Tom, Rozdzial

 1     1, 12|      ptaszków rączki wyciąga i po swojemu gada ze wszystkim, i cieszy
 2     2, 13|     Płoszka nie przetrącił kulasa swojemu? A nikt im marnego słowa
 3     2, 13|           Żydy coś zakrzyczały po swojemu, że Jankiel biegł do nich,
 4     2, 14|            a na odchodnym Kłąb po swojemu prosto i krótko powiedział,
 5     2, 15|        chałupach.~A każden żył po swojemu, jak mu się widziało, jak
 6     2, 16|        niech ino zagwizdał nań po swojemu, to ptak chodził za nim
 7     2, 16|         chwiejna, wszystko się po swojemu zasługuje i po swojemu chwały
 8     2, 16|         po swojemu zasługuje i po swojemu chwały Pańskiej dostępuje.
 9     2, 20|          Witek bojał się pleść po swojemu przy gospodarzu, że słowa
10     2, 21|   Jambroży często podśpiewywał po swojemu, nie bacząc na zamieć.~Hanka
11     3, 27|         nadeszła na ten czas i po swojemu zaraz rzekła:~- Tak se zgodliwie,
12     3, 28|        wyciągnie.~- A wy zawdy po swojemu, bych o północku w kieliszki
13     3, 29|      westchnieniem żalu oddała.~- Swojemu chcesz posłać pieniędzy
14     3, 30|          moczą! - prześmiewała po swojemu.~- Pijcie na zdrowie a prędko,
15     3, 30|        spod chałupy.~- A wy to po swojemu tym słowem kieby nożem żgacie...~-
16     3, 31|      kwiliły z mokradeł i młyn po swojemu turkotał, a czasem drzewa
17     3, 32|           go to i Łapa jeszcze po swojemu za ucho odprowadzał...~Do
18     3, 32|      wiedziała, że o to skamle po swojemu.~- Byś już raz zdechł! -
19     3, 32|          rozjazdach! - zakpiła po swojemu Jagustynka. ~- Chudziaki,
20     3, 34| przyniesła: ptak się wydzierał po swojemu, że mu to Witek z cicha
21     3, 34|           nutą, dzieci piskały po swojemu, a małe dzwonki jazgotały
22     3, 35|      śmierdzące! - wrzeszczeli po swojemu wijąc się w kupie kiej przydeptane
23     3, 36|        uciekli? - wtrąciła się po swojemu Jagustynka, ale któryś rzekł:~-
24     4, 37|        przepiórki odzywały się po swojemu.~Ale upał wzmagał się coraz
25     4, 37|             powtórzył groźnie, po swojemu.~Za nogi jeno go obłapiły,
26     4, 37|         wścieknie - ozwała się po swojemu Jagustynka.~- Nie pora na
27     4, 37|           wpół ślepa, zawiedła po swojemu: "Kto się w opiekę".~Juści,
28     4, 38|         wieś; dziady wyciągały po swojemu, dzieci gwizdały na glinianych
29     4, 38|        wygrasz, co? - i beknął po swojemu piskliwie a zawodzący.~Ale
30     4, 39|       tylko jedna Józka, co ta po swojemu pletła trzy po trzy zwijając
31     4, 39|          spać, wzięła rachować po swojemu i skrycie się cieszyć.~Zaś
32     4, 40|           Pan Jezus! - prawiła po swojemu Jagustynka.~- Pan Jezus
33     4, 40|          Pietras wyrósł, no, i po swojemu coś rajcuje.~- Przecie,
34     4, 40|           więcej cosik gwarzył po swojemu, ciągając ojca za włosy.~-
35     4, 40|       przepiórki nawołując się po swojemu, ale w mig się pokryły,
36     4, 41|          Wywarła na niego gębę po swojemu.~Ale parob bardzo hardo
37     4, 41|           już trajkotała dalej po swojemu, spędzając muchy z ciasta
38     4, 42|         Jagustynka wykrzyknęła po swojemu: ~- Żeby ta smaków nagotowali,
39     4, 42|     dorwał się kieliszka i jął po swojemu gębę rozpuszczać, to już
40     4, 44|        futrynę jął cosik mówić po swojemu, ale mu się cięgiem odbekiwało.~
41     4, 44| naczelnika, co rzeknę, jako to po swojemu miarkuję: szkołę juścić
42     4, 46|     wyrabiam, co?~Jął wywodzić po swojemu, a przedstawiać łagodnie,
43     4, 49| niespokoju. - Wszyćko musi iść po swojemu, wszyćko. Trza orać, by