Tom, Rozdzial

 1     1, 4 | karczmie, kiejby boru, i tupot nóg, jakoby bicie cepami w klepisko,
 2     1, 4 |   jednej abo dla wyprostowania nóg i grzbietów; tylko chłopaki,
 3     1, 5 |    bite i rozrabiane tysiącami nóg, było już po kostki i tryskało
 4     1, 5 |      niemych i zgoła bez rąk i nóg, tyla jak na odpuście jakim.
 5     1, 9 |   surowym milczeniu, ino tupot nóg się rozlegał głucho, ino
 6     1, 11|       Jaguś z płaczem padła do nóg macierzy, a potem i drugich
 7     1, 11|         drudzy zasie, barzej z nóg ścięci, to i pod płotami
 8     2, 16|        przez gruntu to jak bez nóg, tula się ino, tula, a do
 9     2, 16|   tłumami walili, że ino tupot nóg rozlegał się w suchym powietrzu.~
10     2, 22|    żona wstrzymywała, próżno u nóg mu się wlekła błagający,
11     2, 22|    jeszcze trudniejszą:~- "Bez nóg, bez rąk, bez głowy i brzucha,~
12     2, 23|        ziemia usuwała się spod nóg, lecieli jakoby w ognistą
13     2, 24|       i wprowadził do izby, do nóg mu padła z płaczem, wzruszona
14     2, 25|     dusza jej nie padała mu do nóg z onej uciechy niepowściągliwej,
15     2, 25|   okrzyki i głuchy tupot wielu nóg, a nie wyszło i Zdrowaś,
16     3, 29|       przed sobą rymnęła mu do nóg wybuchając płaczem jeszcze
17     3, 30|     Kłębowa i Pietrek prawie u nóg Rochowych przysiedli, a
18     3, 32|      wystraszona furknęła spod nóg albo i zajączek wyrywał
19     3, 32|  kolebać, jakby kłaniając i do nóg się chyląc procesji. Ale
20     3, 32|    rozpościerała, że ino tupot nóg się rozlegał i pryskały
21     3, 34|       ją w głowę, bo mu się do nóg rzuciła z podzięką.~- Rodzony
22     3, 34| ustawszy milknął, że ino tupot nóg się rozlegał, w onej cichości
23     3, 35|      krzykać zbożom, co się do nóg kłaniały ze chrzęstem, drzewinom,
24     3, 35|        gurby roztaczały się od nóg Jagusinowych kiej węże pręgowate,
25     3, 36| ostawając nieco na skos, by se nóg nie podciąć, czynili toż
26     3, 36|        kuropatki furknęły spod nóg, ale oni, kołysząc się z
27     3, 36|      pokosy i wgniecione ślady nóg.~Zaś nim słońce wyniesło
28     3, 36|      spłoszony zerwał się spod nóg, gonił przez chwilę i znowu
29     3, 36|   całunkami przylegały do jego nóg utrudzonych.~- Gospodarzu! -
30     4, 37|      się coraz niżej, jakby do nóg przypadając gospodarzowi
31     4, 38|   zapłać! - schyliła mu się do nóg. - Może Rocho jakoś se poredzi,
32     4, 38|      oczami, co to jakby mu do nóg leciały z podzięką.~- Co
33     4, 40|      słońcu kolebały mu się do nóg bijąc chrzęstliwymi, ciężkimi
34     4, 41|       nie porwały postronków i nóg nie połamały szarpiąc się
35     4, 41|          Bo choćbyś mi nawet u nóg skamlał, to nie wyjdę.~-
36     4, 42|     Jagustynka.~- Ale w takich nóg se człowiek nie urazi! -
37     4, 42|         jaże Szymek dziw mu do nóg nie padł w podzięce a zdumieniu,
38     4, 42|  paradą usadził, matce padł do nóg, szwagra ucałował, famieliantorn
39     4, 43|      co od niego, padłam mu do nóg dziękować, ale się wyrwał.~-
40     4, 46|   kobietami. Hanka padła mu do nóg, a Józka buchnęła skomlącym,
41     4, 47|        wrzasnęła padając mu do nóg.~- Cóż ja ci poredzę, sieroto,
42     4, 49|    chrzęstem kłoniły mu się do nóg i biły w niego niby rozkolebane
43     4, 49|       kurzawa zrywała się spod nóg zasypując oczy i stronami