on padł pod srogą kosą śmierci.~
1124     4, 37|   miłosierdzia Pańskiego proszę...~- Tak ci to już braty dopiekły,
1125     4, 37|             i te swynie smrodliwe. I tak jest źle na świecie, że
1126     4, 37|             I to w lipeckiej parafii tak się dzieje? - przerwał mu
1127     4, 37|             łąki, a boru po kawale i tak się to sprawiata!... Chleb
1128     4, 37|             a jak nie posłuchają, to tak ich przycisnę głodem, pożogą
1129     4, 37|       proboszcz powiadał, do serca i tak napominająco, i takim gniewem
1130     4, 37|              gniewem Bożym groził, i tak pięściami wytrząchał, że
1131     4, 37|          zanosiła się Jagusia, którą tak cosik sparło pod piersiami,
1132     4, 37|            obcierając oczy dodała:~- Tak se łaskę wypłakuje, bych
1133     4, 37|     przewodem organiściny zaśpiewały tak rzewnie i przejmująco, jaże
1134     4, 37|          kury zagdakały po sądzie. I tak ano wspominając poczciwie
1135     4, 37|           jął wypominać nieboszczyka tak górnie i z takimi łacińskimi
1136     4, 37|               Coś w tym być musi, że tak zgody szuka!~- Ano co, że
1137     4, 37|          nowe nadziały przyjdą, to i tak wszystko będzie nasze. Niech
1138     4, 37|              Długo ich było słychać, tak się prowadzili szumnie,
1139     4, 37|          rozdygotani coraz barzej, a tak strwożeni, że raz po raz
1140     4, 38|              i kieby się zapamiętał, tak dzwonił, jakoby ta dziewka
1141     4, 38|        rozgłośnie. ~Na odpust ci one tak radośnie zwoływały, boć
1142     4, 38|           coraz barzej i nagrzewając tak szczodrze, że już powietrze
1143     4, 38|             jękliwe leciały we świat tak rozgłośnie, aż chwiały się
1144     4, 38|               kaj ździebko wymiękło, tak gęsto, jakby tam niebo się
1145     4, 38|              boć jemu tylko kwitną i tak pachną, że prosto czad bił
1146     4, 38|     kościołem była już taka gęstwa i tak wóz stajał przy wozie, że
1147     4, 38|            potok lunął do kościoła i tak go napchał, jaże żebra trzeszczały,
1148     4, 38|           upał jeszcze się wzmagał i tak prażył, jaże pola i sady
1149     4, 38|            przepatrując dziedziczki, tak wystrojone; jaże dziw brał,
1150     4, 38|           takie bieluśkie na gębie i tak wcięte w pasie, że Jezus!
1151     4, 38|     dziedziców zaglądało im w oczy i tak się cosik śmiali, jaże ludzie
1152     4, 38|              i powiedział z cicha:~- Tak mi to stary dziedzic kazali
1153     4, 38|           trącał, bych zaprzestał.~I tak se społecznie basowali,
1154     4, 38|            się na Hankę pozdrowił ją tak poczciwie, jaże całe czterdzieści
1155     4, 38|              Jagustynka.~- Mało to i tak swarów, mało obrazy boskiej -
1156     4, 38|              Rozprażone przypołudnie tak już doskwierało, że dychać
1157     4, 38|             używam kiej dziedziczka. Tak się ano wypasłam, co mi
1158     4, 38|          zaświegotała jaskółka.~- By tak z miseczkę kwaszonego mleka
1159     4, 38|              nasienia. Pono Lipczaki tak im dopiekali, że musiały
1160     4, 38|              nie wzieni na ozory, że tak cięgiem za mną uważasz.~-
1161     4, 38|          cięgiem za mną uważasz.~- I tak me już noszą kiej psy tę
1162     4, 38|            jeno kiwał i prześmiechał tak kąśliwie, aż Grzela przyskoczył
1163     4, 38|           chcą się na nas pożywić!~- Tak miarkujecie, no to się nie
1164     4, 38|              z esencją.~Cieszyli się tak galancie, co już niejeden
1165     4, 38|            krzyczał coraz głośniej i tak nieprzystojnie wszystkim
1166     4, 38|             lubością.~- Józia, a kto tak szczerze rzępoli?~- A Witek!
1167     4, 38|              Weź tę dziesiątkę, kiej tak galancie wyciągasz nutę.~
1168     4, 38|          tylko słyszał w kościele, i tak sprawnie, jaże się dziad
1169     4, 38|              nikiej nie wysiedziała, tak ją cosik ponosiło. Jakby
1170     4, 38|            serce jakby kto ścisnął i tak boleśnie, jaże same łzy
1171     4, 38|           jest, i ledwie już zipała, tak się w niej wszystko trzęsło
1172     4, 39|           oczy od różańca.~- Kiej me tak cosik spiera w dołku i tak
1173     4, 39|           tak cosik spiera w dołku i tak me mgli...~- Nie przeszkadzaj,
1174     4, 39|          służył do mszy i jak zawdy, tak trząchał dzwonkami, że w
1175     4, 39|             o działach, co?~- Juści, tak je niby we zwyczaju, co
1176     4, 39|            Jak rozrządził majątkiem, tak rozrządził, ale trzeba spełnić
1177     4, 39|              łaznowskim dobrodziejem tak się zmaglował.~Ksiądz już
1178     4, 39|            zaś pod młynem jakaś baba tak prała kijanką, jaże się
1179     4, 39|          Kozłowej? - pytała Hanka.~- Tak, i ciągle mi jeszcze uciekają
1180     4, 39|                 Kiej tam on wróci, a tak przeciech ostać nie może.~-
1181     4, 39|           może.~- Ale ostanie! Mogło tak być przez cały czas ojcowej
1182     4, 39|              weźmiecie i wy, jak się tak z Antkiem ułożyta.~Kłóciła
1183     4, 39|            na wszystko.~- Dziwne, co tak zaraz nalazł się złodziej...~-
1184     4, 39|       przyjaźni wam radzę! Wszystkie tak robią, które jeno rozum
1185     4, 39|         ostatka.~- Nie ostanę tutaj. Tak mi to wszystko obmierzło,
1186     4, 39|       połamała, nim weszłam tutaj!~- Tak ci to źle z nami było, co? -
1187     4, 39|               Dziwne, coś wytrzymała tak długo, przeciek cię nie
1188     4, 39|               pamięć zdrad Antkowych tak boleśnie wgryzła się w serce,
1189     4, 39|            ta... - tchu jej zbrakło, tak się zaniesła szlochem.~A
1190     4, 39|        władna już sobą i bez lęku, a tak urodna jak nigdy. Nawet
1191     4, 39|           jej z podziwem i strachem, tak wynosiła się inna jakaś,
1192     4, 39|          jakaś, zgoła obca i zarazem tak jakoś straszna, zła i groźna
1193     4, 39|         zawisło nad stawem, upał się tak wzmógł, że już parzyła ziemia
1194     4, 39|           pleć len, bo się miejscami tak często puszczała złotucha,
1195     4, 39|             przepaść. Chudziaszek, a tak się darł do domu!...~- Wszystko
1196     4, 39|            pyskujące przed Płoszkami tak go rozeźliły, że się już
1197     4, 39|         Jakby wraził kij między osy, tak się wszystkie rzuciły na
1198     4, 39|              A może na święty nigdy. Tak mi już wieś mierznie, że
1199     4, 39|              cosik ugryzło, kiej się tak bzdycy! - myślała zwracając
1200     4, 39|        doszło piąte przez dziesiąte; tak się na was skarżyły, jaże
1201     4, 39|         sprawy! - wyrzekła porywczo, tak jednak zgryziona tą wiadomością,
1202     4, 40|         myślała wyzierając na drogę, tak się czuła skrzepioną tym
1203     4, 40|         poleciała budzić swoich, ale tak byli jeszcze śpikiem zmorzeni,
1204     4, 40|              pasy, zaś gdzieniegdzie tak było grząsko, że musiały
1205     4, 40|        słońce.~- Dawno nie pamiętają tak suchego lata! - pogadywały
1206     4, 40|          szydziła Hanka.~- Nie każdy tak łasy na robotę jako wy!~-
1207     4, 40|              jako wy!~- Bo nie każdy tak musi harować, nie każdy! -
1208     4, 40|       człowiek jakby szedł do nieba, tak mu jest w tej drodze lekko
1209     4, 40|               Prawda, to łaska boska tak krzepi! Juści - przytwierdzały
1210     4, 40|             Oj prawda, bydlę się nie tak łacno narowi do szkody jak
1211     4, 40|              Przemieniłem się to, co tak po mnie ślepiasz?~- Niby
1212     4, 40|           sporządź cosik po naszemu. Tak mi się już przejadło to
1213     4, 40|              dziesiąte krzątając się tak pilnie kole jadła, że pokrótce
1214     4, 40|             i kwitnęło i że jej było tak dobrze, tak cicho i tak
1215     4, 40|              że jej było tak dobrze, tak cicho i tak błogo na duszy,
1216     4, 40|              tak dobrze, tak cicho i tak błogo na duszy, jakby po
1217     4, 40|    zazierając do śpiących.~- A dzień tak się przykro dłużył, co już
1218     4, 40|        śmiały się jej oczy i twarz i tak wszystka tchnęła rozradowaniem
1219     4, 40|             anim się spodział, co mi tak rychło przyjdzie ojcowizna!~
1220     4, 40|           jastrząb znowu zakołował i tak nisko, jaże cień leciał
1221     4, 40|       trzęsły ogonami szwendając się tak z bliska, iż skoro poruszył
1222     4, 40|              kochany.~- Nic, jeno me tak powietrze rozbiera! - bronił
1223     4, 40|       przeszły dziady i pradziady, i tak samo jak oni pochylał bary,
1224     4, 40|              zastąpi go z kolei...~- Tak już być musi! Młody po starym,
1225     4, 40|      czerwone nabrane wargi, tchnące tak jakoś z bliska, jaże się
1226     4, 40|     przepatrując wszystko bacznie, a tak surowo, że choć tylko niekiedy
1227     4, 40|         zwijała się teraz kole świń, tak skwapnie dygując ciężkie
1228     4, 40|            niczym poturbować, to się tak dobrze we wsi dzieje.~-
1229     4, 40|           zrób co z takimi. Dziedzic tak się zagniewał, że ani już
1230     4, 40|         Antek przysiadł z powrotem i tak się srodze zamedytował,
1231     4, 41|        powrósła.~Popołudniowe słońce tak jeszcze przypiekało, że
1232     4, 41|            bo mi się przybaczyło, co tak mi pedział mój dziadźka
1233     4, 41|             ścierwę w jakimś kącie i tak mu pysk wyrychtowałem, jaże
1234     4, 41|            do żywego i już rozeźlona tak zwijała się kole chleba,
1235     4, 41|       płaczem oganiała się gałęzią i tak już była spocona i rozdrażniona,
1236     4, 41|          niekaj ozwał do kobiet, ale tak już był umęczony pracą i
1237     4, 41|             pofolgował, no, żeby się tak zawziąć na jednego głupiego
1238     4, 41|           nawet wyklina dzieci, to i tak w sercu nie pragnie im krzywdy.
1239     4, 41|               Śliczna łąka, jak amen tak pewne dwa pokosy w rok żebym
1240     4, 41|         pewne dwa pokosy w rok żebym tak miał grosz zapaśny! - westchnął
1241     4, 41|            wszystek tej pracy, ale i tak nie zdusił tęsknicy.~Już
1242     4, 41|            bych się prędzej ruchały! Tak go już cosik ponosiło, że
1243     4, 41|              kamienie, zaś pod lasem tak się był zarył pod jakiś
1244     4, 41|        wiatrem.~- Że to poniektórych tak cięgiem telepie po świecie!
1245     4, 41|                 odrzekła twardo. Ale tak molestował, tak skamlał,
1246     4, 41|          twardo. Ale tak molestował, tak skamlał, że skruszało jej
1247     4, 41|     pohamował.~- Nic, jeno ta spieka tak me rozebrała! - pomyślał
1248     4, 41|            Jak ci się żywnie podoba, tak zrób. Wojtek Gajda z Wolicy
1249     4, 41|              Ale Antek nie zapomniał tak zaraz; połknął te jego przyjacielskie
1250     4, 41|              płakanie.~- Któż to tam tak skwierczy?~- A Nastusia.
1251     4, 41|            jak usiadł w sadzie rano, tak i dotąd tam siedzi kiej
1252     4, 41|        karczmy.~- Jak Bóg na niebie, tak ją zakatrupię. Cóż mi to
1253     4, 41|             żeby to me rodzona matka tak krzywdziła! - jęknął ocierając
1254     4, 41|      przymilkł i siedział chmurny, a tak nasrożony, że nawet nie
1255     4, 41|          zaciśniętymi garściami...~- Tak się to mówi, ale czy uredzisz? -
1256     4, 41|        przemknął się kole organistów tak cicho, że go nawet psy nie
1257     4, 41|           obleczeniu i z gołą głową, tak pogrążony w odmawianiu pacierzy,
1258     4, 41|            wielce srogo.~Ale koniska tak smacznie chrupały, jaże
1259     4, 41|       wyczekuje na Jagusię.~Przeszło tak z parę dobrych pacierzów,
1260     4, 41|        mojego nasienia... Za to moją tak wymroziło, że został się
1261     4, 41|              późno, czas spać!~Antek tak był przejęty turbacjami,
1262     4, 41|          zatrząsł.~- Jezu kochany! A tak me skląłeś tam za brogiem!
1263     4, 41|          łzach żalów i udręki.~- Nie tak to me kiedyś witałaś! -
1264     4, 41|               Głupia byłam, a tyś me tak opętał, co już świata Bożego
1265     4, 41|              skarżyła się boleśnie i tak pełna niezgłębionego żalu,
1266     4, 41|         gorzkimi łzami, te kochane a tak przesmucone oczy. Pieścił
1267     4, 41|             tym matczynym sercu, kaj tak lubo jest wypłakiwać wszystkie
1268     4, 41|              luboście biły od niej i tak go rozprażało jej ciepło,
1269     4, 41|        hucząc weselną pieśń zatraty, tak i oni przepadali w jakichś
1270     4, 41|            siedli przy sobie, już im tak cosik omroczyło dusze, że
1271     4, 41|           jeden pofolguje, a już się tak pokuma ze złem, co go i
1272     4, 41|         nieustanne kucie dzięciołów, tak rozlegało się bicie siekier
1273     4, 41|           był zakatrupił borowego, i tak go cosik złego sparło pod
1274     4, 41|            Grzecznie się przywitali, tak się zarazem przymawiając
1275     4, 41|         nasmażyć jajecznicy.~- Kajże tak późno? - zapytał wreszcie
1276     4, 41|              upatrzył se na niego?~- Tak cóż by, nic, po znajomości
1277     4, 41|        tabaką częstował, ale wszyscy tak gadali cięgiem jedno w kółko,
1278     4, 41|         oświetlonych, jeno co pieski tak naszczekiwały, że nie poredziwszy
1279     4, 41|            odeszli.~Ale to zdarzenie tak jakoś dziwnie rozebrało
1280     4, 41|             do studni! Prawdę mówię, tak mi Panie Boże, dopomóż!
1281     4, 41|        przysięgi.~- Cichoj! Dyć jeno tak mówię!~Wytchnęła nieco i
1282     4, 42|        jeszcze wczoraj nagotowane, i tak się śpieszył, że mu raz
1283     4, 42|  przycienionych sadami, było jeszcze tak ciemno, że ledwie kajś niekaj
1284     4, 42|         Pańskie zabłagał rzewliwie i tak ze wszystkiej duszy, jaże
1285     4, 42|           gotowym już na wszystko, i tak dobrej myśle, że ująwszy
1286     4, 42|    przvszłego rodu Paczesiów, to się tak był sprężył w mocy i srogiej
1287     4, 42|             że jak ament w pacierzu, tak za trzy niedziele stanie
1288     4, 42|     zapomniał o całym świecie.~I już tak pracował dzień w dzień,
1289     4, 42|            przyszedł do chałupy, ale tak przemordowany, iż zasnął
1290     4, 42|           przylazła też Jagustynka i tak se wraz pogadywali, bo chociaż
1291     4, 42|               łaziła jeno milcząca i tak chmurna, co Jędrzych dopiero
1292     4, 42|           wychodnym organista zagrał tak skocznie, jaże nogi zadrygały,
1293     4, 42|            żoną, w kąty ją ciągał, a tak siarczyście całował, jaże
1294     4, 43|          żałośnie.~Ale cóż, kiej się tak pogarszało, że Jagustynka
1295     4, 43|           znaku, jak Nastusi.~- Kiej tak swędzi, mój Jezu! To mi
1296     4, 43|              gałęzie zwisają nad nią tak nisko, a ona próżno się
1297     4, 43|           Baś! Baś!~I jakby zasnęła, tak leżała spokojnie, Witek
1298     4, 43|              za lasem i swawolą, ale tak go strasznie rozżaliła Józina
1299     4, 43|              je do twarzy i oczów.~- Tak się w nich dusza tłucze,
1300     4, 43|             się w nich dusza tłucze, tak się bojają, biedoty! Puść
1301     4, 43|            izbie, to młode jaskółki, tak żałośnie piukające, że stare
1302     4, 43|            strapieniu całego domu.~I tak im schodziły dnie.~A na
1303     4, 43|        waliła się na wieś, trawy już tak wypaliło, że bydło głodne
1304     4, 43|       zawiązały się kieby orzeszki i tak ostały, przypalone owsy
1305     4, 43|            cała wieś. ~A modlili się tak gorąco i ze wszystkiego
1306     4, 43|         bowiem nazajutrz zrobiło się tak gorąco, znojnie, duszno
1307     4, 43|         Antek zdążył je rozdzielić i tak przy tym skrzyczał Kozłową,
1308     4, 43|           masła i jajek.~I leżała se tak dobrzejąc z wolna i prawie
1309     4, 43|          świtaniu poczułam, że cosik tak się cocha o węgieł, jaże
1310     4, 43|         wyścieli! - wybuchnął Szymek tak nagle i z taką zapamiętałością,
1311     4, 43|            Szymkach.~- Nie wszystkim tak dobrze - powiedział jeno
1312     4, 43|           łzy pociekły jej z oczów i tak się w niej rozśpiewała radość,
1313     4, 43|            któraś z taką chyżością i tak gdzieś strasznie daleko,
1314     4, 44|             głosować na szkołę, gdyż tak chce sam naczelnik, jęli
1315     4, 44|           smętarzu Grzela przemawiał tak mądrze jakoby z otwartej
1316     4, 44|          Grzelę częstował tytuniem i tak się taił ze swoimi zamysłami,
1317     4, 44|             gorzej~Przytwierdzali mu tak samo myślące, zaś stary
1318     4, 44|              Bo nie wiedzą, iż zawdy tak było, że panowie się buntują,
1319     4, 44|              nauczają, prawda, ale i tak na Rusków nas nie przerobią,
1320     4, 44|           Rychtyk i wiechcie z butów tak samo by nauczały!~- Kury
1321     4, 44|      zbrzydły im nawet przekpinki, a tak dokuczyło czekanie na słońcu
1322     4, 44|         wyrywać się pierwszy.~- Kiej tak, uchwalmy prędko podatek
1323     4, 44|             sądy mają być po polsku! Tak przykazał sam Cysarz, to
1324     4, 44|      kamienie. Jakby ich zły opętał, tak się wydzierali zapalczywie,
1325     4, 44|               oznajmił uroczyście:~- Tak, bardzo dobrze, szkoła w
1326     4, 45|              jakby wymarła, i słońce tak doskwierało, że jeno niekiedy
1327     4, 45|               Zewlókł kapotę, lecz i tak koszula mu przywierała do
1328     4, 45|     pomyślenia!~Machnął ręką i szedł tak srodze zadeliberowany, że
1329     4, 45|              ujął je krzepko i pchał tak wartko, jaże koło zapiszczało
1330     4, 45|            kłosy i pojadał.~- Juści, tak se folguje Pan Jezus, co
1331     4, 45|           końcu rzekł pobłażliwie:~- Tak musi być. Gospodarz żyje
1332     4, 45|              urzędnik ze wszystkich. Tak musi być i tak jest dobrze,
1333     4, 45|           wszystkich. Tak musi być i tak jest dobrze, bo każdy potrzebuje
1334     4, 45|               pomogłem ci, bo mi się tak spodobało.~Ruszył ostro
1335     4, 45|           ogarnął, rozłożyste drzewa tak przysłaniały drogę, że jeno
1336     4, 45|              trawach bladych. ~Antka tak rozebrał chłód i głęboki
1337     4, 45|            zdumienia.~- I wyście się tak głośno, otwarcie o polską
1338     4, 45|          jakie drugie.~- Któż to was tak namówił? - pytał ciszej
1339     4, 45|              się po wsiach - ciągnął tak samo.~- A wespół z panowym
1340     4, 45|              stryjaszkiem, jak mogą, tak naród nauczają.~Wtrącił
1341     4, 45|      popędzać i ciemiężyć, a sami se tak balowali, jaże i przebalowali
1342     4, 45|      wyrozumieć Jagusi, dlaczego się tak była wystroiła do boru?
1343     4, 45|           wystroiła do boru? i czemu tak modrzały jej ślepie roziskrzone?
1344     4, 45|        ślepie roziskrzone? czemu jej tak latały czerwone wargi, a
1345     4, 45|            jednak otrząchał, zadra i tak dolegała mu do żywego.~-
1346     4, 45|            zrobić z niego doktora! A tak się nim pysznili, tak nosy
1347     4, 45|              A tak się nim pysznili, tak nosy zadzierali, a teraz
1348     4, 45|              nimi, dopadł z bliska i tak je skropił, że nie mogąc
1349     4, 45|              poniósł sito przed sobą tak ważnie i uroczyście kieby
1350     4, 45|             cielę dwie matki ssie... tak... - ciągnął ciszej i już
1351     4, 45|        zachrapał już na dobre.~Snadź tak samo myślał organista, albowiem
1352     4, 45|            im zabierała miejsce... i tak cielaka musiały ze sieni
1353     4, 45|         będziesz, dziedziczką..." ~I tak se gaworzyła starucha kiej
1354     4, 45|         żywota. Pierwszy raz w życiu tak z bliska zajrzał w człowieczą,
1355     4, 45|           chusteczkę na głowie, lecz tak jakoś zesromana, że kiej
1356     4, 45|              parło ją cosik za nim i tak strasznie ponosiło, że aby
1357     4, 45|             zawdy przez całą mszę, a tak wielce rozmodlona i jakby
1358     4, 45|            matka.~I przyszła wkrótce tak wystrojona, że Jasio aż
1359     4, 45|        organiścianki wraz z Jasiem i tak się im wkrótce zrobiło wesoło,
1360     4, 45|              wkrótce zrobiło wesoło, tak gruchali śmiechem z bele
1361     4, 45|            niepowstrzymanie i wlekło tak nieprzeparcie, że się już
1362     4, 45|              la jej mocy i kochania.~Tak się to i Jagusi widziało
1363     4, 45|            zagonie najśliczniejsza i tak ciągnąca oczy, tak wabiąca
1364     4, 45| najśliczniejsza i tak ciągnąca oczy, tak wabiąca jarzącymi ślepiami,
1365     4, 45|          wabiąca jarzącymi ślepiami, tak cięgiem roześmiana, że nawet
1366     4, 45|         nawet wrosnął w ziemię, to i tak niczego nie wystoisz - szydziła.~-
1367     4, 45|            Patrzał też i nasłuchiwał tak gorąco, że odchodził coraz
1368     4, 45|           ktoś drugi! - zaśmiała się tak domyślnie, że jęły ją molestować
1369     4, 45|        organiścina spostrzegła:~- Co tak pilnie nasłuchujecie?~-
1370     4, 45|        nasłuchujecie?~- Bo pan Jasio tak prawi naucznie, że niczego
1371     4, 45|               przeżegnać i zapłakać, tak szło do serca.~Ale strasznie
1372     4, 45|       umyślali takie cudeńka?...~- A tak, wszystko bajki a zmyślenia.~-
1373     4, 46|              jął znowu nacinać sierp tak równiuśko i spokojnie jak
1374     4, 46|             co szukali na darmo, ale tak penetrowali wszędy nie przepuszczając
1375     4, 46|              umie czytać?~- A żadne, tak nas uczyli we szkole, że
1376     4, 46|           nimi rozpalonymi oczami, a tak rozdygotana ze strachu,
1377     4, 46|           się koni i ruszył z kopyta tak ostro, jaże Antek za nim
1378     4, 46|             na dobre, przemieni...~- Tak se i miarkuję, bo ciężko
1379     4, 46|             to się przygodzi, nie?~- Tak, ale każdy sieje z wiarą,
1380     4, 46|      zostanie jeszcze wiela i każden tak samo gotów dać żywot dla
1381     4, 46|             Mówił gorąco, a chwilami tak górnie, że nie sposób było
1382     4, 46|             go przyśpieszyć...~Mówił tak ważkie i zgoła niespodziane
1383     4, 46|              waszej to mocy, aby się tak stało! - zakończył niemało
1384     4, 46|           jakby opici jego słowami i tak jakoś uroczyści jakby po
1385     4, 46|      przysunął się ździebko, bliżej, tak blisko, że jeno sięgnąć
1386     4, 46|            jeno rzekł z przekąsem:~- Tak lecisz, jakbyś chciała uciec
1387     4, 47|             ale jakby na utrapienie, tak mało było wody, że robił
1388     4, 47|        spodziała, no, no. Ale dobrze tak temu zdzierusowi, niech
1389     4, 47|             niech mu kałdun spadnie.~Tak jej ulżyło, że śpieszniej
1390     4, 47|              niech mu rura zmięknie! Tak się już wszystkim dał we
1391     4, 47|       wyrabia.~- Przeciek nieraz już tak bywało, że poszedł kajś,
1392     4, 47|           płakanie, co?~- Moiściewy, tak już postanowione od wiek
1393     4, 47|                szepnął wystraszony i tak się tym srodze zamartwił,
1394     4, 47|                Ratuj, Mateusz! Jezu, tak czekałam na cię, tak wyglądałam.~
1395     4, 47|           Jezu, tak czekałam na cię, tak wyglądałam.~Usadził ją pobok,
1396     4, 47|     powiedział marnego słowa i ja mu tak odpłaciłam. I takiemu przeniewiercy
1397     4, 47|              jej krzywdy nie daruję, tak mi dopomóż, Panie Boże!~
1398     4, 47|            mu gorąco, nudnie i muchy tak cięły zapamiętale, że wybrał
1399     4, 47|           położył na łóżko, napoił i tak cucił, jaże przyszła nieco
1400     4, 48|          ręce.~- A czemuż ją bronisz tak zawzięcie, co?~- Bronię
1401     4, 48|             nie rozumiejąc, czemu go tak obchodzi Jagusina osława,
1402     4, 48|          jakiś dygotliwy war i cosik tak lubego jęło udręczać, że
1403     4, 48|      powtarzał łacińskie słowa, to i tak cięgiem słyszał tamte szepty
1404     4, 48|           wichrom palącym.~- Więc to tak? - dumał z coraz większą
1405     4, 48|            lubym dreszczem - Więc to tak! - powtórzył naraz głośno,
1406     4, 48|           przyklęknął pod światłem i tak się był gorąco oddał pacierzom,
1407     4, 48|             proboszcz w zakrystii.~- Tak mnie parzy sutanna! - zaskarżył
1408     4, 48|       zeźlony.~- Z czegóż to Marysia tak się cieszy? - patrzał w
1409     4, 48|       nazajutrz na pogrzebie Jagaty, tak patrzała w niego przez całe
1410     4, 48|         zrozumiał, co nie po umarłej tak szlocha, a jeno z ciężkiej
1411     4, 48|          niego, jaże pochylił głowę, tak mu ten głos rozdzwaniał
1412     4, 48|              głosem:~- Cicho, Jaguś, tak nie można, grzech, cicho!~
1413     4, 48|            wraz cisnąc się do siebie tak z bliska, że słyszeli bicie
1414     4, 48|          msza się w nich odprawiała, tak pełni byli świętego nabożeństwa,
1415     4, 48|           byli świętego nabożeństwa, tak dusze im klęczały w zachwyceniu
1416     4, 48|             klęczały w zachwyceniu i tak im śpiewały wniebowzięte
1417     4, 48|           rozmawia, że patrzą na się tak z bliska, jaże ją ogarniały
1418     4, 48|      poredziła sobie przypomnieć - i tak cięgiem jedno w kółko.~Matka
1419     4, 49|           srodze się tym zgryzła, że tak czy owak, a trza będzie
1420     4, 49|             raz skończyć, rozumiesz! Tak ci już dalej żyć nie sposób! -
1421     4, 49|      trzasnęła ją złym słowem.~Stara tak się zaniesła gniewem, że
1422     4, 49|              pojechał do kancelarii, tak i przepadł...~- Pojechał
1423     4, 49|         cierp za cudze! - pogadywali tak sfrasowani, jaże niejednemu
1424     4, 49|           nie żal i po dziesięć...~I tak te wiadomości przygnębiły
1425     4, 49|             przyparły kajś do płota, tak molestowały, że zaczęła
1426     4, 49|         Jakby iskra padła na prochy, tak buchnęły naraz wszystkie
1427     4, 49|             zapuchnięta od płaczu, a tak zbiedzona, tak nieszczęśliwa
1428     4, 49|             płaczu, a tak zbiedzona, tak nieszczęśliwa i rozlamentowana,
1429     4, 49|            wszyscy są zarówno winni, tak ci, którzy źle robią, jak
1430     4, 49|          kiej to paskudne robactwo i tak mu się już wszystko zmierziło,
1431     4, 49|             Ubiję jak psa - groził i tak jakoś strasznie patrzał
1432     4, 49|           dola człowiekowa. I trwało tak z przerwami do samego wieczora,
1433     4, 49|              ludzie, ludzie !~- Żeby tak zatracić duszę chrześcijańską!