Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            jak to było zwyczajnie, chciało mu się du drugiego łóżka
 2     1, 3 |           czego nie przepomniał. - Chciało mu się zajrzeć do komory,
 3     1, 4 |         miał w oczach i koniecznie chciało mu się zmówić pacierz, jeno
 4     1, 4 |           rękę, i chociaż okrutnie chciało mu się wziąć całą - wzion
 5     1, 4 |           kalkulować, bo nijak nie chciało mu się w głowie pomieścić,
 6     1, 5 | spracowaniu nikomu się odzywać nie chciało, aż dopiero kiedy skończyli
 7     1, 5 |        beczał w głos pod oborą, bo chciało mu się na jarmark.~- Czego
 8     1, 7 |            końcu aż się jej płakać chciało z tej jakiejś dziwnej tęskności...
 9     1, 7 |           czego zwyczajny nie był. Chciało mu się przysiąść do Jagusi,
10     1, 7 |   utrudzenia i pić mu się okrutnie chciało, to se raz w raz przysiadał
11     1, 8 |        kiej zmiłowania...~Sto razy chciało mu się bieżyć do wójta i
12     1, 10|           dziki, szalony gniew, że chciało mu się chycić kogo za gardziel,
13     1, 10|           zakatrupię !~A bo to raz chciało mu się ojcu do oczów stanąć
14     1, 11|             co wciąż powracał. Nie chciało się jej wierzyć, że to naprawdę
15     1, 12|        kiełbasy, ale nie mógł, nie chciało mu się zupełnie, rosło mu
16     2, 15|        utrudzenia i coraz częściej chciało mu się ciepnąć wszystko
17     2, 17|            w sianie; parobkowi nie chciało się włazić i z wierzchu
18     2, 17|           skończyło, bo nikomu nie chciało, się wieść głupiej rozmowy
19     2, 18|           a dziedzicowi by się tam chciało...~- Kogo mus pędzi, ten
20     2, 19|          tchu brakowało, a zarazem chciało się płakać i śmiać, i krzykać,
21     2, 25|         świecie, że płakać się ano chciało z tęskności niezmożonej,
22     2, 25|         żadne ustąpić pierwsze nie chciało.~Próżno Dominikowa chciała
23     2, 25|         bólu, dusiła się w sobie i chciało się jej krzyczeć ze wszystkich
24     3, 26|        zerwały, ale wałkoniowi nie chciało się naprawić! - mruczała.~
25     3, 27|           ciągnęło ją na świat, że chciało się jej lecieć na te ugrzane
26     3, 27|         Strasznie się jej wiedzieć chciało, zali o Jagnę też pytał,
27     3, 27|           sobie, że jej się płakać chciało. Juści, że przestał i wszyscy
28     3, 28|           i błocko, to się jej nie chciało po omacku utykać! - myślała
29     3, 30|           picia bydło łaziło, kiej chciało, cochając się o drzewa i
30     3, 30|         naporem, gdyż każde piórek chciało tykać i kijaszkiem zaruchać.~
31     3, 30|          ją niesły. Płakać się jej chciało, śpiewać, tarzać po runiach
32     3, 31|            co, że ino krzyczeć się chciało, przeciągać albo tulać choćby
33     3, 32|            polami, jaże się klękać chciało przed nimi a całować ziemię,
34     3, 32|    radoście rozpierały serca, jaże chciało się niejednemu huknąć po
35     3, 33|            głos organiściny. - Nie chciało ci się na ugór pędzić. Jezus,
36     3, 35|            szczęście, ponosiło, że chciało się jej śpiewać, chciało
37     3, 35|           chciało się jej śpiewać, chciało się lecieć we świat i krzykać
38     3, 35|        dalej powiódł, niźli mu się chciało.~- Mówił będę, bo nasze
39     4, 37|             ale żadnej już się nie chciało mówić.~Siedziały rozczapierzone
40     4, 37|           ale płakać się wszystkim chciało kiej na tym kazaniu.~Gwar
41     4, 38|           a pokrótce i gwarzyć nie chciało się nikomu ni nawet ruchać,
42     4, 40|         pod łóżkami, ale Hance nie chciało się otworzyć okna, śpik
43     4, 41|        Antkowi niezdrowo.~Dzieusze chciało się lecieć, to w mig uwinęła
44     4, 43|        niej rozśpiewała radość, że chciało się jej śmiać i krzyczeć,
45     4, 45|            z pastuchami!~Strasznie chciało mu się jechać, ale zlazł
46     4, 45|      wypominał z ambony, że nieraz chciało się jej westchnąć, przeżegnać
47     4, 49|         jaże niejednemu płakać się chciało z markotności.~- Dawno miałem
48     4, 49|          na niego takie minuty, że chciało mu się chycić ławę i prać