Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |      stawały same gospodarze, gdzie stojał Boryna i wójt sam; kaj stawały
 2     1, 4 |       Jambroży z brackim od światła stojał pod oknem z buteleczką w
 3     1, 9 |          otworzył i te oczy modre i stojał nieruchawy jako ten głupi
 4     1, 11|                 Tym ci polski naród stojał - to i tak ma być aż po
 5     2, 16|       niczym nie myślał i o nic nie stojał, co ino nie było Jagusią,
 6     2, 18|             A był przeciech, był... stojał przy niej, obejmował ją,
 7     2, 18|   podpisywał i twardo będę przy tym stojał, że ni jednej chojki nie
 8     2, 19|            ino wlazło. A pobok nich stojał Bartek z tartaku ze swoimi
 9     2, 19|         któren niedawno przyszedł i stojał poza drugimi cicho, spojrzeli
10     2, 21|    przepijał z kamratami, o dom nie stojał, a kiej ten pies zwleczony
11     2, 22|           królewski parobek u drzwi stojał i przynaglał!~Na wielką
12     2, 24|      powstając na niego, juści, nie stojał o to, pomstą zaślepiony,
13     2, 24|          Antka, któren wprost niego stojał, jeno niżej nieco, i nie
14     2, 25|          robiła się taka, że dobrze stojał niejeden i Bogu dziękował,
15     2, 25|           się palił ogień, a z boku stojał Kłąb, cosik im prawił, pochylał
16     2, 25|       bieżał pod karczmę, gdzie już stojał Kłąb z niektórymi gospodarzami.~
17     2, 25|             wnet wypadły na porębę, stojał w nich Boryna, a za nim
18     3, 26|             łąki a kapuśniska.~Młyn stojał pobok grobli, jeno tak nisko,
19     3, 26|             na księży dom. Na ganku stojał bociek na jednej nodze i
20     3, 29|      ociekały z wody...~Rocho długo stojał w medytacji onej, o Bożym
21     3, 29|        deski, bo w błocie po kostki stojał, przestąpił na nią i zażywając
22     3, 30|           zmartwychwstałego, któren stojał nagi, skrwawiony, ranami
23     3, 30|    rozziewane na świat Boży, któren stojał w słońcu, skowronkowymi
24     3, 30| siarczystego parobka chciał udawać. Stojał właśnie przed wszystkimi,
25     3, 30|      poleciała tam w te pędy.~Witek stojał pod szopą chowając cosik
26     3, 30|         patyk nadziany.~Na desce se stojał czerwono ukraszonej, a tak
27     3, 30|       poszły żreć, a bociek w ganku stojał! Maciuś to wypatrzył i przyleciał
28     3, 30|            rozświetlonej: pan Jacek stojał w pośrodku i rznął na skrzypcach,
29     3, 30|          urastał co chwila, folwark stojał na wzgórzu pod lasem, więc
30     3, 30|            płaksiwe błagania: naród stojał nieporuszony i w ogień ponuro
31     3, 32|       zachodzie czuby wielgachne, a stojał tak cichuśko, iż kucie dzięciołów
32     3, 32|   wychodzili z boru.~Ostatni kopiec stojał na rozdrożu, skąd jedna
33     3, 35|          Miemcy to byli. Antał piwa stojał na kamieniach, ktosik w
34     4, 37|           do chałupy.~Przed gankiem stojał pan Jacek z Mateuszem i
35     4, 37|          ten Witkowy bociek, któren stojał w ganku na jednej nodze
36     4, 38|           ciebie! - dziwiła się, bo stojał przed nią sielnie wyelegantowany,
37     4, 39|          dojrzała go już z dala, bo stojał prawie całkiem rozdziany,
38     4, 41|       frunął na stodołę i długo tam stojał klekocąc a wycierając dziób
39     4, 41|               A po cóżeś tyla czasu stojał pod lasem? Widziałem.~-
40     4, 41|      poleciała w las na jagody.~Bór stojał cichy, rozprażony, pachnący
41     4, 41|     przystanął pod jakimś drzewem i stojał z przywartymi powiekami,
42     4, 49|             z cicha, gdyż organista stojał właśnie na ławie i prawił
43     4, 49|        Tylko Antek się nie odzywał, stojał przy szynkwasie chmurny
44     4, 49|         była zawarta, zaś we furtce stojał Jambroż z proboszczowską
45     4, 49|             na kościele, już każden stojał gotowy na swoim zagonie