Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |          potrzaskujący cięgiem, a oni jedli wolno i w milczeniu,
 2     1, 6 |     Zamilkli nagle, wóz ruszył, a oni szli koło siebie nie wiedząc,
 3     1, 8 |        stół...~Młynarz poszedł, a oni jeszcze długo w noc radzili
 4     1, 10|       kapotę i jął zzuwać buty, a oni milczeli, nie wiedząc, od
 5     1, 11|       trza się strzec.~- Przecież oni się z Maciejem sielnie obserwują..~-
 6     1, 11|            naród się rozstąpił, a oni go wiedli do izby szumno,
 7     1, 11|         domy krwawym brzaskiem, a oni szli w tych łunach wolno,
 8     1, 11|  Przeszedł pacierz, dwa i trzy, a oni cięgiem tańcowali bez wytchnienia,
 9     1, 12|    pójdzie na zdrowie, niech choć oni żyją... - myślał pogładzając
10     1, 12|          i obcasami ostro biła, a oni się tak zabawiali, społecznie
11     1, 12|          i grzechotano miskami, a oni wciąż się pośmiewali.~Darmo
12     2, 13|      siedzą kupcy, wielkie kupcy, oni drugą porębę kupili od dziedzica,
13     2, 14|       wszystkiego po grdykę... Co oni tam robią?... Józka zmywa
14     2, 15|      boląca, tkwiła Jagusia. Obaj oni, a już z dawna, jeszcze
15     2, 15|           parzyła mu serce.~Nigdy oni nie trzymali ze sobą przyjacielstwa,
16     2, 16|     ściele! To dopiero radość, że oni księdzem ostaną, a może
17     2, 16| czerwieniały zamarznięte szyby, a oni siedzieli teraz wzdłuż ławy,
18     2, 16|         się, wzdychał, płakał - a oni byli jakby poza światem
19     2, 18|       wypatrywał jak ten głupi, a oni bez niego radzili! Nie daruje
20     2, 19|        już gorzałka ponosiła, ale oni się nie odzywali, siedzieli
21     2, 19|       urzędniki rozsądzą.~- Kiedy oni z dziedzicami trzymają!~-
22     2, 23|          światłości gwiezdne.~Ale oni oślepli na wszystko, burza
23     2, 23|     drzewin zielonych...~Tak ci i oni parli do siebie przez długie
24     2, 23|                                   Oni zaś wnet pomiarkowali, co
25     2, 24|           w piekielnej wrzawie, a oni sami porwani przez pęd szli
26     2, 24|         jakoś z północka ustał, a oni jeszcze radzili...~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
27     2, 25|        już i mrok dobry zapadł, a oni nie wrócili jeszcze, na
28     3, 29|           Przyleciałam po was, bo oni tam prosto przez rozumu,
29     3, 31|         na nas przyjdzie kolej, a oni już odjeżdżają...~- I my
30     3, 33|       wynosi się nad wszystkie, a oni go dziw po nogach nie całują!~-
31     3, 34|      jałowcach leżą... Wołalim, a oni nic, leżą kieby pomarłe...~-
32     3, 35|          przygrywał na fleciku, a oni siedzieli, porozwalani na
33     3, 35|          warczały pod ścianami, a oni z dobre Zdrowaś stojali
34     3, 36|  kuropatki furknęły spod nóg, ale oni, kołysząc się z prawej strony
35     3, 36|           Podlesie wypatrywać, co oni tam robią.~Siedzieli jeszcze,
36     4, 37|          zgoła grobowe cichoście.~Oni zaś siedzieli rozdygotani
37     4, 39|         Ksiądz już nie odrzekł, a oni poszli prosto ku domowi.
38     4, 40|     śniadanie, przeszedł obiad, a oni wciąż spali. Porozpędzała
39     4, 40|         pradziady, i tak samo jak oni pochylał bary, by wziąć
40     4, 41|           Nastusine łzawe szepty. Oni zaś deliberowali, jak by
41     4, 41|      weselną pieśń zatraty, tak i oni przepadali w jakichś nienasyconych
42     4, 46|          się psie naszczekiwania, oni zaś siedzieli niemi, dziwnie
43     4, 49|         przesiaduje. Nie pociągną oni długo, nie.~- Jezu, co się