Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |           i rajcowały.~Boryna, że dojrzał Jewkę z dzieckiem na ręku,
 2     1, 5 |           i aż w dyrdy ruszył, bo dojrzał twarz Jagny między wozami,
 3     1, 9 |             przeciem i dachów nie dojrzał... a tyla powozów... okna
 4     1, 12|     świecie zapominali, aż któryś dojrzał w sieni Jankla. Wciągnęli
 5     2, 13|     dokoła zasypanego stawu , ani dojrzał gdzie chałupy całej, wszystkie
 6     2, 16|  strachliwie dookoła, ale nic nie dojrzał... chojary ino stały przy
 7     2, 20|      takie kurzawy, że świata nie dojrzał, a po nich zaś bywały dnie
 8     2, 21|      drzewem, gdyby nie Boryna.~- Dojrzał mnie i chciał brać na sanie,
 9     2, 22|           na Jagnę, jakby jej nie dojrzał, choć siedziała w pośrodku
10     2, 22|           się za głosem i w końcu dojrzał za łąkami jakiś dwór sielny,
11     2, 24|    rozglądał nieznacznie, ale nie dojrzał Jagny ni nikogo od ojca,
12     2, 24|        ale luz się robił dookoła, dojrzał zalękłe i groźne twarze,
13     2, 24|        zimna.~Poszedł do karczmy, dojrzał przez okno, że jest tam
14     2, 25|   zadeszczonego świata, ledwie je dojrzał w tych mgliskach burych,
15     2, 25|      przejmujący, to i mało kiedy dojrzał kogo na drogach, deszcz
16     2, 25|           drodze; to znowu któryś dojrzał na niebie, wysoko pod chmurami,
17     2, 25|             jeno Boryny nikto nie dojrzał, ale mówili, że i on poszedł.~
18     2, 25|     złapać nieco powietrza i wnet dojrzał, co się z ojcem dzieje.~
19     3, 26|     podniesło na parę chłopów, że dojrzał choćby i najdalsze kraje
20     3, 26|         Jeno na polach mało gdzie dojrzał robotę, tyle tylko, co zaraz
21     3, 27|           ruszał, a jej jakby nie dojrzał, choć wciąż stawała przed
22     3, 28|           że świata Bożego ledwie dojrzał, i pusto było jeszcze.~Dopiero
23     3, 28|           na świat, iż pięści nie dojrzał, deszcz zacinał ziębiący,
24     3, 29|          bo wiater porywał słowa. Dojrzał jeno przez drzewa, że Płoszkowa
25     3, 29|          strachliwie, czy kto nie dojrzał Rochowej pomocy, a gdy stary
26     3, 29|    chodząc od chałupy do chałupy, dojrzał, jaki to upadek wszędy się
27     3, 29|    świecie było dziwnie jasno, że dojrzał chałupy pokryte w sadach,
28     3, 29|         bardzo, że nawet mało kto dojrzał organistowego Jasia, któren
29     3, 30|       parafii, jeno lipeckich nie dojrzał, jeno tych najpierwszych
30     3, 30|      boćka!~- Jezus, Maria, a nie dojrzał cię kto?~- Nie, dobrodziej
31     3, 30|        popatrzeć na niego, ale ją dojrzał.~I uciec nie poredziła,
32     3, 30|   drzwiami do alkierza.~Nikto nie dojrzał, bo już prawie ciemno było
33     3, 31|           obmotane, że świata nie dojrzał ni dróg, ni chat skulonych
34     3, 31|           kopce graniczne, wszędy dojrzał chłopów siejących, pługi
35     3, 32|      drzewami, że ino kajś niekaj dojrzał szarą stodołę; jeden kościół,
36     3, 32|    radosnym. Ale on jakby jej nie dojrzał... Nim go dosięgła, już
37     3, 33|       malwa wysmukła.~- Żeś to me dojrzał? Cie, jaki prędki, już tydzień
38     3, 33|     obiedzie wziął się i do niej, dojrzał bowiem jej krowę cochającą
39     3, 34| rozbiegane.~- Kiejby was strażnik dojrzał przez okna, pomyślałby,
40     4, 38|           kręcił po smętarzu i co dojrzał znajomego Lipczaka, przystawał
41     4, 38|           strwożona, bych jej nie dojrzał, ale on jeno w niebo patrzył
42     4, 40|        już za wszystkimi, kiej go dojrzał Witek i przyleciał całować
43     4, 42|        dopiero nabytych ziemiach; dojrzał Stacha Płoszkę, orzącego
44     4, 45|          w powietrzu, a nikaj nie dojrzał człowieka ni ptaka, ni żadnego
45     4, 45|        się dopiero pod wsią, gdyż dojrzał organiścinę siedzącą nad
46     4, 46|         waju! - mruknęła.~Starszy dojrzał na stole jakieś książeczki
47     4, 48|   przyduszone, gorące szepty.~Nie dojrzał nikogo, ale przystanął i