Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |           idzie...~- Przeciech, a one mają cały półwłóczek i jeszeze
 2     1, 2 |          w tabeli stoi kiej wół a one cięgiem wyganiają i pedają,
 3     1, 5 |        swoich lnianych włosach; a one modre oczy tak rozgorzały
 4     1, 7 |         przy dzieuchach.~- Wiedzą one i o lepszych, nie bójta
 5     1, 7 |          czas, że Żydy paskudne i one faryzeje srogie wiedły Pana
 6     1, 9 |        pobożnie w beczki - a były one księże, były organistowe
 7     1, 11|            znam... jeszcze nikomu one na zdrowie nie wyszły! Poszła
 8     1, 11|         się trzęsła od śmiechu, a one tak rozpuszczały gęby, aż
 9     1, 11|       przygrywał na skrzypkach, a one śpiewały: ~Da powoli , powoli -~
10     2, 16|           gwałt pieczono chleby i one strucle świąteczne, oprawiano
11     2, 16|    strzygła z papierów kolorowych one cudackie strzyżki, które
12     2, 19|      ślepiami, jako róża przenosi one nasturcje a malwy, a georginie,
13     2, 22|         nieprzebrane, przez smoki one piekielne strzeżone, gdzie
14     2, 22|            gdzie kije samobije, a one Lele-Polele, a one południce,
15     2, 22|    samobije, a one Lele-Polele, a one południce, upiory, strachy,
16     2, 22|       nowego niesła, że snuły się one gadki jako te nici z kądzieli,
17     2, 22|            przędli a motali dalej one gadki nieskończone, którym
18     2, 22|         mu już była i śmierć, ale one go ino obmacały i starszy
19     2, 22|         buchały krwawą pożogą; na one ruczaje szli srebrne, pełne
20     2, 22|        rycerze, wielkoludy, zamki one; widma straszliwe, smoki
21     2, 22|     dojrzeć własnymi oczami dziwy one.~Jako to bydlę, jarzmem
22     2, 22|         doma odbieżyć i ruszać na one boje srogie.~Ale królewski
23     2, 22|     prędzej skonał, dmuchali mu w one rany straszne, bych się
24     2, 24|      niepamięć przykazań Bożych i one kłótnie wieczne, bijatyki,
25     3, 26|         nad ziemiami się niesła w one kwietniowe poranki, a z
26     3, 26|         łbów, to zaś pod ścianami one lilije wyrastały z szarej
27     3, 28| sprzeciwić, nim pomiarkowała, już one powtaczały do komory, więc
28     3, 28|         czeka.~- Dajcie i Nastce, one takie biedne, nawet na sól
29     3, 28|      krzykiwać! Moiściewy, dobrze one wiedzą, co się z narodem
30     3, 29|           chłopy go wybrały, to i one mogą z tego urzędu zesadzić... -
31     3, 29|     Mateusza, nie la chłopa.~- To one się tak znają! - zdumiała
32     3, 31|        roziskrzone, chłodnawe jak one i jak one przejrzyste i
33     3, 31|           chłodnawe jak one i jak one przejrzyste i zdziebko pluszczące
34     3, 31|         zleciała przed chałupę, a one rozmamłane opowiadały nieprzytomnie
35     3, 32|  szczękając niekiej o kamienie, a one rajcowały zawzięcie całą
36     3, 32|       skoczą sobie do kudłów, ale one jeno przewlekły po sobie
37     3, 34|          jeszcze gorzej... głupie one nie są i przódzi dobrze
38     3, 34|           nie ma co jeść... Niech one zdechną, niech ich ta...
39     3, 35|        dopilnuję! Ścierwy baby!~- One swoje sprawy robią, a bez
40     3, 36|       gdzieś naprzód; motał się w one złudy jak to wrzeciono w
41     4, 37| rechocącym śmiechem i poleciał, a one ostały, pogadując już mało
42     4, 37|  zaglądały rozchwiane drzewa, zaś one wysmukłe, gibkie malwy kiej
43     4, 37|  cierzpieniem jeno...~- I cóże są one szczęśliwości, dobroście,
44     4, 37|           w ręce śmierci podać, a one hardo pną się ku słońcu
45     4, 38|         rozgłośnie. ~Na odpust ci one tak radośnie zwoływały,
46     4, 38|           wyczki całymi kępami, a one jaskry, a mlecze i krwawe