Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |            majstrował pod chałupą, skoczył w ogród i przepadł ze strachu,
 2     1, 2 |            powietrzu krew, a potem skoczył na doły od kartofli i szczekał
 3     1, 11|        spólnie z drużbami chodził, skoczył teraz naprzód.~- Gospodarzu,
 4     1, 11|      szykował się na to Boryna, bo skoczył kieby ryś do niej, ujął
 5     1, 11|           kości, a Boryna do Jagny skoczył, przygarnął ją krzepko i
 6     1, 12|   przyjdzie. - Przyciszał, bo pies skoczył wypędzać rabusiów.~Świnie
 7     1, 12|           ogacenie rozniesą.~Witek skoczył z batem, pies umilkł, ale
 8     1, 12|            wlazł na podwórze, Łapa skoczył do mnie, szczekał, skamlał,
 9     2, 15|      zmiarkować co bądź, już Antek skoczył jak ten wilk wściekły, chycił
10     2, 16|           połykał chciwie, a potem skoczył przez mur na drogę - i poniósł
11     2, 18|       dymiącą jeszcze zaspę. Witek skoczył na ratunek, ale i jemu dostało
12     2, 18|          czaił się przy przełazie, skoczył do niej jak wilk, przeniósł
13     2, 18|           tak się roznieśli, Antek skoczył w bok i chyłkiem pod ogrodami
14     2, 19|       poszedł wolno ku domowi.~Nie skoczył już za nim, stał roztrzęsiony,
15     2, 23|           na mgnienie, posłuchał i skoczył do brogu, przytkał wiązką
16     2, 24|        taką rzecz ważył!~Ale na to skoczył rozsrożony kowal i ją przekładać
17     2, 24|           przeciekać - próżno wójt skoczył uspokajać, próżno sołtys
18     2, 24|         wyrwało się jej niechcący.~Skoczył na równe nogi, kieby go
19     2, 25|        Antek się wyrwał, na środek skoczył i ostro, z miejsca zaczął
20     2, 25|           przebrał się do chałupy, skoczył na konia i popędził bocznymi
21     2, 25|             spiął swojego ułanka i skoczył w całą kupę narodu, ku Boryrnie,
22     2, 25|          Stacho padł nieprzytomny. Skoczył doń któryś z Wachników i
23     2, 25|        swoich, a dojrzawszy Borynę skoczył na niego, chycili się wpół,
24     2, 25|       oprzytomniał, rzucił fuzję i skoczył do ojca; stary jeno charczał,
25     3, 26|           ciołek wyrwał się z rąk, skoczył na pole i podniósłszy ogon
26     3, 27|       Chłopak się wraz przebudził, skoczył z pryczy i jął pośpiesznie
27     3, 27|          kopnięty, z przekleństwem skoczył do płaczącej na ganku Magdy,
28     3, 30|      śmiechem; śmiał się zarówno i skoczył, by Nastkę wpół ująć, ale
29     3, 30| pozawierane! - ozwał się Pietrek i skoczył naraz do ziemniaczanego
30     3, 31|       Bylicę, z pięściami do niego skoczył i krzyczał:~- Ty, mordo
31     3, 33|          popadło.~Bartek w ten mig skoczył na pomoc swojej.~Zwarli
32     3, 35|               To sam se je znajdę!~Skoczył do skrzynki kiej ryś, jednym
33     4, 39|     śmiechem, gdyż koń się wyrwał, skoczył do stawu i nie zważając
34     4, 41|        kulasach, że zadarł ogona i skoczył w bok, on zaś orał dalej
35     4, 41|       Jakby pytały, na wsi jestem!~Skoczył w sad i zginął.~Antek zbladł
36     4, 41|         Antek zbladł śmiertelnie i skoczył na równe nogi. Psy już docierały
37     4, 42|          prawda! Nastuś! Nastuś! - skoczył kiej wilk do dziewczyny,
38     4, 43|    rozdzierany i wyrwał się z rąk, skoczył do sieni w całe stado kur,
39     4, 45|          Pańscy, znowu w szkodzie! Skoczył wyganiać, gdyż się były
40     4, 45|        zaczęły się rwać, aż furman skoczył zakryć im ślepie, gęsi się
41     4, 45|         konie na pastwisko i Jasio skoczył na jednego, stary zakrzyczał:~-
42     4, 46|   książeczki przyciśnięte Pasyjką, skoczył do nich kiej ryś i jął je
43     4, 47|        środku blady kiej ściana... skoczył do mnie z pięściami...o
44     4, 48|         rozejrzawszy się po polach skoczył w żyta i chyłkiem, prawie
45     4, 49|            ją stratowali, Jędrzych skoczył bronić i w oczymgnienie