Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |   drugiego we świecie nie ma... - myślała bezładnie.~Oprzytomniał
 2     1, 6 |         ludzie na nich robią... - myślała, ale bez zazdrości, nie
 3     1, 6 |           własny, własny, tak nie myślała o tym zamężciu.~A bo to
 4     1, 7 |         może być w tym świecie? - myślała: - Gdzie to iść, żeby tam
 5     1, 7 |         trza iść abo i z tysiąc - myślała i miała dziwną ochotę się
 6     1, 8 |       będzie, mój Jezu! Sodoma! - myślała odchodząc. - Dobrze stary
 7     1, 8 |       wierzcie~- Juści... inom se myślała zawdy, wnuczków się doczekam
 8     1, 11|         to raz u matki, ostatni.- myślała z czułością i z tym bolesnym
 9     2, 13|        taki kiej drugie, ciężej - myślała i okrutna chęć ją wzięła
10     2, 16|    pokutująca, czemu straszysz? - myślała żałośnie broniąc się przed
11     2, 17|       dziadyga jakiś, niedojda! - myślała ze złością, bo pierwszy
12     2, 17|        obrzydzenia i tym usilniej myślała o Antku, i już się nie broniła
13     2, 17|            Mocarz ci on, mocarz!- myślała z tkliwością. Gdyby się
14     2, 20| pozagryzają jak te wściekłe psy - myślała często, wielce rada ze swojej
15     2, 25|   uściskach, to mimo wszystko, co myślała, oddawała mu się również
16     2, 25|  zapamiętała się już do cna, nie; myślała wtedy o domu, o robotach
17     2, 25|         gęba.~- Hale, o gorzałcem myślała jeno! - powiedziała miękciej
18     3, 26|        musiały pojechać abo co? - myślała, baczniej się jeszcze rozglądając
19     3, 27|           godzina kluć się będą - myślała nasłuchując cichego, ledwie
20     3, 28|         haruję przeciek kiej wół!~Myślała tak wracając do domu, ale
21     3, 28|       chciało po omacku utykać! - myślała Hanka wyzierając na dwór
22     3, 29|        dobre na świecie, są!... - myślała Hanka z rozczuleniem.~A
23     3, 29|      cosik kryła pod zapaską, ale myślała, iż to jakiś stroik, któren
24     3, 30|    miejsca.~- Urzekł me czy co! - myślała wlekąc się ociężale, mąt
25     3, 32|       bezwolnie prawie, a głównie myślała o Antku, we świat się zapatrując
26     3, 32|          spomina...~Jaguś o Antku myślała niekiedy, a częściej Jasiowe
27     3, 33|            żal teraz ogarnął: nie myślała, iż się ozgniewa i pójdzie
28     3, 33|     powiedziałam, przez złości! - myślała, markotnie patrząc za nim. -
29     3, 33|          wyda, z czym przyszedł - myślała trzymając się na baczności.~-
30     3, 33|         grontu, od wszystkiego! - myślała jedno w kółko.~Groza ją
31     3, 34|          Bóg broni takiej doli! - myślała potem z dziwną litością
32     3, 35|           nie jakąś latawicą... - myślała rozżalona. Co pomiędzy nimi
33     3, 36|          wchodzi... może już... - myślała wybiegając co chwila przed
34     4, 37|      drogę.~- Co się tam stało? - myślała strapiona. - Mieli go puścić
35     4, 38|          ją kto pchnął nożem, ale myślała zrazu, że się jej przywidziało,
36     4, 39|        być, co ma źle w głowie! - myślała wodząc za nią oczami.~Jagna
37     4, 39|          toć prawie gospodarka! - myślała spoglądając po polach.~-
38     4, 39|            kiej się tak bzdycy! - myślała zwracając się do Borynów.~
39     4, 40|      chybi, co ino ich patrzeć! - myślała wyzierając na drogę, tak
40     4, 40|           kto by się to spodział!~Myślała zgorszona, spostrzegając
41     4, 45|         odjęło, pleciuchu jeden - myślała głęboko dotknięta - Jasio
42     4, 48|     gdzież pójdę? Żeby mama zaraz myślała Bóg wie co!~- Jasiu, co
43     4, 48|           wsi.~- Padnę i zamrę! - myślała czując w sobie jakby poczynanie
44     4, 49|   przynająć abo i zgodzić parobka myślała głośno.~Jędrzych podrapał