Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |    ciężko po piaszczystej drodze Żyd szmaciarz, pchał przed sobą
 2     1, 4 |      strzelić?...~- Jankiel jest Żyd, to i nie wie, a we wsi
 3     1, 4 |        się co do strzelby, którą Żyd miał mu przywieźć z jarmarku,
 4     1, 5 |     tobym nie ścierpiał, żeby ją Żyd jaki bijał libo i łachmytek
 5     1, 6 |     gdzie by na takie błoto? Tak Żyd w książkach siedzi.~- Mądry
 6     1, 8 |         chytra na grosz kiej ten Żyd.~- Nie powiedaj leda co
 7     1, 8 |          Zaraz też na szynkwasie Żyd postawił arak i słodką,
 8     1, 8 |       przy gęstym kieliszku.~Ino Żyd uwijał się cicho i stawiał
 9     1, 12|       Wciągnęli go wnet do izby.~Żyd czapkę zdjął, kłaniał się
10     2, 13|    spytał wreszcie starszy, siwy Żyd.~- Trzysta złotych.~- Trzysta
11     2, 13|         wrzasnął z taką mocą, że Żyd zbladł i spiesznie się usunął.~
12     2, 18|          świecie może taka moda. Żyd to jestem albo ten handlarz,
13     2, 19|          światło szczap, których Żyd cięgiem przykładać kazał
14     2, 19|       ale nie postali tam długo, Żyd ich powiódł do alkierza.~-
15     2, 19|          się od starego, któremu Żyd cosik gadał i zaraz poprowadził
16     2, 19|          stawiał całej kompanii. Żyd chętnie dawał i każdą kwartę
17     2, 19|         niewiedzący, że darmo mu Żyd przypominał, iż karczmę
18     2, 24|  śniadania?~- Idź se do karczmy, Żyd ci jeszcze poborguje - wyrwało
19     2, 24|         siedział przed kominem i Żyd za szynkwasem.~Zrozumiał,
20     2, 25|        hurmą ruszyli do karczmy.~Żyd już światła gasił, ale musiał
21     3, 26|      drogę, że to wyszedł ze wsi Żyd jakiś pchając przed sobą
22     3, 26|        rwał ku wsi na przełaj, a Żyd z rozwianym chałatem zabiegał
23     3, 28|            A cóż to mam? Tyle co żyd albo młynarz na borg dadzą! -
24     3, 28|          w alkierzu siedzieli, a Żyd ledwie nadążył donosić półkwaterki...
25     3, 28|      zakupy.~Juści, że już teraz Żyd nie żądał z góry pieniędzy,
26     3, 28|        nie wdając się w rozmowę.~Żyd się jeno uśmiechał, bo i
27     3, 29|      procent wygodził. Mądry był Żyd, znał wszystkich we wsi
28     3, 32|          leciała po gorzałkę, bo Żyd, ucieszony powrotem chłopów,
29     3, 33| gospodarzom i wójtowi?~Nawet już Żyd się z nich prześmiewał i
30     3, 33|       Ale zaraz po ich wyjeździe Żyd wyznał przed parobkami,
31     3, 34|     jałową też by można, zbędna, Żyd już o nią przepytywał...
32     3, 34|         mówić, tak ich ponosiło.~Żyd w te pore przyniósł flachę,
33     3, 34|           choroba wytłucze!...~- Żyd i trzyma z narodem! Słyszeliśta,
34     3, 34|        coraz barzej.~- Ja jestem Żyd, ale mnie w boru nie znaleźli,
35     4, 38|       chlebem a kukiełkami. Kajś Żyd nawoływał do cukierków,
36     4, 42|          nimi Mateusz z Tereską.~Żyd kłaniał mu się w pas, gorzałkę
37     4, 42|        se niezgorzej używali, bo Żyd raz po raz nosił im gorzałkę
38     4, 43|        nie mogłam przódzi, bo mi Żyd za gąski nie oddał.~Dziękowali
39     4, 45|          a nie gorąc - wybuchnął Żyd i powstawszy, założył szleje
40     4, 45|        mu głową i przeszedł, ale Żyd zawołał błagalnie:~- Pomóżcie,
41     4, 45| zapiszczało i kurz się podniósł. Żyd dreptał pobok łapiąc powietrze
42     4, 45|     zeszło na zebranie, o którym Żyd wiedział, bo rzekł rozglądając
43     4, 45|       Antek jął rozpytywać, gdyż Żyd wiedział różne ciekawe rzeczy
44     4, 45|           ale i bez to jest źle.~Żyd jeno głową pokiwał, ale
45     4, 45|   cukierków la dzieci, a kiej mu Żyd jął dziękować, burknął:~-