Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         krzyczał wniebogłosy i cudem jakimś się wyrwał, chwycił się
 2     1, 3 |              Czasem któreś zagadnęło jakimś słowem, że to nieobycznie
 3     1, 5 |          odjedzie cie.~Przysiedli na jakimś dyszlu wystającym~- Sielny
 4     2, 14|      wygnania, i tak rozumieli, że z jakimś interesem przychodzi.~-
 5     2, 15|           siebie i zawziętość, iż po jakimś tygodniu to się już nie
 6     2, 17|           ucichły, dopiero po czasie jakimś ozwały się cichutką, ledwie
 7     2, 23|            dychający, aż Antek cudem jakimś natrafił na przysłonę, wparł
 8     2, 24|            ozrywał ją na kawały.~Pod jakimś drzewem siedział długo,
 9     2, 24|           uciekać, więc przywarł pod jakimś drzewem i zmącony do dna
10     2, 25|     Przeciech się jej widział raniej jakimś inszym, takim, któren do
11     2, 25|         piersi, nie trafił go jednak jakimś cudem, tyle jeno, że twarz
12     3, 27|           brali w kajdany, wydał się jakimś drugim, obcym zgoła i tak
13     3, 28|           poszli dopiero co!~Tknięta jakimś złym przeczuciem, pobiegła
14     3, 30|          przeciech rzecz. Dopiero po jakimś czasie Józka posłyszała
15     3, 30|             to Witek się rozprawia z jakimś psem obcym. Zdziwiła się
16     3, 31|            to Cyganicha jeno mignęła jakimś lusterkiem przed ślepiami,
17     3, 31|         wyrzekały bolejąco, niby nad jakimś umarlakiem, a Balcerkowa
18     3, 32|           wschodem leciał do wójta z jakimś papierem, rzekło tym Kłębowej,
19     3, 33|       siedzicie u nas? - zagadnął po jakimś czasie.~- Jakże, robocie
20     3, 34|           obejściu, a powróciwszy po jakimś pacierzu przywarła drzwi
21     3, 34| najpoczciwsza - zaczął mówić Mateusz jakimś smutnym i wielce strapionym
22     3, 34|        górnie, śpiewały niebosiężnie jakimś złocistym, głębokim głosem,
23     3, 35|          zarówno rozradowany, zaś po jakimś czasie znowu zajrzał do
24     3, 36|              twarz mu się kurczyła w jakimś niemym krzyku, oczy patrzyły
25     3, 36|             porywał się co chwila za jakimś majakiem, lecz nim się go
26     3, 36|        niekiej cichuśkim chrzęstem i jakimś echem dziennych zabiegów
27     4, 37|         śpiewy a organowe granie tym jakimś górnym, dalekim, a słodkim
28     4, 37|            przysiadły czekać, ale po jakimś czasie dziewka powiedziała,
29     4, 38|            ale ten szum zdał się jej jakimś żałosnym wołaniem i skargą
30     4, 38|             bić i jakby zdrętwiała w jakimś świętym strachu, dusza uwięzła
31     4, 41|             że przycapiłem ścierwę w jakimś kącie i tak mu pysk wyrychtowałem,
32     4, 41|          myśląc posłuchać, a kiej go jakimś słowem barzej dojena, wraził
33     4, 41|             ale naraz przystanął pod jakimś drzewem i stojał z przywartymi
34     4, 43|          owieczki cisną się dokoła z jakimś żałosnym bekiem, ale skoro
35     4, 45|            raz i przycichała, ale po jakimś czasie jęło wszystko głuchnąć,
36     4, 45|         niedaleko i baby rajcowały w jakimś sadzie, że każde słowo leciało
37     4, 45|          przyczajona we zbożu lub za jakimś drzewem patrzała w niego
38     4, 45|           polach i zbożach czytał, o jakimś dworze, stojącym we brzozowym
39     4, 46|         Słuchała pilnie, rozdygotana jakimś złym przeczuciem.~Prawił
40     4, 47|           wieś wyglądała jakby przed jakimś wielkim świętem.~A że przy
41     4, 47|               zasypiając co chwila z jakimś leciuśkim pośmiechem.~A
42     4, 48|              większą zgrozą i wraz z jakimś lubym dreszczem - Więc to
43     4, 49|        wszystkiego serca.~Dopiero po jakimś czasie organiścina wspomniała
44     4, 49|       wielgachnymi kłębami, topole z jakimś szlochaniem i krzykiem przyginały