Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        progu obory, nakręcił, i ptak zaczął się kiwać, podnosić
 2     1, 2 | obiedzie - o... - odwrócił go i ptak poważnie a śmiesznie zarazem
 3     1, 4 |         liść odrywał się i niby ptak spłoszony spadał na głowy,
 4     1, 4 |      ścisnęło za serce... - Ten ptak, co polatuje nad łęgami,
 5     1, 7 |       rozchlustany, któren niby ptak jaki rozwijał ciężkie skrzydła,
 6     1, 7 |           Zatrzepotała się kiej ptak, ale nie jej moc wyrwać
 7     1, 9 |    tłukła się po izbie, jak ten ptak zamknięty! Antek zaś gorzał
 8     2, 13|         Hej! Uleciałby jako ten ptak, we wszystek świat niósłby
 9     2, 14|         się jej tłukło jako ten ptak przetrącony, a w głowie
10     2, 15|     odpoczywający... robota nie ptak, nie pofrunie, a narywać
11     2, 15|      ludźmi i czuł się jako ten ptak obcy, strachliwy a głodny -
12     2, 16|    głuche i martwe, ino czasami ptak jakiś łopotał wskroś bielizn
13     2, 16|    zagwizdał nań po swojemu, to ptak chodził za nim niezgorzej
14     2, 16|          Człowiek jest jako ten ptak bezbronny, na świat puszczony -
15     2, 16|       serce tłukło się jako ten ptak, gdy mu dla swawoli skrzydła
16     2, 17|     pamięci wszystko i jako ten ptak niesła się duszą po cudeńkach -
17     2, 18|         się trzepotał, niby ten ptak wyzbyty z sił dalekim lotem.~
18     2, 19|      stół i ciepał się jako ten ptak, którego przezwisko nosił,
19     2, 20|    mrozu, i do spółki. z Józką, ptak bowiem był ciężki, popłakując
20     2, 21| bardziej przerażająca, że tylko ptak jaki niekiedy załopotał
21     2, 22|      każdy ruczaj śpiewa, każdy ptak jest zaklęty, każdy kamień
22     2, 25|     chwiało i z nagła, kiej ten ptak zdradnie pochwycony we wnyki,
23     3, 26|   wyrywała, by lecieć, jako ten ptak radością opity niesie się
24     3, 26|    tłukło się boleśnie niby ten ptak duszony?~- Są jeszczech
25     3, 31|     tłukąc się o płoty kiej ten ptak spętany.~Przyleciał sołtys,
26     3, 32|      gniazda nie uwije ni żaden ptak nie przysiądzie. Nawet mało
27     3, 32|        samo tłukąc się kiej ten ptak o klatkowe pręty.~Tak się
28     3, 34|    którego Nastusia przyniesła: ptak się wydzierał po swojemu,
29     3, 36|        coraz wyżej, leciał kiej ptak wlekący wskroś pustek srebrzyste
30     3, 36|        cichy i słodki sen, jeno ptak jakiś tu i owdzie śpiewał
31     3, 36|     Łapa chodził za nim, a kiej ptak jaki spłoszony zerwał się
32     3, 36|    morze pól, ginął w nich kiej ptak zabłąkany lub kiej dusza
33     4, 37|   listkami, kieby tym skrzydłem ptak tonący w spiekocie, świąteczna
34     4, 37|      nagrzanym powietrzu. Jakiś ptak wielgachny ważył się nad
35     4, 37|     głowinę strudzoną; kiej ten ptak na wyraju, nim weźmie lot
36     4, 37|  załomotała na wietrze kiej ten ptak straszliwy i poniesła się
37     4, 37|        po swojej izbie kiej ten ptak po klatce i co trocha leciała
38     4, 38|    wyżej a wyżej i płynęło kiej ptak złocisty po modrym, czystym
39     4, 38|         ni liść nie zadrgał, ni ptak przeleciał, ni jaki bądź
40     4, 38|    niekiedy zaszemrały liście i ptak jakiś zaśpiewał.~A Jagusię
41     4, 40|     motyczką i porwała się kiej ptak do lotu, ale się w mig opamiętała,
42     4, 42|        zaruchały się drzewa, ni ptak zaśpiewał lebo głos ludzki
43     4, 43|         porywając się nagle jak ptak i leciała, porwana wszystką
44     4, 45|      macierzanką i żytem, jakiś ptak przeleciał nad nimi.~- Strasznie
45     4, 45|         słońca nad polami, kiej ptak rozśpiewany wysoko nad ziemią.~
46     4, 48|      była sama zrodziła i kieby ptak rozświergotany leciała nad