Tom, Rozdzial

 1     1    |                                  TOM PIERWSZY: JESIEŃ~
 2     1, 1 |        trza zagnać pod strzechę, tom i zrobiła miejsce... jakże,
 3     1, 1 |            Gospodarza nie widzę, tom i rozeznać nie rozeznał.~-
 4     1, 2 |     zapłać. Przyjechałem z boru, tom se już dobrze podjadł...~-
 5     1, 3 |          że i skóra mi ścierpła, tom ruszył lepszym krokiem jakże,
 6     1, 3 |          głupi myśli - straszyć, tom rzucił nań patykiem i idę
 7     1, 3 |       moja nieszczęśliwa!... Abo tom się mogła obronić przed
 8     1, 3 |    Sołtysem byłem bez trzy roki, tom dopłacił gotowym groszem.
 9     1, 5 |       urzędu, na pisarka? Nie po tom sobie od gęby odejmowała,
10     1, 6 |             Cniło mi się samemu, tom do dzieuch wyszedł i do
11     1, 6 |    Jambroży tam siedzą u tatula, tom się chyłkiem wyrwała na
12     1, 9 |      kozy wychodzić... Ćma była, tom siedział długo... aż tu
13     1, 10|      jeszcze? O to głupie słowo! Tom pierwszy przyszedł do ciebie
14     1, 10|      nakładać słomę do lady.~- I tom mu przypomniał... - rzucił
15     2    |                                  TOM DRUGI: ZIMA~
16     2, 13| porykiwało głucho.~- Jezu!... Na tom cię, krówko, pasła, na tom
17     2, 13|       tom cię, krówko, pasła, na tom zabiegała, na tom starunek
18     2, 13|      pasła, na tom zabiegała, na tom starunek o tobie miała...
19     2, 14|      inom się zadychał zdziebko, tom tego powietrza łapał...
20     2, 14|        dawnom waju nie widziała, tom się zdziwiła. W którą stronę
21     2, 14|          to nikt ani się pokaże, tom umyślił waju odwiedzić -
22     2, 15|       świecie, pachniało słonko, tom go rzucił, a szli natenczas
23     2, 15|         Bartek, a może i więcej, tom postąpił. Sprawiedliwy człowiek
24     2, 16|        mnie, burkiem przezywali, tom się i przeodział! - wybełkotał.~-
25     2, 17|         Jagny.~- Jaka rózga?~- A tom ją ucięła w Jędrzejki, zasadziłam
26     2, 18|         Prawda. Cyganił o tobie, tom mu pysk stulił, a każdemu
27     2, 20|      zupełnie polegał. - Ale, co tom miał jeszcze powiedzieć...
28     2, 22|     wpuścić do stajni.~- Bił me, tom się bronił!~- Za bicie przede
29     2, 23|         to aż me podrywało... po tom przeciech jeno poszła do
30     2, 24|        wieś mogła pogorzeć! ~- A tom już spała w najlepsze, a
31     2, 24|  chodziła !~- Sam mnie przyzwał, tom poszła, sam mnie opatrzył,
32     2, 24|       poszła, sam mnie opatrzył, tom wzięła, z głodu mrzeć nie
33     3    |                                  TOM TRZECI: WIOSNA~
34     3, 26|     Wasza prawda; gospodyni... a tom ledwie już dowlekła kosteczki...
35     3, 26|     rozumu nie przychodziło... a tom nawet póki życia długiego
36     3, 27|             Szczypać me chciały, tom się ino obraniał!~Rzucił
37     3, 30|        grzęd odezwały.~- Jezu, a tom póki życia takiego cudaka
38     3, 30|        daruję, i odebrałem... Po tom go pewnie łaskawił, żeby
39     3, 30|     nożem żgacie...~- Wesoło mi, tom rada kużdemu, czego mu potrza! -
40     3, 32|   przypiecek, warzy, ile wlazło, tom bez cały czas powrósła kręcił
41     3, 33|        ulży, pani wójtowo...~- A tom dzisiaj! - zwróciła się
42     3, 33|           wyłażącej na drogę - a tom rano pięć kawałków płótna
43     4    |                                  TOM CZWARTY: LATO~
44     4, 41|         śmiały się z pacierza.~- Tom każdemu z osobna pomacał
45     4, 44|          prześwidrował ślepiami, tom języka zapomniał i pisarz