Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        bo zamiatał nogami, ślepy dziad, prowadzony przez tłustego
 2     1, 2 |          Jakoż i przyszedł zaraz dziad może stuletni, prosty jak
 3     1, 2 |       niktoj nie pomarł - rzucił dziad.~Boryna wzdragał się, ale
 4     1, 2 |          bój się... uspokajał go dziad i wciągał nozdrzami smakowitą
 5     1, 2 |        jest i znający! - szeptał dziad.~-Cygani jak ten pies, anim
 6     1, 2 |          owca - powiedział znowu dziad. .~- O krowiem słyszał,
 7     1, 2 |        mężowej korona - dorzucił dziad, obmacując miski, które
 8     1, 2 |        lepiej i wygoda - ciągnął dziad, pojadając.~- Dopiero by
 9     1, 2 |        grontu dosyć - zaoponował dziad.~- Ni, Grzegorzowa nie la
10     1, 2 |         tego miał będzie - rzekł dziad poważnie, skrobiąc głośno
11     1, 5 |          trochy gruntu, toby jak dziad żebrać musiał - zakończył
12     1, 7 |          ta pewnie i nie Roch... Dziad jest i nie dziad, kto go
13     1, 7 |         Roch... Dziad jest i nie dziad, kto go tam wie... ale pobożny
14     1, 8 |        to jestem czy co?... Taki dziad i za trzecią kobietę się
15     1, 8 |     okazji napić za darmo; nawet dziad ślepy, wodzony przez psa,
16     1, 8 |    Boryna ze swatami, Jambroży i dziad zarówno że wszystkimi już
17     1, 12|        prosił i za rękaw ciągał, dziad jakby nie słyszał i nie
18     2, 14|   nieprzejrzana!~- Żeby choć ten dziad jaki zajrzał, żeby choć
19     2, 17|         i ręce mu się trzęsły.~- Dziad ten, niezguła!~Otrząsnęła
20     2, 20|     trzęsła. A czasem trafił się dziad jaki bywały, to opowiadał
21     2, 22| zmarnowany, z kosturem jeno kiej dziad...~Pomodlił się gorąco przed
22     2, 24|    został prawie sam w karczmie; dziad jakiś siedział przed kominem
23     3, 31|         chałupy; czasem się jeno dziad jakiś przewlókł, odprowadzany
24     3, 32|     drodze i ku nim się zbliżał.~Dziad to był ślepy i wszystkim
25     3, 32|        bliska.~Kupą już wracali, dziad w pośrodku wlókł się huśtający
26     3, 32|           na topolową, zaś ślepy dziad siedział wraz z pieskiem
27     3, 32|      często pokaszlując, i ślepy dziad kolebał się na kulach, jeno
28     4, 38|        znowu śpieszył zapóźniony dziad jękliwie przyśpiewując,
29     4, 38| cmentarza siedział ślepy, tłusty dziad, co go to zawdy pies prowadzał,
30     4, 38|      obiad, dziadku! Do Borynów!~Dziad podniósł głowę i wytrzeszczył
31     4, 38|        gdy wtoczył się w opłotki dziad, prowadzony przez pieska.~-
32     4, 38|     pójdzie na zdrowie - mruczał dziad wietrząc zapachy i oblizując
33     4, 38|          la ochłody! - westchnął dziad.~- Zarno wam przyniesę! -
34     4, 38|     wieczornych obrządków.~Ślepy dziad siedział w ganku, nastawiał
35     4, 38| wrzasnęła.~Skrzypki umilkły, zaś dziad cosik se umyślił, bo skoro
36     4, 38|         i tak sprawnie, jaże się dziad zdumiał.~- Cie, na organistę
37     4, 41|    błocie pod studnią, gdy naraz dziad zaczął srogo kichać, bowiem
38     4, 41|            upominał nasłuchujący dziad.~- Niech woła, a juści,
39     4, 46|          popadło, zwyczajnie jak dziad.~Przejrzeli wszystkie kąty,
40     4, 49|     przechodził przez wieś ślepy dziad, wodzony przez pieska, lecz
41     4, 49|       drogę do Szymków! - prosił dziad dźwigając się na kule.~-
42     4, 49|          przędła len pod ścianą, dziad przysiadł poboki wyjął niebieską
43     4, 49|       garść całą dziesiątkę, ale dziad wziąć nie chciał.~- Z dobrego
44     4, 49|          pola wszystkie, i lasy.~Dziad podniósł się, spędził psa,