Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |              obiad.~Spuścił oczy, bo wstyd mu się zrobiło i strach,
 2     1, 11|             piekłuje.~- Przecie to i wstyd, chłopy tyle, a wszystkie
 3     2, 14|              Maria, w moim domu taki wstyd, a co by to i ksiądz proboszcz
 4     2, 14|           boć to i grzech niemały, i wstyd...~- Co też panu w głowie
 5     2, 15|               wylekuje się, ale taki wstyd, taki wstyd, tego chyba
 6     2, 15|            się, ale taki wstyd, taki wstyd, tego chyba Mateusz nie
 7     2, 20|            ludzi patrzeć nie śmiała, wstyd jej było przed wsią, boć
 8     2, 21|      poniewierki dusznej, poniżenia, wstyd, zazdrość, pomsta i te wszystkie
 9     2, 24|         przerzekali, a że niejednemu wstyd się robiło, to jeno spluwał,
10     2, 24|            odpadła i gorzki, gryzący wstyd tak mu zalał duszę, że chwycił
11     2, 24|              rozpierał, że gdyby nie wstyd, nie zdzierżyłby tych łez,
12     2, 24|             winy swoje i grzechy, że wstyd wprost nieludzki zaszarpał
13     2, 25|      przeniewierstwa jej i krwawiący wstyd, i luta, nieprzebłagana
14     3, 28|       wydatku zbędnego, iż gdyby nie wstyd, byłaby arak odniesła Żydowi.~
15     3, 28|             przed swoim dobrodziejem wstyd - dogadywała stara.~- Babciu,
16     3, 32| powstrzymywało: to płacz dziecka, to wstyd jakiś, to nagłe ocknienie
17     3, 33|          Żeby tak pobić ludzi, no!~- Wstyd i obraza boska; toć ledwie
18     3, 33|            zapomniał języka w gębie.~Wstyd go przejął, poczerwieniał
19     3, 33|              sponiewierała kiej psa! Wstyd nim zatrząsł, że zobejrzał
20     3, 33|             pysk wziąć od takiej nie wstyd, bele się jeno dostać do
21     3, 33|              swojego w potrzebie nie wstyd i gospodarzowi, weźcie -
22     3, 33|            stary dodał gorąco:~- Już wstyd przez niego na wieś idzie.
23     3, 34|             opiekują, ale tak, co mi wstyd rozpowiadać podrobnie. Stary
24     3, 34|             obaczy, co się wyprawia! Wstyd mówić, jak była rozdziana;
25     3, 34|        grzech, takie zgorszenie, dyć wstyd na całą wieś padnie!~- Jagna
26     3, 34|           Hanka odrzekła smutnie: ~- Wstyd to i obraza boska, ale i
27     3, 34|           wszystkie lipeckie kobiety wstyd padnie.~- Bo wszyćkie takie
28     3, 34|             ozwała.~Jeszcze ją dusił wstyd, ale gniew, co ją zrazu
29     3, 34|         przykład la ludzi daje, jaki wstyd przez niego i różne różności.~-
30     3, 34|               To, co dzisiaj zrobił, wstyd la całej wsi, aleć gorsze
31     3, 35|            jakby ją noże przeszyły i wstyd dziw nie zadusił!~Mój Boże,
32     4, 38|           zaraz do domu! Jezus, taki wstyd! Chodźcie!...~- Nie póde...
33     4, 38|             kościołem.~- Jezus, taki wstyd, żeby rodzony ociec na żebrach!
34     4, 39|             burak i chociaż palił ją wstyd, ale i jakaś mściwa zawziętość
35     4, 39|            niej rad pod pierzynę, że wstyd i obraza boska przez nią
36     4, 40|            wyzierając oknem.~- A co? wstyd powiedzieć, ale trąby są
37     4, 41|               bele co go poniesie...~Wstyd mu się zrobiło, rozejrzał
38     4, 41|               Było mu czegoś dziwnie wstyd, gdy wracał do chałupy;
39     4, 41|            Raz temu musi być koniec! Wstyd to i grzech! Co by to znowu
40     4, 43|              swatów.~- A jak odmówi! Wstyd będzie i zgryzota.~- To
41     4, 47|            Mateusz milczał, dusił go wstyd i zalewał mu serce taką
42     4, 48|             wierzył własnym uszom.~- Wstyd mi, ale dla twojego dobra
43     4, 49|           już wytykali palcami! Taki wstyd na moje stare lata, taki
44     4, 49|             na moje stare lata, taki wstyd, mój Jezu - jęczała rozpaczliwie.~-
45     4, 49|             robaki roztoczyły za mój wstyd, za moje nieszczęście! -
46     4, 49|           chlew diabelski, a hańba i wstyd la poczciwych! Że omijać
47     4, 49|          krzywdę moich dzieci! ~- Za wstyd całej wsi! - biła ją druga.~-