Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          przesłonecznionego kurzu podnosił się za bronami, wydłużał
 2     1, 2 |      poważnie a śmiesznie zarazem podnosił długą szyję podnosił nogi
 3     1, 2 |      zarazem podnosił długą szyję podnosił nogi i szedł.~Zaczęli się
 4     1, 3 |     trzeszczały; gwar zrazu cichy podnosił się z wolna, szemrał, przewalał
 5     1, 3 |   dopływać z powiewem, co się był podnosił z nizinnych łąk.~- Dobry
 6     1, 4 |     chrześcijan prawy, katolik...~Podnosił głowę coraz wyżej i coraz
 7     1, 4 |              A potem głos księdza podnosił się z nagła od ołtarza i
 8     1, 4 |          brzmiał potężnym głosem, podnosił się jak słup, jak fala,
 9     1, 4 |     raźniej się ozwała i gwar się podnosił; naród kupił się przy szynkwasie,
10     1, 5 |           w błoto, ale się rychło podnosił i cięgiem podśpiewywał na
11     1, 7 |      roboty.~Gwar się też w miarę podnosił, bo przybywało jeszcze kobiet
12     1, 8 |     Jambroży.~W karczmie gwar się podnosił coraz większy i ludzi przybywało,
13     1, 10|      pomiędzy drzewami.~Wiatr się podnosił coraz mocniejszy, przewalał
14     1, 10|           bo ona moja! Ale strach podnosił mu włosy na głowie, co powie
15     1, 11|           rznąć nowego, naród się podnosił z nagła, prostował jak bór
16     1, 12|        wychylał duszę z ciemnicy, podnosił z niepamięci, wracał z dalekości
17     1, 12|          samego świtania!~A dzień podnosił się ciężko i cicho, porankowe
18     2, 13|        dygotała, a wszelaki stwór podnosił czujące, lękliwe oczy na
19     2, 14|      skończyła, w izbie chłód się podnosił przejmujący, gliniany, mokry
20     2, 16|            bo mróz brał na dzień, podnosił się jeszcze i przejmował
21     2, 16|           w moc swoją, a mróz się podnosił i tak ściskał, że głośniej
22     2, 19|   spracowane od matki ziemi, to i podnosił przygięte karki, podnosił
23     2, 19|         podnosił przygięte karki, podnosił zafrasowane dusze, prostował
24     2, 20|        naprzeciw, bunt się w niej podnosił i złość ją podrywała coraz
25     2, 21|          nagła bór się prostował, podnosił, szedł jakby, przyginał
26     2, 22|        nieco, ale raz po raz ktoś podnosił oczy na okno i strachem
27     2, 25|       ciężką, senną jeszcze głowę podnosił, Antek pobiegł na dzwonnicę
28     3, 27|         nie umiała.~Dzień już się podnosił ku południowi, cichość zgoła
29     3, 29|          przyszedł ziąb, to ranek podnosił się osiwiały rosami, przemglony
30     3, 29|      pracy wczorajszej, żwawo się podnosił do nowych utrudzeń i turbacji.~
31     3, 30|           poniedziałek, dzień się podnosił jeszcze jaśniejszy, barzej
32     3, 31|           równe nogi, rejwach się podnosił, trzaskanie wrótni, płacze
33     3, 31| piaszczystych rolach już kurz się podnosił za bronami.~Jeno lipeckie
34     3, 32|     ciepło buchało i ptasi wrzask podnosił się w sadach, jakby ośnieżonych
35     3, 32|          zaszumiał nową pieśnią i podnosił się raźniej i weselniej.~
36     3, 33|          nieprzeliczony żabi chór podnosił rechotliwe głosy i grał
37     3, 36|         go zagony, cały świat się podnosił i walił na niego, że strach
38     4, 37|         tym kazaniu.~Gwar się już podnosił i gęby czerwieniały, że
39     4, 38|         był całkiem ustał i gorąc podnosił się już nie do wytrzymania,
40     4, 40|       przeprać we stawie.~A dzień podnosił się coraz chybciej, że pokrótce
41     4, 40|              Idę, Hanuś, idę... - podnosił się ociężale.~Jęła się prędko
42     4, 43|    umiłowane ręce, a czasem z pól podnosił się upalny, rozpachniony
43     4, 46|       przódzi, tylko że co trochę podnosił ostrze pod światło, a strzygł
44     4, 47|    wytrzymania. Już parę razy się podnosił, aby iść kajś na wieś między
45     4, 48|        słońce ślepiło oczy i kurz podnosił się tumanami, że szli jakby
46     4, 49|      choćby najbiedniejszy, hardo podnosił głowę, z dufnością patrzał