Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |            odprowadzany życzliwym słowem i spojrzeniem księdza, któren,
 2     1, 3 |           któreś zagadnęło jakimś słowem, że to nieobycznie siedzieć
 3     1, 4 |            to z owym i pogadywały słowem niektórym, bo chociaż wszystkie
 4     1, 5 |       Boryna już się nie ozwał ni słowem.~- Hale, taki tam łachmytek
 5     1, 5 |           ozwać się nie chciał ni słowem jednym.~I skoro tylko wjechali
 6     1, 5 |           napitkiem ,i tym dobrym słowem, że aż dziwno było.~Noc
 7     1, 8 |           godnie, ugościli dobrym słowem, to cheba co stargujemy
 8     1, 10|        brata przyszedłem z dobrym słowem! Takiś to ty! Aha, sam byś
 9     2, 13|           jeszcze ci i tym dobrym słowem nie odpłaca!...~Nie mogła
10     2, 16|        Nie odezwały się na to ani słowem, jeno Jagna odwróciła szybko
11     2, 16|               Nie odrzekła ni tym słowem jednym, postękiwała ino,
12     2, 16|          wytrząchał i grzmiał tym słowem palącym,- że jaki taki westchnął
13     2, 17|       powtarzała krzepiąc się tym słowem i odżegnując od zła, ale
14     2, 19|      komina, popijał i rzucał tym słowem wesołym do znajomków, ale
15     2, 19|        nijakiego i pierwszy z tym słowem zgody przychodzę. Napij
16     2, 19|            czy Antek jakim ostrym słowem nie ciepnie, ale nie, podawał
17     2, 19|      zawzięła się tak, że ani tym słowem więcej się nie odezwała,
18     2, 19|     stanęli jak wryci, nikt się i słowem nie ozwał, miarkowali bowiem,
19     2, 20|           się do ściany i ani już słowem się ozwał na jej dowodzenia
20     2, 20|         ją opamiętał takim ostrym słowem, że struchlała; a potem
21     2, 21|     przystąpił do ciebie z dobrym słowem, poniechaj złości. Tam u
22     2, 24|           poszły do niej z dobrym słowem wziąwszy coś niecoś w węzełki.~
23     2, 25|       jeno ozwarł ramiona i z tym słowem "Jezus!" rymnął na ziemię.~
24     3, 26|        które ją przywitały dobrym słowem zagadując o tym i owym,
25     3, 27|      chętliwie wspomagając dobrym słowem i czym jeno mogły.~Juści,
26     3, 30|            A wy to po swojemu tym słowem kieby nożem żgacie...~-
27     3, 31|         domu do domu, siał dobrym słowem, poredzał i szedł dalej
28     3, 31|            a każdej poredzili tym słowem zabasować, że kobiety jaże
29     3, 32|         ale ksiądz jednym gromkim słowem powstrzymał i uciszył naród,
30     3, 32|     troskliwie pytał j i z dobrym słowem odpuszczał, aż utrudzony
31     3, 32|            by odrzeknąć poczciwym słowem, że nawet przystawały wpodle,
32     3, 33|         kogo by żgnąć tym bolącym słowem albo i za orzydle chycić.
33     3, 34|          Hanka wyniośle i już ani słowem się nie ozwała.~Jeszcze
34     3, 35|           i zła - Ale wójta to ni słowem nie tknął, a on tu zawinił
35     4, 37|         tym dobrym, pocieszającym słowem, juści, co ta była niegłodna
36     4, 38|           a kto jeno tym szczerym słowem Boga chwalił i wzdychem
37     4, 39|           łysinę przywitał dobrym słowem i rzekł:~- Moiście, a to
38     4, 39|   rozważać i medytować nad każdym słowem. Mądra była kobieta i dobra,
39     4, 41|       posłuchać, a kiej go jakimś słowem barzej dojena, wraził widły
40     4, 42|      burzyły się kiej młode bory. Słowem, ziemia była taka, co pies
41     4, 42| zachodziły i drugie, kto z dobrym słowem, kto na pogwarę, a kto jeno
42     4, 42|      wzruszona.~- A choćby dobrym słowem - odparła Sikorzyna dając
43     4, 49|        lepsi! - trzasnęła ją złym słowem.~Stara tak się zaniesła