Tom, Rozdzial

 1     1, 8 |    Przypominał sobie cięgiem, co mu Jambroż prawił o przyjęciu przez
 2     2, 19|           muzyka sielnie zagrała, a Jambroż jął znowu cyganić niestworzone
 3     3, 28|       płotach, ciekawie naglądając.~Jambroż się przeżegnał, pałę nieco
 4     3, 28|           jeno tęgo zakropionym, bo Jambroż wyrzekał żałośliwie, jako
 5     3, 28|          nie organista!- wykrzyknął Jambroż.~- Niech ino szkło brzęknie,
 6     3, 28|             Nie darmo powiedają, że Jambroż, choć przy kościele służy,
 7     3, 28|            Milczenie padło na izbę. Jambroż zakręcił się gniewnie, ale
 8     3, 28|           mogła się uspokoić.~- Nim Jambroż wróci, kiełbasy będą gotowe... -
 9     3, 31|            się przed dom...~- Nawet Jambroż zapomniał języka w gębie! -
10     3, 31|          jeszcze urwały! - narzekał Jambroż po czapkę sięgając.~- Józka,
11     3, 32|      Pietrek Borynów krzyż ujął, bo Jambroż nie uradziłby lecieć tyla
12     3, 33|     odmówiły na Podniesienie, a już Jambroż gasił świece i kluczami
13     3, 35|            rozległy się w izbie: to Jambroż opatrywał chorą, obłożył
14     3, 36|             może i ździebko lepiej. Jambroż lekują, przychodził wczoraj
15     4, 37|             całą wieś.~Dopiero kiej Jambroż nadszedł, wypędził wszystkich
16     4, 37|         Jagusia bieży! - przyciszył Jambroż.~Jaguś wnet wpadła do izby
17     4, 37|           wiedzieliście to? - pytał Jambroż łagodnie.~- U matki spałam,
18     4, 37|             po śmierci - powiedział Jambroż smutnie. ~- Mój Jezu, za
19     4, 37|        przez wywarte drzwi a okna. ~Jambroż uwijał się i śpieszył aż
20     4, 37|             przedzwaniali na sumę i Jambroż zbierał się do kościoła,
21     4, 37|         widniej od świec jarzących, Jambroż raz po raz obcinał knoty
22     4, 37|            się rozeszli, ostał jeno Jambroż i Jagata, bych już czuwać
23     4, 37|         niby tym modrawym obłokiem. Jambroż z Jagatą, wsparłszy się
24     4, 37| przyśpiewując, do kościoła, kaj już Jambroż bił we dzwon żałobny.~A
25     4, 37|           podnosili się z klęczek i Jambroż jął brać świece od katafalku
26     4, 37|            ku karczmie. Tylko jeden Jambroż był dzisia zgoła niepodobny
27     4, 38|          nieco pomniejszy, o którym Jambroż rozpowiadał, że go ochrzcili
28     4, 38|           kaj by przysiąść, dopiero Jambroż wygnał ludzi spod jakiegoś
29     4, 38|        ślinkę łykał z onych smaków.~Jambroż, wystrojony odświętnie,
30     4, 39|           piukających kurczątek, aż Jambroż musiał wyganiać.~A skoro
31     4, 42|        poznaje - wyrzekał markotnie Jambroż, na darmo zazierając do
32     4, 42|         jaże przekpiwali z niego, a Jambroż rzekł posępnie:~- Ciesz
33     4, 42|            uszy więdły, zaś kiedy i Jambroż dorwał się kieliszka i jął
34     4, 42|             mig ostał z obcych jeno Jambroż sączący flachy do sucha,
35     4, 45|            machający kropidłem, zaś Jambroż skradając się bokami, w
36     4, 45|             w dzwonnicznym oknie.~- Jambroż! drabina, sitko, a prędzej,
37     4, 45|        drabina stała pod dzwonnicą, Jambroż przydzwaniał, Jasio dymił
38     4, 45|       okadzał kołysząc trybularzem, Jambroż dzwonił pokrapiając raz
39     4, 45|         ludzie się porozchodzili, i Jambroż już w pustym kościele przedzwaniał
40     4, 47|         kieby najpierwsza we wsi, a Jambroż, któren akuratnie zdążył
41     4, 48|          prawie nikogo, tylko jeden Jambroż cosik tam mamrotał z książki
42     4, 48|    pacierzom, że ani wiedział, kiej Jambroż pokusztykał do dom, Kłęby
43     4, 49|       zawarta, zaś we furtce stojał Jambroż z proboszczowską strzelbą