Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         na progu stajni odmawiać pacierze.~Gospodarz spali jeszcze,
 2     1, 3 |          Poszła, ale w dobre dwa pacierze już była z powrotem, i zaraz
 3     1, 4 |         spać... a ja mam jeszcze pacierze odmawiać...~- Ci!... spekulant
 4     1, 4 |          złodziejstwa namawia, a pacierze mówił będzie... - mruczał
 5     1, 6 |  siedzielibyście to w chałupie i pacierze se przepowiadali...mruczała
 6     1, 7 |        konie!~- Kiedy?~- Ze trzy pacierze temu. Dopiero co Jankiel
 7     1, 9 |       spokojnie składać ofiary i pacierze za zmarłych.~Wieś była jakby
 8     1, 9 |       buty czyje zważa, a nie na pacierze...~- Pewnie że tak, ino
 9     1, 9 |      przy grobach ojców , mówili pacierze, to siedzieli cisi, zadumani,
10     1, 9 | wypominki ano odganiają go, i te pacierze, i te światła...A i Pan
11     1, 11|        miód!~Dopiero w jakie dwa pacierze otwarli drzwi komory i organiścina
12     2, 14|        tak ostro, że w jakie dwa pacierze dół był przywalony i galanto
13     2, 20|           by słuchali starszych, pacierze odmawiali i grzechu się
14     2, 21| wszystkim, modliła się, szeptała pacierze jękliwym głosem, ćwierkała
15     2, 21|       Zgasiła światło i szepcząc pacierze zaczęła się rozbierać.~Naraz
16     2, 24|        pogorzelisko, że niejeden pacierze jeszcze w drodze odmawiał,
17     2, 25|       walić, że może w jakie dwa pacierze przybielił znowu wieś całą
18     2, 25|  przygotowań, a może w jakie dwa pacierze już narychtowani ciągnęli
19     3, 30|       wargi się wszędy trzęsły i pacierze ze wzdychaniami szemrały
20     3, 30|       Hanka jeno w łóżku ostała, pacierze se przepowiadając, a myśląc
21     3, 31|   gorzałki, ale nie wyszły i dwa pacierze, kiej sołtys jął oblatywać
22     3, 31|         dokoła, żegnał pobożnie, pacierze szeptał i w cichości za
23     3, 32|         płaczów... Dobrze ze dwa pacierze trwały powitania i byłyby
24     3, 32|   śmiechy, ściszone słowa lub te pacierze staruch, mamrotane jękliwymi
25     3, 33|         nogi się zrywa i szepcąc pacierze, trąc oczy, a ździebko poziewając
26     3, 33|        zaprzestali.~- Jemu tylko pacierze o prędkie skonanie potrzebne -
27     3, 34|          na naród. Prawił ze dwa pacierze i jaże poczerwieniał, jaże
28     3, 35|     przed nieszporami przyjść na pacierze.~- Z kimże się to żenisz? -
29     4, 37|       Wzdychał jucha kiej miech, pacierze trzepał głośniej niźli Jagata
30     4, 37|           zaś Jagata przerywając pacierze jąkała płaczliwie:~- Gospodarzem
31     4, 37|         na przełaz, bych odmówić pacierze.~- I pomarli se ano, pomarli! -
32     4, 37|          już przedzwaniały swoje pacierze, głośniej zabełkotały wody
33     4, 37|        Jagata mamrotała przy nim pacierze, przysypując raz po raz
34     4, 38|       wozach niektórych szeptano pacierze, pozierając dokoła z niemym
35     4, 38|    smacznie, śpij, dzieciątko.~- Pacierze zmówię i zaraz się kładę,
36     4, 39|    chórem Jagata głośno trzepała pacierze.~Kościół był cichy, chłodny
37     4, 41|         cięgiem chodził mamrocąc pacierze, po gwiazdach włóczył oczami,
38     4, 41|        chodził tam i z nawrotem, pacierze mówił i stróżował ani się
39     4, 41|   plebanii.~- A wyszedłem zmówić pacierze i przypilnować konisków,
40     4, 45|         ogrody odmówić wieczorne pacierze, ale mógł się to zebrać
41     4, 45|        Pewnikiem przerwałam waju pacierze, co? - syknęła Kozłowa idąc
42     4, 45|   Kozłowa idąc pobok.~- Zaśby ta pacierze! Czytał mi z książki takie
43     4, 49|    granie organów, jęli odmawiać pacierze, kto przyklękał, kto nawet
44     4, 49|      grosz kapnął niespodzianie, pacierze mamrotał, ale i przemyślnie,