Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | ||
Alphabetical [« »] placków 3 placu 10 placy 1 placz 45 placza 6 placzac 4 placzace 1 | Frequency [« »] 45 lezala 45 organista 45 patrzyl 45 placz 45 siedzi 45 sil 45 skoczyl | Wladyslaw Stanislaw Reymont Chlopi IntraText - Concordances placz |
Tom, Rozdzial
1 1, 4 | kobiety, gospodarze nawet, że płacz się uczynił w kościele, 2 1, 7 | Cichoj, Jaguś, nie płacz... nie... a to oczy ci się 3 1, 8 | nie wiada czemu chycił ją płacz, że aż przez ścianę słychać 4 1, 10| się taki krzyk i zamęt, i płacz, bo obie kobiety płakały 5 1, 11| chciała... bo aż się jej na płacz zbierało!... A może?... 6 1, 12| trochę...~A na całe życie płacz...~Da dana! A na całe życie 7 1, 12| Da dana! A na całe życie płacz!~Na ganku przed progiem 8 1, 12| u nich w chałupie i ten płacz... Hanka ino się kłóci z 9 1, 12| utrudzenia, utulić swój płacz sierocy we wrzawie ludzkiej; 10 2, 16| nie mógł mówić więcej, płacz go chycił, żal i to poczucie 11 2, 17| wrzeszczała i aż na płacz się jej zbierało, że nie 12 2, 17| Pietrek, a to się aż na płacz zbiera z tej muzyki!~- Ja 13 2, 19| kościoła doszedł go bolesny płacz i głośne wyrzekania, pod 14 2, 20| grobie po tym święcie - nie płacz, nie krzyki, nie pomstowania, 15 2, 20| dowodzenia gorące, dopiero gdy w płacz uderzyła, szepnął złośliwie:~- 16 2, 22| człowieku, orzesz żywota rolę i płacz zasiewasz, ten trud, ten 17 2, 22| święta i przemówiła:~- Nie płacz, kobieto, wysłuchane są 18 2, 24| żałośnie, bych go zratowali.~Płacz nią wstrząsał i przepalał 19 2, 25| raz w raz zrywał się cichy płacz dzieciątek, to ktosik budził 20 3, 26| podniósł się taki krzyk a ten płacz dzieciński, że chłopy już 21 3, 26| A wzieni ją... wzieni...~Płacz ją taki chycił żałośliwości 22 3, 27| nieprzytomny.~Juści, że ją płacz chwycił i boleść ozdzierała, 23 3, 27| wciąż bez przemiany, aż płacz chwytał patrzących.~Mój 24 3, 27| w gromadzie, gdzie zaś i płacz głośny, a gdzie i słowo 25 3, 27| przysiadła na brzeżku, ledwie płacz powstrzymując.~- W komorze 26 3, 27| nutę żałosną, aż się im na płacz zbierało; jeno Hanka nie 27 3, 28| to posobnie i śmiech, i płacz, i wesele, i żałoście biją 28 3, 29| ona nic nie dojrzała przez płacz.~- Weronka, dyć sam dobrodziej 29 3, 29| zwiększającej się kupie, to płacz dzieciński albo Weronczyne, 30 3, 30| prosząco ku ołtarzowi albo i płacz zakwilił pisklęcy, żałosny, 31 3, 30| Zakotłowało się w kościele, płacz się podniósł powszechny 32 3, 30| oczyma po świecie i ledwie płacz wstrzymując. Juści, że się 33 3, 31| radoście kaj?...~Jeno ten płacz kobiecy im powiadał, co 34 3, 32| kiej oszalałe; gdzie już płacz się rozlegał i tętenty biegnących 35 3, 32| naraz zniechęcenie i taki płacz chycił za gardziel, że wsparłszy 36 3, 32| cosik powstrzymywało: to płacz dziecka, to wstyd jakiś, 37 3, 33| cichości jeno Weronczyn płacz chlipał.~Naraz pan Jacek 38 3, 35| niepewny i wielce skłopotany.~Płacz ją chwycił, łzy jak groch 39 3, 36| rozszlochane słowa i rzęsisty płacz.~Ale Hanki to nie wzruszyło, 40 4, 37| mówiła z dobrością.~- Płacz płaczem, a rok nie przejdzie 41 4, 42| te dzieci, to śmiech, to płacz, to złoście i wyrzekania ! 42 4, 44| Poszedł ścierwo i nie plącz się pod nogami! - zaklął 43 4, 46| stając w progu i uderzyła w płacz.~- Cicho! Trza zaradzić 44 4, 48| lamenta, posłyszał i jej płacz rzewliwy, ale zrozumiał, 45 4, 49| nich wywczasu! Tam jeno płacz i zgryzota! - szepnął Mateusz.~-